Psalm 109

1 Auf den Siegesspender, von David, ein Lied. - Mein Gott, den ich lobpreise, sei nicht taub!

Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

2 Sie öffnen gegen mich den frechen, falschen Mund; mit Lügenzungen reden sie zu nur

Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

3 und überhäufen mich mit Hassesworten und feinden ohne Grund mich an.

Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

4 Für meine Liebe klagen sie mich an; ich muß mich gar verteidigen.

Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

5 Für Gutes haben sie für mich nur böse Wünsche, für meine Liebe Haß: -

Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

6 "Man möge einen Frevler gegen ihn bestellen, daß er als Kläger gegen ihn auftrete!

Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

7 Er gehe schuldig im Gericht hervor; fehlschlage ihm sein Rechten!

Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

8 Nur wenig seien seine Tage; ein anderer nehme sein Erspartes!

Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

9 Und seine Kinder sollen Waisen werden und seine Gattin Witwe!

Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

10 Unstet umherziehen und betteln sollen seine Kinder, aus ihren leeren Wohnungen verstoßen werden!

Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

11 Ein Wucherer belege seine ganze Habe mit Beschlag, und Fremde sollen sein Erworbnes plündern!

Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

12 Nicht einer bleibe ihm gewogen! Nicht einer schenke Mitleid seinen Waisen!

Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

13 Sein Stamm verfalle der Vernichtung; im zweiten Glied erlösche schon sein Name!

Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

14 Beim Herrn werd seiner Väter Schuld gedacht, und seiner Mutter Sünde werde nimmer ausgelöscht!

La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

15 Sie seien stets dem Herrn vor Augen, daß er vertilge ihr Gedächtnis von der Erde.

Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

16 Denn er gedachte nimmer, Liebe zu erweisen, verfolgte elende und arme Leute und gab den Todesstoß zerbrochenen Herzen.

Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

17 Weil ihm der Fluch so lieb und ihm sich leicht einstellte, dieweil das Segnen er nicht mochte, weil's ihm ferne lag,

Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

18 dieweil den Fluch er wie sein eigen Kleid anlegte, wie Wasser in sein Inneres nahm und er wie Öl in seine Glieder drang,

Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

19 so sei er ihm wie ein Gewand, das er als Hülle um sich legt, gleich einem Gürtel, den er ständig trägt!" -

Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

20 Vom Herrn geschehe also meinen Anklägern, die wider mich gar Schlimmes reden!

Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

21 Du aber, Herr, mein Gott, befasse Dich mit mir um Deines Namens willen! Errette mich nach Deiner milden Huld!

Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

22 Denn ich bin bettelarm und leidend; mein Herz bricht mir im Leibe.

Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

23 Gleich einem Schatten, der sich neigt, vergehe ich, bin hohl gleich einem Rauchfang.

Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

24 Vor Fasten wanken mir die Knie; mein Leib zehrt ab, wird mager.

Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

25 Ich bin ihr Spott; sie sehen mich und schütteln ihren Kopf. -

Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

26 Komm mir zu Hilfe, Herr, mein Gott! Errette mich nach Deiner Huld,

Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

27 damit sie innewerden, Deine Hand sei es, daß Du, Herr, solches tust!

Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

28 Sie mögen fluchen! Doch Du segne! So werden meine Widersacher voller Scham, Dein Diener aber voller Freude.

Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

29 In Schande müssen meine Ankläger sich kleiden, in ihre Scham sich hüllen wie in einen Mantel! -

Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

30 Dann danke ich dem Herrn mit lautem Munde und preise ihn inmitten Vieler,

Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

31 daß er dem Armen steht zur Rechten, zur Hilfe gegen die, die ihn verklagen.

Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.