< Psalm 132 >
1 Ein Stufenlied. - Sei, Herr, zugunsten Davids eingedenk all dessen, was er gesprochen,
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 wie er dem Herrn geschworen, dem Starken Jakobs hat gelobt:
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 "Ich gehe nimmer in mein Wohngezelt, besteige nicht mein Ruhebett,
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 Versage meinen Augen Schlaf und Schlummer meinen Augenwimpern,
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 bis daß ich eine Stätte finde für den Herrn, für Jakobs Starken eine Wohnung." -
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Nun hörten wir davon zu Ephrat und fanden sie im Waldgefilde.
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 "Zu seiner Wohnung laßt uns gehen, vor seiner Füße Schemel niederfallen!"
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 Auf, Herr, zu Deiner Ruhestätte, Du und die Lade Deiner Herrscherwürde!
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Mit Heil laß Deine Priester sich bekleiden, und Deine Frommen mögen jubeln! -
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 Um David, Deines Dieners willen, weis nicht zurück, den Du gesalbt!"
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 Der Herr schwur David Dauer zu. Er geht davon nicht ab. "Auf deinen Thron erheb ich einen von deiner Leibesfrucht.
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 Bewahren deine Söhne meinen Bund und meine Zeugnisse, wie ich sie lehre, dann dürfen ihre Söhne allezeit auf deinem Throne sitzen!" -
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 Der Herr hat Sion sich erkoren, zum Wohnsitz sich ersehen:
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 "Das sei in Ewigkeit mein Ruhesitz, ich throne hier; denn hier gefällt es mir.
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Ich segne seine Jugend und gebe seinen Armen Brot in Fülle.
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 Mit Heil bekleid ich seine Priester, und frohe Lust sei seiner Frommen Teil!
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 Ich lasse Davids Macht ersprossen, dem richt ich eine Leuchte her, den ich gesalbt.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 In Schande hüll ich seine Feinde, dieweil auf ihm ein Diadem erglänzt."
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.