Job 9
1 Darauf gab Job zur Antwort:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 "Wahrhaft, ich weiß, daß es so ist. Wie könnte gegen Gott ein Mensch obsiegen?
Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?
3 Hat einer Lust, mit ihm zu streiten, gibt er auf tausend nicht ein Wort zu hören.
Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.
4 Ist einer noch so klug und stark, wer trotzte ihm und bliebe heil?
Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?
5 Der Berge so versetzt, daß man nicht merkt, daß er im Zorn sie umgestürzt,
Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;
6 der zittern macht der Erde Bau, daß ihre Säulen wanken,
Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;
7 der nicht mehr scheinen heißt die Sonne, und Sterne unter Siegel legt,
Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;
8 der ganz allein den Himmel spannte, auf Wolken schreitet,
Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;
9 den Bären und Orion schuf, den Siebenstern, des Südens Kreuz,
Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;
10 der groß und unerforschlich waltet und Wunder wirket ohne Zahl:
Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.
11 Er macht sich an mich her, bevor ich's sehe, dringt auf mich ein, eh ich's bemerke.
Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.
12 Und packt er zu, wer hält ihn ab? Wer sagt zu ihm: 'Was tust du da?'
Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Wenn seinem Zorne Gott nicht wehrt, dann winden sich zu seinen Füßen selbst des Ungestüms Gehilfen.
God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.
14 Wie kann dann ich ihm Rede stehen, ihm gegenüber meine Worte wählen,
Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?
15 ich, der ich nicht Bescheid darf geben, mag ich im Recht auch sein, nein, meinen Richter noch anwinseln muß?
Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.
16 Wenn ich ihn riefe, gäbe er mir Antwort? Ich glaub' es nicht, daß er auf meine Stimme hörte,
Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.
17 er, der mich für ein Härchen packt, mir grundlos viele Wunden schlägt.
Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.
18 Er läßt mich nicht zu Atem kommen, weil er mit Bitterkeit mich sättigt.
Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.
19 Wenn's auf die Kraft ankommt, dann ist er stark, und gilt es zu beweisen, wer zeugt für mich?
Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?
20 Bin ich im Recht, dann zeiht mich doch sein Mund des Unrechts, bin ich unschuldig, stellt er mich doch als schuldig hin.
Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.
21 Und wüßte ich nicht selber, daß ich schuldlos bin, wegwürfe ich mein Leben.
Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.
22 Nun ist es so; drum sage ich es offen. Er bringt den Frommen gleich dem Frevler um.
Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.
23 Die Geißel tötet blindlings; er lacht ob der Unschuldigen Verzweiflung.
Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.
24 Die Welt ist somit ausgeliefert in eines Ungerechten Hand, der seinen Strafgerichten das Gesicht verhüllt. Ist's dem nicht so, wie ist es dann?
De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?
25 Und meine Zeit läuft schneller als ein Läufer; sie flieht und sieht das Glück nicht mehr,
En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.
26 so flüchtig wie die Binsenschiffe, rasch wie der beutegierige Aar.
Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.
27 Nie kann ich sagen: 'Ich will mein Leid vergessen, mein Trauern lassen, heiter sein.'
Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;
28 Mir graut vor allen meinen Schmerzen; ich weiß: Du sprichst mich nimmer los.
Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.
29 Ich soll nun einmal schuldig sein. Wozu mich zwecklos mühen?
Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?
30 Und wüsche ich mich weiß wie Schnee und reinigte mit Lauge mir die Hände,
Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;
31 dann tauchtest Du mich um so tiefer in den Kot, daß meine Kleider selbst vor mir sich ekelten.
Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.
32 Er ist kein Mensch wie ich, dem ich erwiderte: 'Gehn wir zusammen vor Gericht!'
Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.
33 Wenn einen Schiedsmann zwischen uns es gäbe, der beide unter seine Aufsicht stellte,
Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.
34 der seinen Stock von mir fernhielte; daß mich die Angst vor jenem nicht betäubte,
Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;
35 dann wollt' ich furchtlos frei aussprechen, daß er - ich weiß es - gegen mich nicht ehrlich ist."
Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.
