< Klagelieder 5 >

1 Gedenke, Herr, was uns geschehen! Blick her! Sieh unsere Schmach!
Sonje, O SENYÈ, sa ki te rive nou an. Gade pou wè repwòch nou.
2 Fremden ist unser Erbteil zugefallen und unsere Häuser Ausländern.
Eritaj nou te bay kon don a etranje yo, kay nou yo a moun nou pa konnen.
3 Wir wurden wie die Waisen vaterlos und unsere Mütter wie die Witwen.
Nou te devni òfelen san papa. Manman nou yo tankou vèv.
4 Wir trinken unser eigen Wasser nur um Geld, bekommen unser eigen Holz nur um Bezahlung.
Nou oblije achte dlo pou nou bwè. Bwa nou se pou vann, yo vann nou li.
5 Auf unsern Nacken lastet ein gewaltig Joch, und sind wir matt, gönnt man uns keine Ruhe.
Sila k ap kouri dèyè nou yo rive sou kou nou. Nou vin bouke nèt. Nanpwen repo pou nou.
6 Ägypten reichten wir die Hand, um satt zu werden, Assur.
Nou te vin soumèt devan Egypte ak Assyrie pou nou jwenn ase pen.
7 Gesündigt haben unsere Väter; doch sie sind nicht mehr. Wir tragen ihr Verschulden.
Papa zansèt nou yo te peche, men yo pa la ankò; se nou menm ki te pote inikite pa yo.
8 Jetzt herrschen Sklaven über uns, und ihrer Hand entreißt uns keiner.
Se esklav yo k ap domine sou nou; nanpwen moun ki pou delivre nou nan men yo.
9 Wir holen in der Wüste unser Brot mit Einsatz unsres Lebens vor dem Schwerte.
Nou riske lavi nou pou jwenn pen akoz nepe nan dezè a.
10 Uns sind gedünstet wie im Ofen die Glieder von den Hungersgluten.
Po nou vin kwit tankou yon fou, akoz gwo chalè grangou a.
11 In Sion haben sie die Ehefraun geschändet und Jungfrauen in Judas Städten.
Yo te ravaje tout fanm Sion yo; vyèj lavil a Juda yo.
12 Gehenkt durch ihre Hand die Fürsten, der Greise Ansehen für nichts geachtet.
Prens yo te pann pa men yo; ansyen yo te vin pa respekte.
13 Die jungen Männer schleppten Lasten, und Knaben wankten unter Holzbündeln.
Jennonm yo te fòse travay devan moulen an e timoun yo te kilbite anba gwo chaj bwa yo.
14 Verschwunden sind die Greise aus dem Tore und Jünglinge aus ihrer Schule.
Ansyen yo ale kite pòtay la; jennonm yo ale kite mizik yo.
15 Geschwunden ist die Freude unsres Herzens, in Klage unser Reigen umgewandelt.
Jwa nan kè nou vin sispann; danse vin ranplase pa fè dèy.
16 Die Krone ist vom Haupte uns gefallen. Weh uns, daß wir gesündigt haben!
Kouwòn nan soti sou tèt nou; malè a nou menm, paske nou te peche!
17 Deshalb ward unser Herz so krank, deshalb so trübe unser Auge
Akoz sa, kè nou febli; akoz bagay sa yo, zye nou pa wè klè.
18 des wüsten Sionsberges wegen, auf dem sich Füchse tummeln.
Akoz Mòn Sion ki kouche dezole nèt, rena yo fè patwouj ladann.
19 Du bist, o Herr, in Ewigkeit; Dein Thron steht von Geschlechte zu Geschlecht.
Ou menm, O SENYÈ, Ou renye jis pou tout tan; twòn Ou se de jenerasyon an jenerasyon.
20 Warum willst Du uns immerdar vergessen, uns lebenslang verlassen?
Poukisa Ou bliye nou jis pou tout tan? Poukisa Ou abandone nou jis rive tout tan sa a?
21 Bekehr uns, Herr, zu Dir! Wir kehren um. Erneure unsere Tage wie vor alters!
Restore nou a Ou menm O SENYÈ, pou nou ka vin restore. Fè jou nou yo vin jan yo te ye nan tan pase yo.
22 Denn wolltest Du uns ganz verwerfen, dann gingest Du in Deinem Zorne gegen uns zu weit.
Men Ou deja fin rejte nou nèt. Ou rete byen fache nèt ak nou.

< Klagelieder 5 >