Sprueche 5
1 Mein Sohn! Merk wohl auf meine Weisheit und neige meiner Einsicht hin dein Ohr!
Oğlum, mənim hikmətimə diqqət yetir, Qulağını müdrik sözlərimə tərəf çevir.
2 Alsdann behältst du Einsicht, und deine Lippen wahren Klugheit.
Onda dərrakəyə bağlanarsan, Dilin biliyi kənara atmaz.
3 Von Honigseim triefen die Lippen eines fremden Weibes; sein Gaumen ist noch glätter selbst als Öl.
Əxlaqsız qadının dodağından sanki bal axır, Dili şirin, yağdan yumşaqdır.
4 Am Ende aber ist sie bitter wie der Wermut und scharf wie ein zweischneidig Schwert.
Amma aqibəti yovşan kimi acıdır, İkiağızlı qılınc kimi kəskindir.
5 Zum Tode gehn die Füße, die sie besuchen, zur Unterwelt die Schritte, die zu ihr lenken. (Sheol h7585)
Onun ayaqları ölümə aparır, Onun addımları ölülər diyarına çatır. (Sheol h7585)
6 Geht sie den Weg des Lebens? Irrpfade nur sind ihre Bahnen; sie weiß es nicht.
Həyat yoluna fikir vermir, Yolları dolaşıqdır, özü də bilmir.
7 Nun, meine Söhne, hört auf mich! Von meines Mundes Reden weichet nicht!
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərdən yayınmayın.
8 Halt ferne deinen Weg von ihr! Komm nicht der Türe ihres Hauses nahe!
Belə qadından uzaq ol, Evinin qapısına yaxın getmə.
9 Sonst mußt du deine Kraft mit einer Fremden, mit einer Unbarmherzigen dein Lager teilen.
Yoxsa şərəfini yadlara verərsən, Ömrünü zalımlara sərf edərsən.
10 Und Fremde werden satt durch deine Arbeit, und deiner Mühen Preis wird einem andern Haus zuteil.
Sənin var-yoxunu yadlar yeyər, Qazancın özgənin evinə gedər.
11 Und schließlich mußt du stöhnen, wenn Leib und Fleisch dir schwinden,
Ömrünün sonu çatanda, Canında taqət qalmayanda Ah-nalə çəkərək belə deyərsən:
12 und mußt bekennen: "Ach, daß ich Zucht gehaßt und daß mein Herz die Warnung hat verschmäht,
«Mən də tərbiyəyə nifrət etdim, Ürəyimdə məzəmmətlərə güldüm!
13 daß ich der Stimme meiner Lehrer nicht gehorcht und nicht mein Ohr geliehen meinen Lehrmeistern!
Müəllimimin sözünə baxmadım, Tərbiyəçilərimə qulaq asmadım.
14 Fast wäre ich geworden "alles Böse in der Gemeinde und Versammlung".
Camaatın və icmanın arasında Az qala hər cür bəlaya düşəcəkdim».
15 Aus deiner Grube Wasser trink; nur was aus deinem Brunnen quillt!
Öz su anbarından, Öz quyunun içməli suyundan iç.
16 Nicht sollen deine Ströme sich nach außen gießen, nicht auf die freien Plätze deine Wasserbäche!
Niyə sənin qaynaqların küçələrə, Su arxların meydanlara axıb getsin?
17 Sie sollen dir allein gehören und nicht den Fremden neben dir!
Onlar yalnız səninki olsun, Yadlara paylama.
18 Gesegnet sei dein Born! Erfreu dich an dem Weibe deiner Jugend,
Qoy çeşmən bərəkətli olsun, Gənc ikən evləndiyin arvadınla xoşbəxt yaşa!
19 an dieser Hindin gar so lieb, an der Gazelle, also fein! Allzeit kann ihre Liebe dich berauschen; du kannst dich ihrem Lieben immerdar ergeben.
Sevimli maralın, gözəl ceyranın Həmişə səni öz döşləri ilə doydursun, Onun eşqi ilə məst ol.
20 Warum nur wolltest du, mein Sohn, dich einer anderen ergeben, umarmen einer Fremden Busen?
Oğlum, niyə əxlaqsız qadınla məst olmalısan, Yad arvadı qoynuna almalısan?
21 Klar liegen vor des Herren Auge eines jeden Wege; auf alle seine Pfade hat er acht.
İnsanların yolları Rəbbin gözü qarşısındadır, Onların hər addımlarını yoxlayır.
22 Den Frevler nimmt gefangen seine Schuld; gebunden wird er mit den Stricken seiner Sünde.
Şər insan öz təqsirlərinə görə tutular, Günahının kəməndinə dolanar.
23 Er stirbt aus Mangel an Botmäßigkeit und durch die große Torheit, der er sich ergeben.
Tərbiyəsizliyi üzündən həlak olar, Hədsiz səfehliyi üzündən azar.
