< Sprueche 11 >

1 Ein Greuel für den Herrn ist falsche Waage; ein richtiges Gewicht gefällt ihm wohl.
Мерила льстивая мерзость пред Господем, вес же праведный приятен Ему.
2 Kommt auf der Übermut, kommt auch Verachtung; mit den Bescheidenen kommt Weisheit.
Идеже аще внидет досаждение, тамо и безчестие: уста же смиренных поучаются премудрости.
3 Der Gerechten Unschuld spendet ihnen Ruhe; der Frevler Falschheit tötet sie.
Умираяй праведник остави раскаяние, удобна же бывает и посмеятелна нечестивых погибель.
4 Am Zornestag nutzt kein Besitz; vom Tod errettet Almosen.
Совершенство правых наставит их, и поползновение отрицающихся пленит их. Не упользуют имения в день ярости: правда же избавит от смерти.
5 Die Frömmigkeit der Frommen ebnet ihm den Weg; der Frevler stürzt durch seine Schlechtigkeit.
Правда непорочнаго исправляет пути, нечестие же впадает в неправду.
6 Der Redlichen Gerechtigkeit errettet sie; die Frevler werden durch die Schlechtigkeit gefangen.
Правда мужей правых избавит их, безсоветием же уловляются беззаконнии.
7 Jedwede Hoffnung endet mit des Frevlers Tod, und die Erwartung aus den Sünden wird zunichte.
Скончавшуся мужу праведну, не погибнет надежда: похвала же нечестивых погибнет.
8 Wer Recht erhalten, ist von Not erlöst; an seine Stelle kommt der Gegner.
Праведный от лова убегнет, в негоже место предается нечестивый.
9 Der Frevler sucht durch Reden seinen Gegner zu vernichten; doch die im Rechte, werden durch die Einsicht auch gerettet.
Во устех нечестивых сеть гражданом, чувство же праведных благопоспешно.
10 Es jauchzt die Stadt ob ihrer Frommen Glück, und Jubel gibt es bei der Frevler Untergang.
Во благих праведных исправится град, и в погибели нечестивых радование.
11 Der Staat blüht durch den Segen Redlicher; durch Frevler Mund geht er zugrunde.
В благословении правых возвысится град, усты же нечестивых раскопается.
12 Der Tor spricht voll Verachtung wider seinen Gegner; der Kluge aber schweigt.
Ругается гражданом лишенный разума, муж же мудр безмолвие водит.
13 Geheimnisse verrät der Neuigkeitenkrämer; der Zuverlässige behält für sich die Sache.
Муж двоязычен открывает советы в сонмищи, верный же духом таит вещы.
14 Wenn's an der Führung fehlt, dann kommt ein Volk zu Falle; gut aber steht's, wo viele sind der Ratgeber.
Умже и несть управления, падают аки листвие, спасение же есть во мнозе совете.
15 Sehr schlimm kann's dem ergehen, der sich für einen anderen verbürgt; doch sicher bleibt, wer nicht den Handschlag liebt.
Лукавый злодействует, егда сочетавается с праведным, ненавидит же гласа утверждения.
16 Wie ein verführerisches Weib an Schmuck sich klammert, so klammern sich an Reichtum die Gewalttätigen.
Жена благодатна возносит мужу славу: престол же безчестия жена ненавидящая правды. Богатства ленивии скудни бывают, крепцыи же утверждаются богатством.
17 Wer Gutes tut, der tut sich selber Gutes; wer harten Herzens ist, der schneidet sich ins eigene Fleisch.
Души своей благотворит муж милостивый, погубляет же тело свое немилостивый.
18 Der Frevel bringt nur nichtigen Lohn; der Tugend Lohn ist wahrer Lohn.
Нечестивый творит дела неправедная: семя же праведных мзда истины.
19 Festhalten an der Tugend führt zum Leben; das frevelhafte Tun bringt sichern Tod.
Сын праведный раждается в живот: гонение же нечестиваго в смерть.
20 Ein Greuel sind dem Herrn all, die verkehrten Herzens sind; sein Wohlgefallen haben, die unsträflich wandeln.
Мерзость Господеви путие развращенни, приятни же Ему вси непорочнии в путех своих.
21 Untrüglich ist's: Nicht straflos bleibt der Böse; doch frei geht das Geschlecht der Frommen aus.
В руку руце вложив неправедно, не без муки будет злых: сеяй же правду приимет мзду верну.
22 Ein goldener Ring im Rüssel eines Schweines ist ein Weib, das schön, doch ohne Scham.
Якоже усерязь златый в ноздрех свинии, тако жене злоумней лепота.
23 Der Frommen Wunsch geht nur aufs Nötige; der Frevler Sehnen ist das Übermaß.
Желание праведных все благое, надежда же нечестивых погибнет.
24 Der eine teilt sehr reichlich aus und wird noch reicher; ein andrer spart am Nötigen und wird noch ärmer.
Суть, иже своя сеюще, множайшая творят: суть же и собирающе чуждая, умаляются.
25 Ein dankbares Gemüt wird überhäuft mit Gutem; wer Wohltaten erweist, empfängt auch solche.
Душа благословенна всякая простая: муж ярый неблагообразен.
26 Wer Korn zurückhält, diesem flucht das Volk; wer aber Korn verkauft, auf dessen Haupt kommt Segen.
Удержаваяй пшеницу оставит ю языком: продаяй пшеницу скупо, от народа проклят, благословение же Господне на главе подавающаго.
27 Wer Gutes anstrebt, zielt auf Wohlwollen; wer aber Böses sucht, auf den kommt's auch.
Творяй благая ищет благодати добры: ищущаго же злая постигнут его.
28 Wer nur auf Reichtum sich verläßt, verwelkt; die Frommen aber grünen so wie grünes Laub.
Надеяйся на богатство свое, сей падет: заступаяй же праведных, той возсияет.
29 Wer seine eigene Familie darben läßt, wird Wind erwerben; der Tor wird Sklave dessen, der klüger ist als er.
Не сматряяй своего дому наследит ветры: поработает же безумный разумному.
30 Ein Lebensbaum ist des Gerechten Frucht; wer Seelen an sich zieht, ist weise.
От плода правды древо жизни прозябает: отемлются же безвременно души беззаконных.
31 Wenn schon den Frommen trifft auf Erden die Vergeltung, um wieviel mehr den Frevler und den Sünder!
Аще праведный едва спасается, нечестивый же и грешный где явится?

< Sprueche 11 >