Psalm 136
1 Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut. Ja, ewig währet seine Huld.
Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed: Zijn genade duurt eeuwig!
2 Dem Gott der Götter danket; denn ewig währet seine Huld!
Looft den God der goden: Zijn genade duurt eeuwig!
3 Dem Herrn der Herren danket; denn ewig währet seine Huld!
Looft den Heer der heren: Zijn genade duurt eeuwig!
4 Ihm, der allein nur große Wunder tut; denn ewig währet seine Huld!
Die grote wonderen doet, Hij alleen: Zijn genade duurt eeuwig!
5 Ihm, der mit Einsicht schuf den Himmel; denn ewig währet seine Huld!
Die met wijsheid de hemelen schiep: Zijn genade duurt eeuwig!
6 Ihm, der die Erde ausgebreitet auf den Wassern; denn ewig währet seine Huld!
De aarde op de wateren legde: Zijn genade duurt eeuwig!
7 Ihm, der die großen Lichter schuf; denn ewig währet seine Huld!
De grote lichten heeft gemaakt: Zijn genade duurt eeuwig!
8 Die Sonne als die Königin des Tages; denn ewig währet seine Huld!
De zon, om over de dag te heersen: Zijn genade duurt eeuwig!
9 Als Nachtbeherrscher Mond und Sterne; denn ewig währet seine Huld!
Maan en sterren, om te heersen over de nacht: Zijn genade duurt eeuwig!
10 Der die Ägypter schlug an ihren Erstgeborenen; denn ewig währet seine Huld!
Die Egypte in zijn eerstgeborenen sloeg: Zijn genade duurt eeuwig!
11 Der Israel aus ihrer Mitte führte; denn ewig währet seine Huld!
En Israël uit zijn midden voerde: Zijn genade duurt eeuwig!
12 Mit starker Hand und ausgestrecktem Arme; denn ewig währet seine Huld!
Met sterke hand, en vaste arm: Zijn genade duurt eeuwig!
13 Ihm, der das Schilfmeer schnitt in Teile; denn ewig währet seine Huld!
Die de Rode Zee in tweeën kliefde: Zijn genade duurt eeuwig!
14 Der Israel durch seine Mitte führte; denn ewig währet seine Huld!
Israël erdoor deed gaan: Zijn genade duurt eeuwig!
15 Der Pharao und seine Macht ins Schilfmeer stürzte; denn ewig währet seine Huld!
Maar Farao in de Rode Zee heeft gestort met zijn heir: Zijn genade duurt eeuwig!
16 Der seines Volkes Führer durch die Wüste war; denn ewig währet seine Huld!
Die zijn volk door de woestijn heeft geleid: Zijn genade duurt eeuwig!
17 Der große Könige erschlug; denn ewig währet seine Huld!
Machtige vorsten versloeg: Zijn genade duurt eeuwig!
18 Der starken Königen das Leben nahm; denn ewig währet seine Huld!
Beroemde koningen doodde: Zijn genade duurt eeuwig!
19 Den Amoriterkönig Sichon; denn ewig währet seine Huld!
Sichon, den vorst der Amorieten: Zijn genade duurt eeuwig!
20 Und Og, den Basankönig; denn ewig währet seine Huld!
Og, den koning van Basjan: Zijn genade duurt eeuwig! En alle vorsten van Kanaän: Zijn genade duurt eeuwig!
21 Und der ihr Land zum ewigen Besitze machte; denn ewig währet seine Huld!
Die hun land ten erfdeel gaf: Zijn genade duurt eeuwig!
22 Zum ewigen Besitz für seinen Diener Israel; denn ewig währet seine Huld!
Tot bezit aan Israël; zijn dienaar: Zijn genade duurt eeuwig!
23 Der unsere Erniedrigung uns hoch anschrieb; denn ewig währet seine Huld!
Die in onze vernedering ons gedacht: Zijn genade duurt eeuwig!
24 Der uns von unseren Bedrängern rettete; denn ewig währet seine Huld!
En ons van onzen vijand verloste: Zijn genade duurt eeuwig!
25 Der allem Fleische Speise gibt; denn ewig währet seine Huld!
Die voedsel geeft aan al wat leeft: Zijn genade duurt eeuwig!
26 Dem Himmelsgott sagt Dank! Denn ewig währet seine Huld!
Looft den God der hemelen: Zijn genade duurt eeuwig!
