Sprueche 7
1 Mein Sohn, behalte meine Reden! Bei dir verwahr, was ich dich heiße!
Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
2 Bewahr dir meine Vorschriften, so wirst du leben, und meine Weisung wie den Augapfel!
Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
3 Bind sie an deine Finger! Auf deines Herzens Tafel schreibe sie!
Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
4 Zur Weisheit sprich: "Du bist mir Schwester", nenn Einsicht deine Freundin,
Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
5 auf daß sie dich vor einem andere Weib bewahre, vor einer Fremden, die einschmeichelnd redet!
Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
6 Durchs Fenster meines Hauses, durchs Gitter schaute ich hinaus.
Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
7 Da sah ich einen Jüngling bei den noch Unerfahrenen, bemerkte bei den jungen Leuten einen Unvorsichtigen,
Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
8 der auf der Gasse nahe einer Ecke ging und in der Richtung meines Hauses schritt
Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
9 in Dämmerung, am Abende des Tags, in stiller Nachtzeit, in der Dunkelheit.
Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
10 Da tritt auf einmal ihm das Weib entgegen im Dirnenanzug mit geschnürter Brust.
Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
11 Unruhig trieb sie sich herum; zu Hause hatten ihre Füße keine Ruhe.
Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
12 Ein Schritt jetzt auf die Straße und auf den Markt ein Schritt; sie lauerte an jeder Ecke.
Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
13 Jetzt hascht sie ihn, küßt ihn; mit frecher Miene redet sie ihn an:
Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
14 "Schlachtopfer darzubringen, lag mir ob; ich habe heute mein Gelübde nun entrichtet.
„Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
15 Deswegen bin ich ausgegangen, um dich zu suchen. Ich habe dich gefunden.
Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
16 Mit Decken habe ich bedeckt mein Lager, mit buntem Linnen aus Ägypten.
Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
17 Mit Myrrhen habe ich besprengt mein Lager, mit Aloë und Zimtgewürz.
Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
18 So komm! Wir wollen bis zum Morgen an der Liebe uns berauschen, in Liebe uns genießen.
Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
19 Der Mann ist nicht daheim; er zog auf Reisen in die Ferne.
Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
20 Er nahm den Beutel samt dem Gelde mit sich; am Vollmondstag erst kehrt er wieder heim."
Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
21 So bringt sie ihn herum durch ihr verführerisches Reden und reißt ihn fort durch ihre glatten Lippen.
Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
22 Er folgt ihr nach, der Harmlose, gleich einem Stier, den man zur Schlachtbank führt, gleich einem Hund zum Stricke,
Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
23 gleich einem Hirsch dahin, wo ihm ein Pfeil die Leber spaltet, gleich einem Vogel, der zur Schlinge eilt, und merkt es nicht, daß es sein Leben gilt.
Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
24 Nun, Söhne, horcht auf mich! Auf meines Mundes Reden merket!
Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
25 Laß nicht dein Herz zu ihren Wegen biegen! Verirr dich nicht auf ihre Steige!
Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
26 Denn viel sind der Erschlagenen, die sie gefällt, und viele sind's, die sie gemordet.
Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
