< Job 9 >

1 Darauf gab Job zur Antwort:
Ijob respondis kaj diris:
2 "Wahrhaft, ich weiß, daß es so ist. Wie könnte gegen Gott ein Mensch obsiegen?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Hat einer Lust, mit ihm zu streiten, gibt er auf tausend nicht ein Wort zu hören.
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 Ist einer noch so klug und stark, wer trotzte ihm und bliebe heil?
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 Der Berge so versetzt, daß man nicht merkt, daß er im Zorn sie umgestürzt,
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 der zittern macht der Erde Bau, daß ihre Säulen wanken,
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 der nicht mehr scheinen heißt die Sonne, und Sterne unter Siegel legt,
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 der ganz allein den Himmel spannte, auf Wolken schreitet,
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 den Bären und Orion schuf, den Siebenstern, des Südens Kreuz,
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 der groß und unerforschlich waltet und Wunder wirket ohne Zahl:
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 Er macht sich an mich her, bevor ich's sehe, dringt auf mich ein, eh ich's bemerke.
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 Und packt er zu, wer hält ihn ab? Wer sagt zu ihm: 'Was tust du da?'
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 Wenn seinem Zorne Gott nicht wehrt, dann winden sich zu seinen Füßen selbst des Ungestüms Gehilfen.
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 Wie kann dann ich ihm Rede stehen, ihm gegenüber meine Worte wählen,
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 ich, der ich nicht Bescheid darf geben, mag ich im Recht auch sein, nein, meinen Richter noch anwinseln muß?
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 Wenn ich ihn riefe, gäbe er mir Antwort? Ich glaub' es nicht, daß er auf meine Stimme hörte,
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 er, der mich für ein Härchen packt, mir grundlos viele Wunden schlägt.
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 Er läßt mich nicht zu Atem kommen, weil er mit Bitterkeit mich sättigt.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Wenn's auf die Kraft ankommt, dann ist er stark, und gilt es zu beweisen, wer zeugt für mich?
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Bin ich im Recht, dann zeiht mich doch sein Mund des Unrechts, bin ich unschuldig, stellt er mich doch als schuldig hin.
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Und wüßte ich nicht selber, daß ich schuldlos bin, wegwürfe ich mein Leben.
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 Nun ist es so; drum sage ich es offen. Er bringt den Frommen gleich dem Frevler um.
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Die Geißel tötet blindlings; er lacht ob der Unschuldigen Verzweiflung.
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 Die Welt ist somit ausgeliefert in eines Ungerechten Hand, der seinen Strafgerichten das Gesicht verhüllt. Ist's dem nicht so, wie ist es dann?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Und meine Zeit läuft schneller als ein Läufer; sie flieht und sieht das Glück nicht mehr,
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 so flüchtig wie die Binsenschiffe, rasch wie der beutegierige Aar.
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 Nie kann ich sagen: 'Ich will mein Leid vergessen, mein Trauern lassen, heiter sein.'
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 Mir graut vor allen meinen Schmerzen; ich weiß: Du sprichst mich nimmer los.
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 Ich soll nun einmal schuldig sein. Wozu mich zwecklos mühen?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Und wüsche ich mich weiß wie Schnee und reinigte mit Lauge mir die Hände,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 dann tauchtest Du mich um so tiefer in den Kot, daß meine Kleider selbst vor mir sich ekelten.
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Er ist kein Mensch wie ich, dem ich erwiderte: 'Gehn wir zusammen vor Gericht!'
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 Wenn einen Schiedsmann zwischen uns es gäbe, der beide unter seine Aufsicht stellte,
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 der seinen Stock von mir fernhielte; daß mich die Angst vor jenem nicht betäubte,
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 dann wollt' ich furchtlos frei aussprechen, daß er - ich weiß es - gegen mich nicht ehrlich ist."
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.

< Job 9 >