< Psalm 122 >

1 Ein Stufenlied, von David. - Mich freut es, sagen sie zu mir: "Laßt uns zum Haus des Herren wallen!
سرود درجات از داود شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»۱
2 Bald sollen unsere Füße stehen, Jerusalem, in deinen Toren."
پایهای ما خواهد ایستاد، به اندرون دروازه های تو، ای اورشلیم!۲
3 Jerusalem ist wieder aufgebaut als eine Stadt. Damit verbunden ist
‌ای اورشلیم که بنا شده‌ای مثل شهری که تمام با هم پیوسته باشد،۳
4 die heilige Pflicht für Israel, daß dorthin ziehn die Stämme, ja, des Herren Stämme, und dort des Herren Namen preisen.
که بدانجااسباط بالا می‌روند، یعنی اسباط یاه، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یهوه را تسبیح بخوانند.۴
5 Dort stehen ja die Richterstühle, des Davidshauses Throne.
زیرا که در آنجا کرسیهای داوری بر پاشده است، یعنی کرسیهای خاندان داود.۵
6 Begrüßet so Jerusalem: "Mög's deinen Freunden wohl ergehen!
برای سلامتی اورشلیم مسالت کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته حال خواهندشد.۶
7 In deinen Mauern herrsche Frieden und Sicherheit in deinen Burgen!"
سلامتی در باره های تو باشد، و رفاهیت درقصرهای تو.۷
8 Um meiner Freunde, meiner Brüder willen, wünsch ich dir Heil und Segen:
به‌خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که سلامتی بر تو باد.۸
9 Des Hauses unseres Herrn und Gottes wegen wünsch ich dir Wohlergehen."
به‌خاطرخانه یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.۹

< Psalm 122 >