Klagelieder 3

1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.

من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.

2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.

خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.

3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.

او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.

4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.

او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.

5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,

جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.

6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.

مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.

7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.

با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.

8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,

فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.

9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.

با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.

10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.

او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛

11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,

مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.

12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.

او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،

13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.

و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.

مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.

15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,

او زندگی را به کامم تلخ کرده است.

16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.

صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.

17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß

آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.

18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."

رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.

19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.

وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.

20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.

بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.

21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.

اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که

22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.

محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.

23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;

وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.

24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."

به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»

25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.

خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.

26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.

پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.

خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.

28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!

هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند

29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.

و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.

30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!

وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،

31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.

زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.

32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.

هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.

33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,

او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.

34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,

هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،

35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.

و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،

36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.

و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟

37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?

کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟

38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?

آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟

39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?

پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟

40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!

به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.

41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:

بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:

42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.

«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.

43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.

«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.

44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.

خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.

ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.

46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.

تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.

47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."

خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»

48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.

به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست

49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,

50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.

تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!

51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.

هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.

52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.

کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.

53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.

آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.

54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."

آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.

55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.

اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم

56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"

صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.

57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"

آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»

58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.

ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.

59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!

ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.

60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,

دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.

61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,

ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.

62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.

تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.

63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.

ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.

64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.

ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.

65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.

ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.

66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.

با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.