Job 40
1 Der Herr erwiderte dem Job und sprach:
Домнул а ворбит луй Йов ши а зис:
2 "Ist nun der Streit mit dem Allmächtigen zu Ende? Wer Gott anklagt, antworte drauf!"
„Ешть ынкрединцат акум ту, каре ворбешть ымпотрива Челуй Атотпутерник? Ту, каре мустри пе Думнезеу, май ай вреун рэспунс де дат?”
3 Und Job erwiderte dem Herrn und sprach:
Йов а рэспунс Домнулуй ши а зис:
4 "Ich bin doch zu gering, daß ich Dir Antwort gebe; ich lege meine Hand auf meinen Mund.
„Ятэ, еу сунт пря мик. Че сэ-Ць рэспунд? Ымь пун мына ла гурэ.
5 Einmal hab ich geredet; ich widerspreche nimmer. Ein zweitesmal tu ich's nicht wieder."
Ам ворбит о датэ, ши ну вой май рэспунде; де доуэ орь, ши ну вой май адэуга нимик.”
6 Der Herr erwiderte dem Job nach diesem Wettersturm und sprach:
Домнул а рэспунс луй Йов дин мижлокул фуртуний ши а зис:
7 "Auf, gürte deine Lenden wie ein Mann! Ich will dich fragen; du belehre mich!
„Ынчинӂе-ць мижлокул ка ун витяз ка Еу сэ те ынтреб, ши ту сэ Мэ ынвець.
8 Willst du mein Recht vielleicht zunichte machen und mich verdammen, daß du Recht behältst?
Врей сэ нимичешть пынэ ши дрептатя Мя? Ши сэ Мэ осындешть, ка сэ-ць скоць дрептатя?
9 Hast du denn einen Arm wie Gott? Kannst du gleich diesem donnern lassen?
Ай ту ун брац ка ал луй Думнезеу ши ун глас де тунет ка ал Луй?
10 Mit Hoheit schmücke dich und mit Erhabenheit. Umkleide dich mit Glanz und Herrlichkeit!
Ымподобеште-те ку мэрецие ши мэриме, ымбракэ-те ку стрэлучире ши ку славэ!
11 Laß deines Zornes Gluten sich ergießen! Und wirf mit deinen Blicken jeden Stolzen nieder!
Варсэ-ць валуриле мынией тале ши добоарэ ку о привире пе чей труфашь!
12 Mit einem Blick demütige jeden Stolzen! An ihrem Orte wirf die Frevler nieder!
Смереште ку о привире пе чей труфашь, здробеште пе лок пе чей рэй,
13 Verbirg im Staube sie zumal. Und steck ihr Angesicht an den verborgenen Ort!
аскунде-й пе тоць ымпреунэ ын цэрынэ, ынвелеште-ле фаца ын ынтунерик!
14 Dann will auch ich dich loben, wenn du dir selber hilfst.
Ши атунч вой адуче ши Еу лаудэ путерий дрептей тале.
15 Das Nilpferd sieh dir an, das ich geschaffen, im Vergleich zu dir! Gleich einem Rinde frißt es Gras.
Уйтэ-те ла хипопотамул кэруя й-ам дат вяцэ, ка ши цие! Ел мэнынкэ ярбэ ка боул.
16 Betrachte aber doch die Kraft in seinen Lenden und seine Stärke in den Muskeln seines Leibes!
Уйтэ-те че тэрие аре ын коапсе ши че путере аре ын мушкий пынтечелуй сэу!
17 Gleich einer Zeder streckt es seinen Schweif hinaus. Die Sehnen seiner Schenkel, dicht verschlungen,
Ышь ындоае коада таре ка ун чедру ши винеле коапселор луй сунт ынтрецесуте.
18 und seine Knochen sind wie eherne Röhren, und seine Beine sind wie Eisenstäbe.
Оаселе луй сунт ка ниште цевь де арамэ, мэдулареле луй сунт ка ниште друӂь де фер.
19 Es ist dies Gottes Meisterwerk; sein Schöpfer gab ihm eine Sichel.
Ел есте чя май маре динтре лукрэриле луй Думнезеу. Чел че л-а фэкут л-а ынзестрат ку о сулицэ.
20 Die Berge liefern ihm das Futter; es spottet aller wilden Tiere.
Ел ышь гэсеште храна ын мунць, унде се жоакэ тоате фяреле кымпулуй.
21 Und unter Lotosbüschen lagert's dort in dem Versteck von Rohr und Schilf.
Се кулкэ суб лотус, ын мижлокул трестиилор ши млаштинилор.
22 Und Lotosbüschel überdachen es als Schattenspender; des Baches Weiden halten es umfangen.
Десишул лотусулуй ыл акоперэ ку умбра луй, сэлчииле пырыулуй ыл ынконжоарэ.
23 Wenn sich ein Strom ergießt, wird ihm nicht bange. Es bleibt getrost, ergösse sich ein Jordan ihm ins Maul.
Дакэ се ынтымплэ ка рыул сэ ясэ дин маткэ, ел ну фуӂе: кяр де с-ар нэпусти Йорданул ын гытлежул луй, ел ар рэмыне лиништит.
24 Kann man's mit seinen Augen bannen? Will man mit Stricken wohl die Nase ihm durchbohren?
Крезь кэ-л поць принде ловинду-л ын фацэ? Сау крезь кэ-й вей путя стрэпунӂе насул ку ажуторул лацурилор?
