Job 39
1 "Vielleicht kennst du der Gemsen Werfen? Acht gibst du auf der Hirschkuh Kreißen?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 Die Monde zählst du, die sie trächtig gehen? Die Zeit weißt du, da sie gebären?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Sie krümmen sich und trennen selber ihre Schnüre und machen ihren Nachwuchs frei.
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Und ihre Jungen werden stark; im Freien wachsen sie; sie laufen fort und kehren nimmermehr zurück.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 Wer hat den wilden Esel freigelassen? Wer ließ den Wildfang in die Freiheit,
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 dem ich die Wüste zur Behausung gab, die Salzsteppe zur Wohnung?
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Er spottet des Getöses in der Stadt; der Treiber Lärmen hört er nicht.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Was auf den Bergen er erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 Wird dir der Wildochs willig dienen? Und nächtigt er an deiner Krippe?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Kannst du den Wildochsen an einen Zugstrick binden? Wird er, dir folgend, in den Tälern Gründe eggen?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Verläßt du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deine Ernte?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Wirst du ihm zutrauen, daß er auch dresche und deine Saaternte heimbringen helfe?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 Des Straußes Flügel schlägt gar übermütig. Wennschon ein Storch nach Schwingen und nach Federn,
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 so überläßt er doch der Erde seine Eier und läßt sie auf dem Boden wärmen.
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Und er vergißt, daß sie ein Fuß zertreten, das Wild der Steppe sie zerdrücken könnte.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Und er behandelt seine Jungen hart, als ob sie nicht die seinen wären, ganz sorglos, ob umsonst nicht seine Mühe.
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 Denn Gott hat Klugheit ihm versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben,
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 sonst würde er an hochgelegenen Orten brüten und so des Rosses und des Reiters spotten. -
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Verleihst du wohl dem Rosse Heldenkraft, bekleidest seinen Hals mit einer Mähne,
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 bewirkst du, daß es wie ein Rauchfang dampfe? Erschreckend ist sein mächtig Wiehern.
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Voll Freude springt es in das Tal; voll Kraft stürzt es den Harnischen entgegen.
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 Des Schreckens lacht's, hat keine Angst und macht nicht kehrt vorm Schwerte.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Der Köcher klirrt auf ihm, der Speer, der blitzende, die Lanze.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 Mit Toben und mit Ungestüm scharrt's auf dem Boden, hält nimmer fest, tönt die Trompete.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 Bei dem Trompetenklang ruft's: 'Hui!' Von ferne wittert es den Streit, der Fahrer Donnerruf, das Schlachtgeschrei.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Nach deinem Gutdünken zieht wohl der Habicht fort und breitet nach dem Süden seine Flügel aus?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Auf dein Geheiß fliegt wohl so hoch der Adler und nistet in der Höhe?
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Er wohnt und horstet auf dem Felsen, auf Felsenzacken, auf der hohen Wacht.
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 Von dort erspäht er sich den Fraß; in weite Fernen blicken seine Augen.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Und seine Brut stürzt sich auf Blut; wo Leichen sind, da ist auch er."
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
