Job 9

1 Darauf gab Job zur Antwort:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 "Wahrhaft, ich weiß, daß es so ist. Wie könnte gegen Gott ein Mensch obsiegen?

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 Hat einer Lust, mit ihm zu streiten, gibt er auf tausend nicht ein Wort zu hören.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 Ist einer noch so klug und stark, wer trotzte ihm und bliebe heil?

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 Der Berge so versetzt, daß man nicht merkt, daß er im Zorn sie umgestürzt,

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 der zittern macht der Erde Bau, daß ihre Säulen wanken,

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 der nicht mehr scheinen heißt die Sonne, und Sterne unter Siegel legt,

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 der ganz allein den Himmel spannte, auf Wolken schreitet,

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 den Bären und Orion schuf, den Siebenstern, des Südens Kreuz,

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 der groß und unerforschlich waltet und Wunder wirket ohne Zahl:

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Er macht sich an mich her, bevor ich's sehe, dringt auf mich ein, eh ich's bemerke.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 Und packt er zu, wer hält ihn ab? Wer sagt zu ihm: 'Was tust du da?'

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 Wenn seinem Zorne Gott nicht wehrt, dann winden sich zu seinen Füßen selbst des Ungestüms Gehilfen.

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 Wie kann dann ich ihm Rede stehen, ihm gegenüber meine Worte wählen,

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 ich, der ich nicht Bescheid darf geben, mag ich im Recht auch sein, nein, meinen Richter noch anwinseln muß?

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 Wenn ich ihn riefe, gäbe er mir Antwort? Ich glaub' es nicht, daß er auf meine Stimme hörte,

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 er, der mich für ein Härchen packt, mir grundlos viele Wunden schlägt.

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 Er läßt mich nicht zu Atem kommen, weil er mit Bitterkeit mich sättigt.

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 Wenn's auf die Kraft ankommt, dann ist er stark, und gilt es zu beweisen, wer zeugt für mich?

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 Bin ich im Recht, dann zeiht mich doch sein Mund des Unrechts, bin ich unschuldig, stellt er mich doch als schuldig hin.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 Und wüßte ich nicht selber, daß ich schuldlos bin, wegwürfe ich mein Leben.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 Nun ist es so; drum sage ich es offen. Er bringt den Frommen gleich dem Frevler um.

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 Die Geißel tötet blindlings; er lacht ob der Unschuldigen Verzweiflung.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 Die Welt ist somit ausgeliefert in eines Ungerechten Hand, der seinen Strafgerichten das Gesicht verhüllt. Ist's dem nicht so, wie ist es dann?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 Und meine Zeit läuft schneller als ein Läufer; sie flieht und sieht das Glück nicht mehr,

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 so flüchtig wie die Binsenschiffe, rasch wie der beutegierige Aar.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 Nie kann ich sagen: 'Ich will mein Leid vergessen, mein Trauern lassen, heiter sein.'

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 Mir graut vor allen meinen Schmerzen; ich weiß: Du sprichst mich nimmer los.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 Ich soll nun einmal schuldig sein. Wozu mich zwecklos mühen?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 Und wüsche ich mich weiß wie Schnee und reinigte mit Lauge mir die Hände,

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 dann tauchtest Du mich um so tiefer in den Kot, daß meine Kleider selbst vor mir sich ekelten.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 Er ist kein Mensch wie ich, dem ich erwiderte: 'Gehn wir zusammen vor Gericht!'

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 Wenn einen Schiedsmann zwischen uns es gäbe, der beide unter seine Aufsicht stellte,

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 der seinen Stock von mir fernhielte; daß mich die Angst vor jenem nicht betäubte,

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 dann wollt' ich furchtlos frei aussprechen, daß er - ich weiß es - gegen mich nicht ehrlich ist."

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.