Klagelieder 5
1 Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!
| ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. | ۱ |
2 Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.
| میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. | ۲ |
3 Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.
| ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند. | ۳ |
4 Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.
| آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود. | ۴ |
5 Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.
| تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم. | ۵ |
6 Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.
| با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. | ۶ |
7 Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.
| پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم. | ۷ |
8 Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.
| غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. | ۸ |
9 Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.
| از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم. | ۹ |
10 Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.
| پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. | ۱۰ |
11 In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.
| زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. | ۱۱ |
12 Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.
| سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. | ۱۲ |
13 Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.
| جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند. | ۱۳ |
14 Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.
| مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. | ۱۴ |
15 Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.
| شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. | ۱۵ |
16 Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!
| تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. | ۱۶ |
17 Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge
| از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. | ۱۷ |
18 des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.
| یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند. | ۱۸ |
19 Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.
| اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. | ۱۹ |
20 Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?
| پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای. | ۲۰ |
21 Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!
| ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. | ۲۱ |
22 Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.
| و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای. | ۲۲ |
