< Klagelieder 3 >

1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام.۱
2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی.۲
3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است.۳
4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است.۴
5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است.۵
6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است.۶
7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است.۷
8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند.۸
9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است.۹
10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد.۱۰
11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است.۱۱
12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است.۱۲
13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است.۱۳
14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام.۱۴
15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است.۱۵
16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است.۱۶
17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم،۱۷
18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است.۱۸
19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور.۱۹
20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است.۲۰
21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود.۲۱
22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است.۲۲
23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست.۲۳
24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم.۲۴
25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است.۲۵
26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد.۲۶
27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد.۲۷
28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است.۲۸
29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد.۲۹
30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود.۳۰
31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود.۳۱
32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود.۳۲
33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد.۳۳
34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن،۳۴
35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی،۳۵
36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست.۳۶
37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد.۳۷
38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟۳۸
39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟۳۹
40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم.۴۰
41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم،۴۱
42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
(و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی.۴۲
43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی.۴۳
44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد.۴۴
45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.»۴۵
46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند.۴۶
47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است.۴۷
48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد.۴۸
49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد.۴۹
50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند.۵۰
51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند.۵۱
52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند.۵۲
53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند.۵۳
54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم.۵۴
55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم.۵۵
56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان!۵۶
57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس.۵۷
58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
‌ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای!۵۸
59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
‌ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما!۵۹
60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای.۶۰
61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
‌ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای!۶۱
62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ).۶۲
63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام.۶۳
64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
‌ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان.۶۴
65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد!۶۵
66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن.۶۶

< Klagelieder 3 >