< Psalm 147 >
1 Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.
Haalleluuyaa. Faarfannaadhaan Waaqa galateeffachuun akkam gaarii dha; isa galateeffachuun akkam gammachiisaa fi kan maluu dha!
2 Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.
Waaqayyo Yerusaalemin ni ijaara; Israaʼeloota boojiʼamanis walitti qaba.
3 Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen
Warra garaan cabe ni fayyisa; madaa isaaniis walitti hodha.
4 Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.
Inni baayʼina urjiiwwanii ni beeka; tokkoo tokkoo isaaniis maqaa maqaadhaan waama.
5 Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.
Gooftaan keenya guddaa dha; humni isaas jabaa dha; hubannaan isaas dhuma hin qabu.
6 Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -
Waaqayyo warra gad qabaman ni jiraachisa; hamoota garuu lafatti darbata.
7 So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,
Galata galchaa Waaqayyoon faarfadhaa; baganaadhaanis Waaqa keenyaaf weeddisaa.
8 ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,
Inni samiiwwani duumessaan haguuga; lafaafis bokkaa kenna; tulluuwwan irrattis marga biqilcha.
9 und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!
Horiidhaaf waan isaan dheedan, yommuu ilmaan arraagessaa iyyanitti nyaata isaaniif ni kenna.
10 Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.
Inni jabina fardaatti hin gammadu; yookaan miilli namaa isa hin gammachiisu;
11 Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -
Waaqayyo warra isa sodaatanitti, warra araara isaa abdatanitti ni gammada.
12 Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!
Yaa Yerusaalem, Waaqayyoon galateeffadhu; Yaa Xiyoon Waaqa kee galateeffadhu.
13 Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,
Inni danqaraa karra keetii ni jabeessaatii; ijoollee kees si keessatti eebbisa.
14 und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.
Daarii keetiif nagaa kenna; qamadii qulqulluudhaanis si quubsa.
15 Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.
Inni ajaja isaa gara lafaatti ni erga; dubbiin isaas ni ariifata.
16 Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.
Inni cabbii akkuma suufiitti diriirsa; qorras akkuma daaraatti bittinneessa.
17 Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.
Dhagaa cabbii akkuma cirrachaa gad darbata. Dhaamocha isaa dura eenyutu dhaabachuu dandaʼa?
18 Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.
Inni dubbii isaa ergee isaan baqsa; bubbee isaa ni kaasa; bishaanonnis ni yaaʼu.
19 Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.
Inni dubbii isaa Yaaqoobitti, seeraa fi sirna isaa immoo Israaʼelitti mulʼiseera.
20 So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!
Waan kana saba biraa tokkoof iyyuu hin goone; isaan seera isaa hin beekan. Haalleluuyaa.