Jona 2
1 Und Jonas betete zu seinem Gott und Herrn, nachdem er wieder außerhalb des Fischleibs war.
Иона с-а ругат Домнулуй Думнезеулуй сэу дин пынтечеле пештелуй
2 Er sprach: "Ich hab zum Herrn in meiner Not gerufen; da hat er mich erhört. Ich schrie um Hilfe aus dem Schoß der Unterwelt, und Du vernahmst mein Rufen. (Sheol h7585)
ши а зис: „Ын стрымтораря мя, ам кемат пе Домнул ши м-а аскултат; дин мижлокул Локуинцей морцилор ам стригат ши мь-ай аузит гласул. (Sheol h7585)
3 Du warfst mich in die Tiefe, in des Meeres Mitte. Und mich umgab die Strömung. All Deine Wogen, Deine Wellen gingen über mich.
Ши тотушь мэ арункасешь ын адынк, ын инима мэрий, ши рыуриле де апэ мэ ынконжурасерэ; тоате валуриле ши тоате талазуриле Тале ау трекут песте мине.
4 Da hatte ich gesprochen: Verstoßen bin ich jetzt aus Deinen Augen. Ach, könnte ich doch wieder Deinen heiligen Tempel schauen!
Зичям: ‘Сунт лепэдат динаинтя окилор Тэй! Дар ярэшь вой ведя Темплул Тэу чел сфынт.’
5 Die Wasser gingen mir bis an die Kehle. Der Abgrund hielt mich fest umfangen, und Meergras schlang sich um mein Haupt.
Апеле м-ау акоперит пынэ апроапе сэ-мь я вяца, адынкул м-а ынвэлуит, папура с-а ымплетит ын журул капулуй меу.
6 Bis zu der Berge Gründen war ich schon hinabgefahren; der Erde Riegel wollten ewig mich verschließen. Da hast Du, Herr, mein Gott, mein Leben vor dem Untergang gerettet.
М-ам коборыт пынэ ла темелииле мунцилор, зэвоареле пэмынтулуй мэ ынкуяу пе вечие, дар Ту м-ай скос виу дин гроапэ, Доамне, Думнезеул меу!
7 Als meine Lebenskraft in mir zu Ende ging, da habe ich des Herrn gedacht. Mein Flehen kam zu Dir in Deinen heiligen Tempel.
Кынд ымь тынжя суфлетул ын мине, мь-ам адус аминте де Домнул, ши ругэчуня мя а ажунс пынэ ла Тине, ын Темплул Тэу чел сфынт.
8 Die nichtigen Götzen dienen, verlassen ihre treue Hilfe.
Чей че се липеск де идоль дешерць ындепэртязэ ындураря де ла ей.
9 Ich aber muß mit lautem Dank Dir opfern. Was ich gelobt, muß ich erfüllen; erschienen ist des Herren Hilfe."
Еу ынсэ Ыць вой адуче жертфе ку ун стригэт де мулцумире, вой ымплини журуинцеле пе каре ле-ам фэкут. Мынтуиря вине де ла Домнул.”
10 Dem Fische hatte ja der Herr geboten, aufs trockne Land den Jonas auszuspeien.
Домнул а ворбит пештелуй, ши пештеле а вэрсат пе Иона пе пэмынт.
