Psalm 106
1 Alleluja! Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut! Auf ewig währet seine Huld.
Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Wer redet würdig von des Herren großen Taten, verkündet all sein Lob?
Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
3 Heil denen, die das Richtige befolgen und es zu jeder Zeit recht machen! -
Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4 Gedenke meiner, Herr, begnadigst Du Dein Volk und kommt Dein Heil, so denk auch meiner,
Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
5 daß Deiner Auserwählten Glück ich noch erlebe und mich der Freude Deines Volkes freue und mit den ewig Deinen jubiliere!
Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
6 Gesündigt haben wir mit unsren Vätern, unrecht und frevelhaft gehandelt.
Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7 Schon unsere Väter merkten nicht auf Deine Wunder in Ägypten und dachten nicht an Deine Gnadenfülle. - Sie haderten am Meer, des Schilfmeers wegen.
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
8 Um seines Namens willen half er ihnen, um seine Stärke kundzutun.
A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
9 Er schalt das Schilfmeer; es versiegte. Er führte sie durch Fluten wie durch eine Trift,
Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
10 entriß sie aus der Hasser Hand, befreite sie aus Feindes Macht.
A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
11 Das Wasser deckte ihre Dränger; nicht einer blieb von ihnen übrig.
W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
12 Da glaubten sie an seine Worte und stimmten einen Lobgesang ihm an.
A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
13 Doch schnell vergaßen sie dann seine Taten und harrten seines Rates nicht.
Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
14 Sie wurden in der Wüste lüstern, versuchten Gott im wasserlosen Land.
Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
15 Da gab er ihnen ihr Begehr: Erbrechen sandte er in ihren Hals.
I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
16 Im Lager aber wurden sie auf Moses eifersüchtig und auf den Heiligen des Herrn, auf Aaron.
Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
17 Die Erde tat sich auf, verschlang den Dathan, begrub die Rotte Abirams.
Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
18 In ihrer Rotte flammte Feuer auf, und eine Flamme fraß die Frevler. -
I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
19 Am Horeb machten sie ein Kalb und beteten ein Gußbild an,
Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
20 vertauschten ihres Gottes Herrlichkeit mit der Gestalt des Stiers, der Gras verzehrt,
I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
21 vergaßen Gott, der sie gerettet, der Großes in Ägypten hat getan,
Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22 Erstaunliches im Lande Chams, Erschreckliches am Roten Meer.
Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
23 Er dachte dran, sie zu vertilgen; da trat vor ihm sein Auserwählter, Moses, in die Bresche, um seinen Grimm vom Unheil abzuwenden. -
Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
24 Doch sie verschmähten das ersehnte Land und glaubten seinem Worte nicht.
Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
25 In ihren Zelten murrten sie, gehorchten nicht des Herren Stimme.
I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26 Da schwur er ihnen hoch und teuer, sie in der Wüste zu vertilgen,
Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
27 den Heiden preiszugeben ihren Stamm und diesen in die Länder zu versprengen. -
A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
28 Sie paarten sich zu Ehren Baal Peors und aßen Totenopfer.
Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
29 Sie reizten ihn durch ihre Taten; da brach die Pest bei ihnen aus.
A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
30 Und Pinechas stand auf und schlichtete; da ward die Pest gehemmt.
Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
31 Ihm ward es zum Verdienst gerechnet und seinen Enkeln immerfort.
Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32 Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und ihretwegen mußte Moses leiden.
Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
33 Denn sie verbitterten ihm das Gemüt so daß er unbedacht mit seinen Worten war.
Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
34 Sie tilgten auch die Völker nicht, wie's ihnen doch der Herr gebot.
Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
35 Sie mischten sich mit Heiden und lernten ihre Sitten.
Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
36 Sie dienten ihren Götzen, und diese brachten sie zu Fall.
I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37 So opferten sie ihre Söhne und ihre Töchter den Dämonen.
Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
38 Unschuldig Blut vergossen sie, das Blut der eigenen Söhne und der Töchter, die sie den Götzen Kanaans zum Opfer brachten. So ward das Land durch Mord entweiht.
I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
39 Sie selbst bedeckten sich durch ihre Taten; durch ihre Werke wurden sie so untreu.
I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
40 Da zürnte seinem Volk der Herr aufs heftigste, zum Abscheu wurde ihm sein Erbe.
Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
41 Er gab sie in der Heiden Hand, und ihre Hasser herrschten über sie.
I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
42 Und ihre Feinde drückten sie; sie mußten ihrer Macht sich beugen. -
I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
43 Zu vielen Malen hat er sie befreit; sie aber blieben voller Trotz bei ihrem Plan, verkamen so durch ihre Sünde.
Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 Er sah auf ihre Not, sooft er ihre Klage hörte, dachte er
A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45 an seinen Bund mit ihnen, ward andern Sinns in seiner großen Huld
Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
46 und ließ sie Mitleid finden bei allen ihren Siegern. -
Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
47 Zu Hilfe uns, Herr, unser Gott! - Bring uns zusammen aus den Heidenvölkern, auf daß wir Deinem heiligen Namen danken, uns rühmen Deines Ruhmes! -
Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
48 Gepriesen sei der Herr, Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sprechen: "Amen! Alleluja!"
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
