Job 41

1 Kannst du das Krokodil mit einer Angel ziehen und seine Zunge mit dem Stricke niederdrücken?

«ئایا دەتوانیت لیڤیاتان بە قولاپ ڕاو بکەیت، یان زمانی بە گوریس ببەستیتەوە؟

2 Kannst du ihm durch die Nase eine Binsenschnur durchziehen? Durchbohren mit dem Haken seine Backe?

ئایا دەتوانیت ئەڵقە بخەیتە لووتی یان شەویلاکی بە لووتەوانە بسمیت؟

3 Wird's dir viel Flehens machen; wird's dir wohl gute Worte geben?

ئایا زۆر لێت دەپاڕێتەوە یان بە نەرمی قسەت لەگەڵ دەکات؟

4 Mit dir Verträge schließen, daß du's zum Knecht für immer nehmest?

ئایا پەیمانت لەگەڵ دەبەستێت کە بە درێژایی ژیانی بیکەیت بە کۆیلەی خۆت؟

5 Kannst du mit ihm wohl spielen wie mit einem Vöglein? Und bindest du's für deine Mädchen an,

ئایا وەک چۆلەکە یاری لەگەڵ دەکەیت یان بۆ کچە منداڵەکانت دەیبەستیتەوە؟

6 die seinetwegen Freundinnen einladen und unter Mägdlein es verlosen?

ئایا ڕاوچییەکان کڕین و فرۆشتنی لەسەر دەکەن یان لەنێو بازرگانەکان دابەشی دەکەن؟

7 Kannst du mit Stacheln seine Haut ihm spicken und seinen Kopf mit schwirrenden Harpunen?

ئایا پێستی پڕ دەکەیت لە ڕم و سەریشی پڕ لە تیر؟

8 Leg' deine Hand einmal daran! Bedenke, welch ein Kampf! Du tust's nie wieder."

دەستت لەسەری دابنێ و بیر لە جەنگ بکەرەوە، جارێکی دیکە دووبارەی ناکەیتەوە!

9 "Ja, seine Hoffnung wird getäuscht; bei seinem bloßen Anblick stürzt er hin.

هیواخواستن بۆ گرتنی پووچە، هەر بە بینینی دەتۆقێت.

10 Kein Mensch ist so verwegen, daß er's reizt. 'Wer stellt sich vor mich hin?

کەسێک نییە ئەوەندە ئازا بێت بەخەبەری بهێنێت، ئیتر کێ هەیە لە ڕووی مندا بوەستێت؟

11 Wer griff mich an, und ich ließ diesen unversehrt entkommen? Mein wär ein solcher unterm ganzen Himmel.'

کێ شتێکی پێم بەخشیوە تاکو من بیدەمەوە؟ ئەوەی لەژێر هەموو ئاسمانە هی منە.

12 Von seinen Gliedern kann ich nimmer schweigen und nicht von seiner Kraft, vom Ebenmaße seines Baues.

«بێدەنگ نابم لە باسکردنی ئەندامەکانی جەستەی لیڤیاتان و لە ڕاگەیاندنی هێزی و لە جوانی ئاکاری جەستەی.

13 Wer kann sein äußeres Kleid beschreiben, und wer sein doppeltes Gebiß abzeichnen?

کێ دەتوانێت پێستەکەی دابماڵێت؟ کێ دەتوانێت هەردوو لای سپەرەکەی ببڕێت؟

14 Wer läßt in seines Rachens Doppeltüre sehen? Um seine Zähne lagert Schrecken.

کێ دوو شەویلاکی دەمی دەکاتەوە؟ ڕیزی ددانەکانی ترسێنەرە.

15 Sein Rücken ist aus Rinnen voller Schilde, in engem Anschluß fest verschlossen.

پشتی بە ڕیزێک قەڵغان داپۆشراوە، بە پتەوی بەیەکەوە بەستراوە؛

16 Eins reiht sich an das andere; dazwischen gibt es keine Fuge.

بە شێوەیەک پێکەوە نووساون کە تەنانەت با بە نێوانیاندا ناڕوات.

17 Ein jedes hängt am anderen fest. Sie schließen unzertrennlich sich zusammen.

هەریەکەیان بەوی تەنیشتیەوە نووساوە؛ پێکەوە بەستراون لێک نابنەوە.

18 Sein Niesen läßt das Licht aufleuchten, und seine Augen sind der Morgenröte Wimpern gleich.

کە دەحیلێنێت بروسکەی ڕووناکی دەدات؛ چاوەکانی وەک گزنگی بەیانن.

19 Aus seinem Rachen fahren Fackeln, sprühen Feuerfunken.

لە دەمیەوە بڵێسەی ئاگر دێتە دەرەوە، پریشکی ئاگری لێ دەبێتەوە.

20 Aus seinen Nüstern fährt ein Dampf gleichwie aus einem siedend heißen Topf.

لە کونە لووتییەوە دووکەڵ هەڵدەستێت، هەروەک سووتانی قامیش لەبن مەنجەڵێکی لە کوڵ.

21 Sein Odem zündet Kohlen an; aus seinem Rachen fahren Flammen.

هەناسەی خەڵووز دادەگیرسێنێت، گڕیش لە دەمیەوە دەڕژێت.

22 In seinem Nacken wohnt die Kraft; ein Sack hängt vorn an ihm herab.

هێزەکەی لە ملیدایە، لەبەردەمی هەڵوەستەی لێ دەکەن.

23 Die Wampen seines Fleisches haften fest, ihm angegossen, unbeweglich.

گۆشتەکەی قەدقەد پێکەوە نووساوە، بەسەر لەشیدا داڕێژراوە و ناجوڵێتەوە.

24 Sein Herz fest wie ein Stein, fest wie ein unterer Mühlstein.

سەرسەختە، بە جەرگ و چاونەوترسە.

25 Wenn's auffährt, zagen Stärkste, sie taumeln ob der Wasserwirbel.

کە هەڵدەستێت بەهێزان دەتۆقن، لە ترسی خۆڕاتەکاندنەکەی پەنا دەگرن.

26 Wenn man's mit einem Schwerte trifft, hält dies nicht stand, nicht Lanze, Wurfgeschoß noch Panzer.

شمشێری بەر دەکەوێت بەڵام نایپێکێت، نە ڕم و نە تیر.

27 Das Eisen achtet es für Stroh, für morsches Holz das Erz.

ئاسن لەلای وەک کا وایە، بڕۆنزیش وەک داری کلۆر.

28 Nicht können's Pfeile je durchbohren, und Schleudersteine sind ihm wie Strohhalme.

تیری کەوانەکان نایبەزێنن؛ بەردی بەردەقانییەکان بەلایەوە وەک پووشن.

29 Auch Keulen gelten ihm wie Halme, und übers Lanzenschwirren spottet es.

گورز لەلای وەک کایە؛ بە ڕاوەشاندنی ڕم پێدەکەنێت.

30 Und unten sind an ihm ganz spitze Scherben. Wie eine Dreschwalze, so fährt es auf dem Schlamm dahin.

ژێری پارچە گۆزەی تیژە، جەنجەڕ بەسەر قوڕدا ڕادەکێشێت.

31 Wie einen Topf, so läßt's die Tiefe brodeln; es macht das Wasser wie in einem Salbenkessel.

وا دەکات قووڵایی وەک مەنجەڵ بکوڵێت، دەریا وەک هیزەی زەیت لێ دەکات.

32 Ein Pfad aufleuchtet hinter ihm; man hält die Flut für Silberhaar.

لەدوای خۆی هێڵێکی سپی درەوشاوە بەجێدەهێڵێت، شەپۆلەکان وەک پرچی سپی لێ دەکات.

33 Auf Erden ist nicht seinesgleichen; geschaffen ist's, sich nicht zu fürchten.

لەسەر زەوی هاوشێوەی نییە، بۆ نەترسان دروستکراوە.

34 Auf alles Mächtige schaut es voll Stolz, ist's doch ein König über alle stolzen Tiere."

بە سووکییەوە تەماشای لووتبەرزەکان دەکات؛ پاشای هەموو لەخۆباییەکانە.»