Psalm 147

1 Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە!

2 Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.

یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە.

3 Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen

دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات.

4 Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.

ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات.

5 Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.

پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە.

6 Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -

یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە.

7 So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,

بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن.

8 ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,

ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت،

9 und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!

خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات.

10 Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.

یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە،

11 Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -

بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە.

12 Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!

ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە.

13 Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,

یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات.

14 und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.

لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات.

15 Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.

فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ.

16 Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.

بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە.

17 Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.

تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟

18 Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.

پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت.

19 Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.

پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل.

20 So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!

ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا!