Psalm 103

1 Von David. - Den Herrn lobpreise, meine Seele, mein ganzes Herz den heiligen Namen sein!

مزمور داوود. ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای تمام وجود من، نام مقدّس او را ستایش کن!

2 Lobpreis den Herrn, du, meine Seele! Vergiß nicht, was er Gutes dir getan!

ای جان من، خداوند را ستایش کن و تمام مهربانی‌های او را فراموش نکن!

3 Er ist's, der alle deine Schuld vergibt, der alle deine Leiden heilt,

او تمام گناهانم را می‌آمرزد و همهٔ مرضهایم را شفا می‌بخشد.

4 der vor dem Grab dein Leben rettet, mit Huld und Liebe dich umgibt,

جان مرا از مرگ می‌رهاند و با محبت و رحمت خود مرا برکت می‌دهد!

5 mit Segen dein Verlangen stillt und dich dem Phönix gleich verjüngt.

جان مرا با نعمتهای خوب سیر می‌کند تا همچون عقاب، جوان و قوی بمانم.

6 Gerechtigkeit übt stets der Herr, schafft allen Unterdrückten Recht.

خداوند عدالت را اجرا می‌کند و حق مظلومان را به آنها می‌دهد.

7 Er zeigt, wie einst dem Moses seine Wege, den Kindern Israels all seine Taten.

او روشهای خود را بر موسی آشکار نمود و اعمال شگفت‌انگیز خود را به بنی‌اسرائیل نشان داد.

8 Barmherzig ist der Herr und gnädig, langmütig und von großer Huld.

خداوند بخشنده و مهربان است؛ او دیر غضب و پر محبت می‌باشد.

9 Er zürnt nicht immerfort; noch trägt er ewig nach.

خداوند همیشه توبیخ و تنبیه نمی‌کند و تا ابد خشمگین نمی‌ماند.

10 Er tut uns nicht nach unsren Sünden, vergüt uns nicht nach unsren Missetaten.

او با ما مطابق گناهانمان عمل ننموده و آنچنان که سزاوار بوده‌ایم، ما را به سزای اعمالمان نرسانده است.

11 So hoch der Himmel über dieser Erde, so überragend seine Liebe über denen, die ihn fürchten.

زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است، به همان اندازه محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند عظیم می‌باشد!

12 So fern der Morgen von dem Abend ist, entfernt er unsere Schuld von uns.

به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است به همان اندازه خداوند گناهان ما را از ما دور کرده است!

13 So innig, wie ein Vater seine Kinder liebt, so liebt der Herr die, so ihn fürchten.

همان‌طوری که یک پدر فرزندانش را دوست دارد، همچنان خداوند نیز کسانی را که او را گرامی می‌دارند دوست دارد.

14 Er kennt ja unsere Art, ist eingedenk, daß wir aus Staub.

خداوند از سرشت و فطرت ما آگاه است و می‌داند که خاک هستیم.

15 Der Sterbliche! Wie Gras sind seine Tage, er blüht wie eine Blume auf dem Felde.

عمر انسان مانند علف و همچون گل صحرا می‌باشد،

16 Wenn sie ein Lüftchen anhaucht, ist sie weg, und ihre Stätte kennt sie nimmer.

که روزی باد بر آن می‌وزد و از بین می‌رود و دیگر در آن مکانی که بوده، هرگز دیده نمی‌شود.

17 Die Huld des Herrn jedoch ruht für und für auf denen, die ihn fürchten, und seine Liebe auf den Kindeskindern,

اما محبت خداوند بر کسانی که او را گرامی می‌دارند، همیشگی است و او عدالت را در حق فرزندان آنانی که عهد و احکام او را حفظ می‌کنند، بجا می‌آورد.

18 die seinen Bund bewahren und seine Vorschriften erfüllen wollen.

19 Der Herr hat seinen Thron im Himmel aufgestellt; doch seine Herrschaft waltet über alles.

خداوند تخت فرمانروایی خود را در آسمانها قرار داده است و از آنجا بر همهٔ موجودات حکمرانی می‌کند.

20 Lobpreist den Herrn, ihr, seine Engel, ihr starken Helden, die ihr seinen Willen tut und seinem Donnerrufe folgt!

ای همهٔ فرشتگان توانا که گوش به فرمان خداوند هستید تا دستورهایش را اجرا نمایید، او را ستایش کنید!

21 Lobpreist den Herrn, all seine Heere! Ihr Diener, die Vollstrecker seines Willens!

ای همه لشکرهای آسمانی، ای خدمتگزاران خداوند، او را سپاس گویید!

22 Lobpreist den Herrn, all seine Werke an allen Orten seiner Herrschaft! Lobpreis den Herrn, du, meine Seele!

ای همه مخلوقات خداوند، در هر جایی که هستید، او را بستایید! ای جان من، خداوند را ستایش کن!