Psalm 147

1 Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

2 Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

4 Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

5 Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

6 Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

7 So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

8 ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

9 und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

10 Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

11 Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

12 Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

13 Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

14 und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

15 Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

16 Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

17 Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

18 Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

19 Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

20 So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!

این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!