Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
Èmi ni ọkùnrin tí ó rí ìpọ́njú pẹ̀lú ọ̀pá ìbínú rẹ.
2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
Ó ti lé mi jáde ó sì mú mi rìn nínú òkùnkùn ju ti ìmọ́lẹ̀.
3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
Nítòótọ́, ó ti yí ọwọ́ rẹ̀ padà sí mi síwájú àti síwájú sí i ní gbogbo ọjọ́.
4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
Ó jẹ́ kí àwọ̀ mi àti ẹran-ara mi gbó ó sì tún ṣẹ́ egungun mi.
5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
Ó ti fi mí sí ìgbèkùn, ó sì ti yí mi ká pẹ̀lú ìkorò àti làálàá.
6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
Ó mú mi gbé nínú òkùnkùn, bí ti àwọn tó ti kú fún ìgbà pípẹ́.
7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
Ó ti tì mí mọ́ ilé, nítorí náà n kò le è sálọ; ó ti fi ẹ̀wọ̀n mú mi mọ́lẹ̀.
8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
Pàápàá nígbà tí mo ké fún ìrànlọ́wọ́, ó kọ àdúrà mi.
9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
Ó fi ògiri òkúta dí ọ̀nà mi; ó sì mú ọ̀nà mi wọ́.
10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
Bí i beari tí ó dùbúlẹ̀, bí i kìnnìún tí ó sá pamọ́.
11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
Ó wọ́ mi kúrò ní ọ̀nà, ó tẹ̀ mí mọ́lẹ̀ ó fi mi sílẹ̀ láìsí ìrànlọ́wọ́.
12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
Ó fa ọfà rẹ̀ yọ ó sì fi mí ṣe ohun ìtafàsí.
13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
Ó fa ọkàn mí ya pẹ̀lú ọfà nínú àkọ̀ rẹ̀.
14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
Mo di ẹni yẹ̀yẹ́ láàrín àwọn ènìyàn mi; wọn yẹ̀yẹ́ mi pẹ̀lú orin ní gbogbo ọjọ́.
15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
Ó ti kún mi pẹ̀lú ewé kíkorò àti ìdààmú bí omi.
16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
Ó ti fi òkúta kán eyín mi; ó ti tẹ̀ mí mọ́lẹ̀ nínú eruku.
17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
Mo ti jìnnà sí àlàáfíà; mo ti gbàgbé ohun tí àṣeyege ń ṣe.
18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
Nítorí náà mo wí pé, “Ògo mi ti lọ àti ìrètí mi nínú Olúwa.”
19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
Mo ṣe ìrántí ìpọ́njú àti ìdààmú mi, ìkorò àti ìbànújẹ́.
20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
Mo ṣèrántí wọn, ọkàn mi sì gbọgbẹ́ nínú mi.
21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
Síbẹ̀, èyí ni mo ní ní ọkàn àti nítorí náà ní mo nírètí.
22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
Nítorí ìfẹ́ Olúwa tí ó lágbára ni àwa kò fi ṣègbé, nítorí ti àánú rẹ kì í kùnà.
23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
Wọ́n jẹ́ ọ̀tún ní àárọ̀; títóbi ni òdodo rẹ̀.
24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
Mo wí fún ara mi, ìpín mi ni Olúwa; nítorí náà èmi yóò dúró dè ọ́.
25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
Dídára ni Olúwa fún àwọn tí ó ní ìrètí nínú rẹ̀, sí àwọn tí ó ń wá a.
26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
Ó dára kí a ní sùúrù fún ìgbàlà Olúwa.
27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
Ó dára fún ènìyàn láti gbé àjàgà nígbà tí ó wà ní èwe.
28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
Jẹ́ kí ó jókòó ní ìdákẹ́ jẹ́ẹ́, nítorí Olúwa ti fi fún un.
29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
Jẹ́ kí ó bo ojú rẹ̀ sínú eruku— ìrètí sì lè wà.
30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
Jẹ́ kí ó fi ẹ̀rẹ̀kẹ́ fún àwọn tí yóò gbá a, sì jẹ́ kí ó wà ní ìdójútì.
31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
Ènìyàn kò di ìtanù lọ́dọ̀ Olúwa títí láé.
32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
Lóòtítọ́ ó mú ìbànújẹ́ wá, yóò fi àánú hàn, nítorí títóbi ni ìfẹ́ rẹ̀.
33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
Nítorí kò mọ̀ ọ́n mọ̀ mú ìpọ́njú wá tàbí ìrora wá fún ọmọ ènìyàn.
34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
Láti tẹ mọ́lẹ̀ lábẹ́ ẹsẹ̀ gbogbo àwọn ẹlẹ́wọ̀n ní ilẹ̀ náà.
35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
Láti ṣẹ́ ọmọ ènìyàn fún ẹ̀tọ́ rẹ̀ níwájú Ọ̀gá-ògo jùlọ,
36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
láti yí ìdájọ́ ènìyàn padà, ǹjẹ́ Olúwa kò rí ohun bẹ́ẹ̀.
37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
Ta ni yóò sọ̀rọ̀ tí yóò rí bẹ́ẹ̀ tí Olúwa kò bá fi àṣẹ sí i.
38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
Ǹjẹ́ kì í ṣe láti ẹnu Ọ̀gá-ògo jùlọ ni rere àti búburú tí ń wá?
39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
Kí ló dé tí ẹ̀dá alààyè ṣe ń kùn nígbà tí ó bá ń jìyà ẹ̀ṣẹ̀ rẹ̀?
40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
Ẹ jẹ́ kí a yẹ ọ̀nà wa, kí a sì dán an wò, kí a sì tọ Olúwa lọ.
41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
Ẹ jẹ́ kí a gbé ọkàn àti ọwọ́ wa sókè sí Ọlọ́run ní ọ̀run, kí a wí pé,
42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
“Àwa ti ṣẹ̀ a sì ti ṣọ̀tẹ̀ ìwọ kò sì fi ẹ̀ṣẹ̀ wa jì wá.
43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
“Ìwọ fi ìbínú bo ara rẹ ìwọ sì ń lépa wa; ìwọ ń parun láìsí àánú.
44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
Ìwọ ti fi àwọsánmọ̀ bo ara rẹ pé kí àdúrà wa má ba à dé ọ̀dọ̀ rẹ.
45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
Ó ti sọ wá di èérí àti ààtàn láàrín orílẹ̀-èdè gbogbo.
46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
“Gbogbo àwọn ọ̀tá wa ti la ẹnu wọn gbòòrò sí wa.
47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
Àwa ti jìyà àti ìparun, nínú ìbẹ̀rù àti ewu.”
48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
Omijé ń sàn ní ojú mi bí odò nítorí a pa àwọn ènìyàn mi run.
49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
Ojú mi kò dá fún omijé, láì sinmi,
50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
títí ìgbà tí Olúwa yóò síjú wolẹ̀ láti òkè ọ̀run tí yóò sì rí i.
51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
Ohun tí mo rí mú ìbẹ̀rù wá ọkàn mi nítorí gbogbo àwọn obìnrin ìlú mi.
52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
Àwọn tí ó jẹ́ ọ̀tá mi láìnídìí dẹ mí bí ẹyẹ.
53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
Wọ́n gbìyànjú láti mú òpin dé bá ayé mi nínú ihò wọ́n sì ju òkúta lù mí.
54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
Orí mi kún fún omi, mo sì rò pé ìgbẹ̀yìn dé.
55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
Mo pe orúkọ rẹ, Olúwa, láti ọ̀gbun ìsàlẹ̀ ihò.
56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
Ìwọ gbọ́ ẹ̀bẹ̀ mi, “Má ṣe di etí rẹ sí igbe ẹ̀bẹ̀ mi fún ìtura.”
57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
O wá tòsí nígbà tí mo ké pè ọ́, o sì wí pé, “Má ṣe bẹ̀rù.”
58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
Olúwa, ìwọ gba ẹjọ́ mi rò, o ra ẹ̀mí mi padà.
59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
O ti rí i, Olúwa, búburú tí a ṣe sí mi. Gba ẹjọ́ mi ró!
60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
Ìwọ ti rí ọ̀gbun ẹ̀san wọn, gbogbo ìmọ̀ wọn sí mi.
61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
Olúwa ìwọ ti gbọ́ ẹ̀gàn wọn àti ìmọ̀ búburú wọn sí mi,
62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
ohun tí àwọn ọ̀tá mi ń sọ sí mi ní gbogbo ọjọ́.
63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
Wò wọ́n! Ní jíjòkòó tàbí ní dídìde, wọ́n ń ṣẹlẹ́yà mi nínú orin wọn.
64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
Olúwa san wọ́n lẹ́san ohun tí ó tọ́ sí wọn fún ohun tí ọwọ́ wọn ti ṣe.
65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
Fi ìbòjú bò wọ́n ní ọkàn, kí o sì fi wọ́n ré.
66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
Ni wọ́n lára kí o sì pa wọ́n run pẹ̀lú ìbínú, lábẹ́ ọ̀run Olúwa.
