Sprueche 7
1 Mein Sohn, behalte meine Reden! Bei dir verwahr, was ich dich heiße!
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Bewahr dir meine Vorschriften, so wirst du leben, und meine Weisung wie den Augapfel!
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Bind sie an deine Finger! Auf deines Herzens Tafel schreibe sie!
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Zur Weisheit sprich: "Du bist mir Schwester", nenn Einsicht deine Freundin,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 auf daß sie dich vor einem andere Weib bewahre, vor einer Fremden, die einschmeichelnd redet!
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Durchs Fenster meines Hauses, durchs Gitter schaute ich hinaus.
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 Da sah ich einen Jüngling bei den noch Unerfahrenen, bemerkte bei den jungen Leuten einen Unvorsichtigen,
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 der auf der Gasse nahe einer Ecke ging und in der Richtung meines Hauses schritt
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 in Dämmerung, am Abende des Tags, in stiller Nachtzeit, in der Dunkelheit.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Da tritt auf einmal ihm das Weib entgegen im Dirnenanzug mit geschnürter Brust.
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 Unruhig trieb sie sich herum; zu Hause hatten ihre Füße keine Ruhe.
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 Ein Schritt jetzt auf die Straße und auf den Markt ein Schritt; sie lauerte an jeder Ecke.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Jetzt hascht sie ihn, küßt ihn; mit frecher Miene redet sie ihn an:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 "Schlachtopfer darzubringen, lag mir ob; ich habe heute mein Gelübde nun entrichtet.
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 Deswegen bin ich ausgegangen, um dich zu suchen. Ich habe dich gefunden.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Mit Decken habe ich bedeckt mein Lager, mit buntem Linnen aus Ägypten.
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 Mit Myrrhen habe ich besprengt mein Lager, mit Aloë und Zimtgewürz.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 So komm! Wir wollen bis zum Morgen an der Liebe uns berauschen, in Liebe uns genießen.
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 Der Mann ist nicht daheim; er zog auf Reisen in die Ferne.
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 Er nahm den Beutel samt dem Gelde mit sich; am Vollmondstag erst kehrt er wieder heim."
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 So bringt sie ihn herum durch ihr verführerisches Reden und reißt ihn fort durch ihre glatten Lippen.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Er folgt ihr nach, der Harmlose, gleich einem Stier, den man zur Schlachtbank führt, gleich einem Hund zum Stricke,
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 gleich einem Hirsch dahin, wo ihm ein Pfeil die Leber spaltet, gleich einem Vogel, der zur Schlinge eilt, und merkt es nicht, daß es sein Leben gilt.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Nun, Söhne, horcht auf mich! Auf meines Mundes Reden merket!
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Laß nicht dein Herz zu ihren Wegen biegen! Verirr dich nicht auf ihre Steige!
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 Denn viel sind der Erschlagenen, die sie gefällt, und viele sind's, die sie gemordet.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
