Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 "Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
