Psalm 106
1 Alleluja! Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut! Auf ewig währet seine Huld.
Alleluja. Wysławiajcie PANA, bo [jest] dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.
2 Wer redet würdig von des Herren großen Taten, verkündet all sein Lob?
Któż wypowie wielkie dzieła PANA i ogłosi całą jego chwałę?
3 Heil denen, die das Richtige befolgen und es zu jeder Zeit recht machen! -
Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.
4 Gedenke meiner, Herr, begnadigst Du Dein Volk und kommt Dein Heil, so denk auch meiner,
Pamiętaj o mnie, PANIE, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;
5 daß Deiner Auserwählten Glück ich noch erlebe und mich der Freude Deines Volkes freue und mit den ewig Deinen jubiliere!
Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.
6 Gesündigt haben wir mit unsren Vätern, unrecht und frevelhaft gehandelt.
Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.
7 Schon unsere Väter merkten nicht auf Deine Wunder in Ägypten und dachten nicht an Deine Gnadenfülle. - Sie haderten am Meer, des Schilfmeers wegen.
Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.
8 Um seines Namens willen half er ihnen, um seine Stärke kundzutun.
A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.
9 Er schalt das Schilfmeer; es versiegte. Er führte sie durch Fluten wie durch eine Trift,
Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny [jak] przez pustynię.
10 entriß sie aus der Hasser Hand, befreite sie aus Feindes Macht.
Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.
11 Das Wasser deckte ihre Dränger; nicht einer blieb von ihnen übrig.
Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.
12 Da glaubten sie an seine Worte und stimmten einen Lobgesang ihm an.
Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.
13 Doch schnell vergaßen sie dann seine Taten und harrten seines Rates nicht.
Szybko [jednak] zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.
14 Sie wurden in der Wüste lüstern, versuchten Gott im wasserlosen Land.
Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.
15 Da gab er ihnen ihr Begehr: Erbrechen sandte er in ihren Hals.
I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.
16 Im Lager aber wurden sie auf Moses eifersüchtig und auf den Heiligen des Herrn, auf Aaron.
Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu PANA;
17 Die Erde tat sich auf, verschlang den Dathan, begrub die Rotte Abirams.
Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;
18 In ihrer Rotte flammte Feuer auf, und eine Flamme fraß die Frevler. -
I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.
19 Am Horeb machten sie ein Kalb und beteten ein Gußbild an,
Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;
20 vertauschten ihres Gottes Herrlichkeit mit der Gestalt des Stiers, der Gras verzehrt,
I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.
21 vergaßen Gott, der sie gerettet, der Großes in Ägypten hat getan,
Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;
22 Erstaunliches im Lande Chams, Erschreckliches am Roten Meer.
Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.
23 Er dachte dran, sie zu vertilgen; da trat vor ihm sein Auserwählter, Moses, in die Bresche, um seinen Grimm vom Unheil abzuwenden. -
Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by [ich] nie wytracił.
24 Doch sie verschmähten das ersehnte Land und glaubten seinem Worte nicht.
Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.
25 In ihren Zelten murrten sie, gehorchten nicht des Herren Stimme.
I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi PANA.
26 Da schwur er ihnen hoch und teuer, sie in der Wüste zu vertilgen,
Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;
27 den Heiden preiszugeben ihren Stamm und diesen in die Länder zu versprengen. -
Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.
28 Sie paarten sich zu Ehren Baal Peors und aßen Totenopfer.
Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary [składane] umarłym.
29 Sie reizten ihn durch ihre Taten; da brach die Pest bei ihnen aus.
Tak pobudzili [Boga] do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;
30 Und Pinechas stand auf und schlichtete; da ward die Pest gehemmt.
Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.
31 Ihm ward es zum Verdienst gerechnet und seinen Enkeln immerfort.
Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.
32 Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und ihretwegen mußte Moses leiden.
Rozgniewali go znowu u wód Meriba, [tak że] Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;
33 Denn sie verbitterten ihm das Gemüt so daß er unbedacht mit seinen Worten war.
Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił [nierozważnie] swymi ustami.
34 Sie tilgten auch die Völker nicht, wie's ihnen doch der Herr gebot.
Nie wytępili narodów, jak im to PAN nakazał.
35 Sie mischten sich mit Heiden und lernten ihre Sitten.
Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;
36 Sie dienten ihren Götzen, und diese brachten sie zu Fall.
I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.
37 So opferten sie ihre Söhne und ihre Töchter den Dämonen.
Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;
38 Unschuldig Blut vergossen sie, das Blut der eigenen Söhne und der Töchter, die sie den Götzen Kanaans zum Opfer brachten. So ward das Land durch Mord entweiht.
I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.
39 Sie selbst bedeckten sich durch ihre Taten; durch ihre Werke wurden sie so untreu.
Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.
40 Da zürnte seinem Volk der Herr aufs heftigste, zum Abscheu wurde ihm sein Erbe.
Dlatego PAN zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.
41 Er gab sie in der Heiden Hand, und ihre Hasser herrschten über sie.
I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.
42 Und ihre Feinde drückten sie; sie mußten ihrer Macht sich beugen. -
I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.
43 Zu vielen Malen hat er sie befreit; sie aber blieben voller Trotz bei ihrem Plan, verkamen so durch ihre Sünde.
Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.
44 Er sah auf ihre Not, sooft er ihre Klage hörte, dachte er
A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.
45 an seinen Bund mit ihnen, ward andern Sinns in seiner großen Huld
Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.
46 und ließ sie Mitleid finden bei allen ihren Siegern. -
Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.
47 Zu Hilfe uns, Herr, unser Gott! - Bring uns zusammen aus den Heidenvölkern, auf daß wir Deinem heiligen Namen danken, uns rühmen Deines Ruhmes! -
Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.
48 Gepriesen sei der Herr, Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sprechen: "Amen! Alleluja!"
Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.
