Job 41
1 Kannst du das Krokodil mit einer Angel ziehen und seine Zunge mit dem Stricke niederdrücken?
Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
2 Kannst du ihm durch die Nase eine Binsenschnur durchziehen? Durchbohren mit dem Haken seine Backe?
Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
3 Wird's dir viel Flehens machen; wird's dir wohl gute Worte geben?
Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
4 Mit dir Verträge schließen, daß du's zum Knecht für immer nehmest?
Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
5 Kannst du mit ihm wohl spielen wie mit einem Vöglein? Und bindest du's für deine Mädchen an,
Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
6 die seinetwegen Freundinnen einladen und unter Mägdlein es verlosen?
Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
7 Kannst du mit Stacheln seine Haut ihm spicken und seinen Kopf mit schwirrenden Harpunen?
Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
8 Leg' deine Hand einmal daran! Bedenke, welch ein Kampf! Du tust's nie wieder."
Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
9 "Ja, seine Hoffnung wird getäuscht; bei seinem bloßen Anblick stürzt er hin.
Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
10 Kein Mensch ist so verwegen, daß er's reizt. 'Wer stellt sich vor mich hin?
Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
11 Wer griff mich an, und ich ließ diesen unversehrt entkommen? Mein wär ein solcher unterm ganzen Himmel.'
Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
12 Von seinen Gliedern kann ich nimmer schweigen und nicht von seiner Kraft, vom Ebenmaße seines Baues.
Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
13 Wer kann sein äußeres Kleid beschreiben, und wer sein doppeltes Gebiß abzeichnen?
Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
14 Wer läßt in seines Rachens Doppeltüre sehen? Um seine Zähne lagert Schrecken.
Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
15 Sein Rücken ist aus Rinnen voller Schilde, in engem Anschluß fest verschlossen.
Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
16 Eins reiht sich an das andere; dazwischen gibt es keine Fuge.
Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
17 Ein jedes hängt am anderen fest. Sie schließen unzertrennlich sich zusammen.
Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
18 Sein Niesen läßt das Licht aufleuchten, und seine Augen sind der Morgenröte Wimpern gleich.
Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
19 Aus seinem Rachen fahren Fackeln, sprühen Feuerfunken.
No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
20 Aus seinen Nüstern fährt ein Dampf gleichwie aus einem siedend heißen Topf.
No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
21 Sein Odem zündet Kohlen an; aus seinem Rachen fahren Flammen.
Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
22 In seinem Nacken wohnt die Kraft; ein Sack hängt vorn an ihm herab.
Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
23 Die Wampen seines Fleisches haften fest, ihm angegossen, unbeweglich.
Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
24 Sein Herz fest wie ein Stein, fest wie ein unterer Mühlstein.
Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
25 Wenn's auffährt, zagen Stärkste, sie taumeln ob der Wasserwirbel.
Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
26 Wenn man's mit einem Schwerte trifft, hält dies nicht stand, nicht Lanze, Wurfgeschoß noch Panzer.
Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
27 Das Eisen achtet es für Stroh, für morsches Holz das Erz.
Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
28 Nicht können's Pfeile je durchbohren, und Schleudersteine sind ihm wie Strohhalme.
Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
29 Auch Keulen gelten ihm wie Halme, und übers Lanzenschwirren spottet es.
Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
30 Und unten sind an ihm ganz spitze Scherben. Wie eine Dreschwalze, so fährt es auf dem Schlamm dahin.
Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
31 Wie einen Topf, so läßt's die Tiefe brodeln; es macht das Wasser wie in einem Salbenkessel.
Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
32 Ein Pfad aufleuchtet hinter ihm; man hält die Flut für Silberhaar.
Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; geschaffen ist's, sich nicht zu fürchten.
Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
34 Auf alles Mächtige schaut es voll Stolz, ist's doch ein König über alle stolzen Tiere."
Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
