Job 37
1 "Darob erzittert mir das Herz und hebt sich weg von seiner Stelle.
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 Auf seine Stimme hört voll Furcht, das Wort, das seinen Mund verläßt!
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Er sendet's unterm ganzen Himmel hin, dazu sein Licht bis zu der Erde Säumen.
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Und hintendrein brüllt eine Stimme; mit einer Stimme, allgewaltig, donnert es, und nichts hält sie zurück, wenn sein Befehl sich hören läßt.
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 Gott donnert wunderbar mit seiner Stimme, er, der so Großes tut, so Unbegreifliches.
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Dem Schnee gebietet er: 'Fall auf die Erde!', so zu dem Regenguß, so zu gewaltigen Wolkenbrüchen.
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Dann mahnt er allgemein, es solle jeder Mensch sein Werk beachten.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 Da geht das Wild selbst ins Versteck und ruht auf seiner Lagerstatt.
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 Dann kommt der Sturm aus seiner Kammer, und von den rauhen Winden kommt die Kälte.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Vor Gottes Odem aber schmilzt das Eis; die Wassermasse kommt in Fluß.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 Der Nordwind scheucht alsdann die Wolken, und das Gewölk zerstreut sein Sausen.
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 Er dreht sich um sich selbst, von ihm geführt, er tut, was immer er ihn heißt auf dieser ird'schen Welt.
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 Er sendet ihn zur Strafe und zum Fluch, doch auch zum Segen.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 Vernimm dies, Job! Merk auf, beachte Gottes Wunder!
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 Begreifst denn du, wie Gott bei alldem waltet und seinen Strahl in seiner Wolke zucken läßt?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 Begreifst du, wenn die Wolken alles überziehen, du Wunder der Allwissenheit,
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 wie dir die Kleider durch die Hitze lästig werden, wenn durch den Süd die Erde stille liegt? -
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 Kannst du, gleich ihm, die lichten Höhen wölben, die also fest wie ein gegossener Spiegel sind? -
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Zeig mir doch an, was wir da sagen wollten! Wir finden uns gar nicht zurecht vor Düsterkeit.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 Wird sie verscheucht auf mein Geheiß? Kann jemand ihr befehlen, zu verschwinden?
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Nichts Lichtes sieht man mehr, ist's doch so dunkel durch die Wolken. Da streicht ein Wind daher und reinigt sie.
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 Von Norden her erscheint es golden, und Gott, dem Furchtbaren, gebührt der Ruhm davon.
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 Nie werden wir begreifen den Allmächtigen. Er ist so groß an Macht und Rechtlichkeit, und nicht verschleppt er die gerechte Sache.
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Drum fürchten ihn die schlichten Leute. Doch die sich weise dünken, die begreifen all das nicht."
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
