Psalm 136
1 Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut. Ja, ewig währet seine Huld.
Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Dem Gott der Götter danket; denn ewig währet seine Huld!
Wysławiajcież Boga nad bogami; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
3 Dem Herrn der Herren danket; denn ewig währet seine Huld!
Wysławiajcież Pana nad panami; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
4 Ihm, der allein nur große Wunder tut; denn ewig währet seine Huld!
Tego, który sam czyni cuda wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
5 Ihm, der mit Einsicht schuf den Himmel; denn ewig währet seine Huld!
Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
6 Ihm, der die Erde ausgebreitet auf den Wassern; denn ewig währet seine Huld!
Który rozciągnął ziemię na wodach; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
7 Ihm, der die großen Lichter schuf; denn ewig währet seine Huld!
Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
8 Die Sonne als die Königin des Tages; denn ewig währet seine Huld!
Słońce, aby panowało we dnie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
9 Als Nachtbeherrscher Mond und Sterne; denn ewig währet seine Huld!
Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
10 Der die Ägypter schlug an ihren Erstgeborenen; denn ewig währet seine Huld!
Który poraził Egipczan na pierworodnych ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
11 Der Israel aus ihrer Mitte führte; denn ewig währet seine Huld!
Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
12 Mit starker Hand und ausgestrecktem Arme; denn ewig währet seine Huld!
W ręce mocnej i w ramieniu wyciągnionem; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
13 Ihm, der das Schilfmeer schnitt in Teile; denn ewig währet seine Huld!
Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
14 Der Israel durch seine Mitte führte; denn ewig währet seine Huld!
I przeprowadził lud Izraelski pośrodkiem jego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
15 Der Pharao und seine Macht ins Schilfmeer stürzte; denn ewig währet seine Huld!
I wrzucił Faraona z wojskiem jego w morze Czerwone; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
16 Der seines Volkes Führer durch die Wüste war; denn ewig währet seine Huld!
Który prowadził lud swój przez puszczę; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
17 Der große Könige erschlug; denn ewig währet seine Huld!
Który poraził królów wielkich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
18 Der starken Königen das Leben nahm; denn ewig währet seine Huld!
I pobił królów możnych; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
19 Den Amoriterkönig Sichon; denn ewig währet seine Huld!
Sehona; króla Amorejskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
20 Und Og, den Basankönig; denn ewig währet seine Huld!
I Oga, króla Basańskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
21 Und der ihr Land zum ewigen Besitze machte; denn ewig währet seine Huld!
I dał ziemię ich w dziedzictwo; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
22 Zum ewigen Besitz für seinen Diener Israel; denn ewig währet seine Huld!
W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
23 Der unsere Erniedrigung uns hoch anschrieb; denn ewig währet seine Huld!
Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
24 Der uns von unseren Bedrängern rettete; denn ewig währet seine Huld!
I wybawił nas od nieprzyjaciół naszych; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
25 Der allem Fleische Speise gibt; denn ewig währet seine Huld!
Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
26 Dem Himmelsgott sagt Dank! Denn ewig währet seine Huld!
Wysławiajcież Boga niebios; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
