< Job 22 >

1 Darauf erwidert Eliphaz von Teman mit den Worten:
Na Temanni Elifas buae se,
2 "Hat Gott von einem Manne Nutzen? Nein, nur zum eigenen Nutzen ist man fromm.
“Onyankopɔn benya onipa so mfaso ana? Mpo onyansafo so bɛba no mfaso ana?
3 Hat der Allmächtige etwas von deiner Tugend, Gewinn von deiner Lauterkeit?
Sɛ woyɛ ɔtreneeni a, anigye bɛn na Otumfo no benya? Sɛ wʼakwan ho nni asɛm a, mfaso bɛn na obenya?
4 Zeiht er dich etwa deiner Frömmigkeit und zieht dich deshalb vor Gericht?
“Wo kronkronyɛ nti na ɔka wʼanim na ɔbɔ wo kwaadu ana?
5 Kann nicht dein Frevel mannigfaltig sein und deine Sünden ohne Maß?
Ɛnyɛ wʼamumɔyɛ na ɛso? Ɛnyɛ wo bɔne na ɛdɔɔso dodo?
6 Gewiß hast du den Bruder ohne Grund gepfändet und Nackten ihre Kleider ausgezogen.
Wopɛɛ bammɔ fii wo nuanom nkyɛn a emfi hwee so; wopaa nnipa ho ntama ma wɔdaa adagyaw.
7 Dem Müden hast du keinen Trunk gespendet und Hungrigen das Brot versagt.
Woamma abrɛfo nsu annom na wode aduan kamee nea ɔkɔm de no,
8 'Dem Mann der Faust gehört das Land, und nur der Stolze darf drin wohnen', so dachtest du.
nanso na woyɛ obi a ɔwɔ tumi, wɔ nsase, onuonyamfo a ɔte so.
9 So hast du Witwen hilflos ziehen lassen; die Waisen hat dein Arm bedrückt.
Wopam akunafo ma wɔkɔɔ nsapan na womaa ayisaa nso ahoɔden sae.
10 Deshalb sind Schlingen rings um dich und ängstigt jählings dich der Schrecken.
Ɛno nti na mfiri atwa wo ho ahyia, na amanehunu a ɛba ntɛm so bɔ wo hu yi,
11 Ist's nicht so, daß du gar nichts siehst, wenn Finsternis und Wasserwolken dich bedecken?
ɛno nti na sum kabii aduru a wunhu ade, na asorɔkye akata wo so yi.
12 Nun, ist nicht Gott so hoch in Himmelshöhen? Schau nur empor, wie hoch der Sterne Haupt!
“So Onyankopɔn nni ɔsoro akyirikyiri ana? Hwɛ sɛnea ɔsoro akyirikyiri nsoromma korɔn!
13 Da denkst du wohl: Wie kann denn Gott etwas bemerken? Kann er denn hinterm Wolkendunkel etwas unterscheiden?
Nanso woka se, ‘Dɛn na Onyankopɔn nim? Sum yi mu na obu atɛn ana?
14 Umschleiern ihn doch Wolken, daß er nichts sehen kann, und auch der Himmelskreis ist in Bewegung.'
Omununkum kabii akata nʼanim nti onhu yɛn bere a ɔnenam ɔsoro kontonkurowi mu.’
15 Willst du denn von der Vorzeit Pfaden den betreten, den jene alten Sünder gingen?
So wobɛkɔ so afa ɔkwan dedaw a abɔnefo anantew so no so ana?
16 Sie, die gepackt zur Unzeit wurden, und deren Sein die Wasserflut verschlang,
Wɔpraa wɔn kɔe ansa na wɔn bere reso, na nsuyiri hohoroo wɔn fapem.
17 die einst zu Gott gesprochen: 'Bleib uns fern!' - Was tat doch ihnen der Allmächtige?
Na wɔka kyerɛɛ Onyankopɔn se, ‘Gyaa yɛn! Dɛn na Otumfo betumi ayɛ yɛn?’
18 Er, der mit Segen ihre Häuser füllte. Der Plan mit diesen Frevlern ist mir unbegreiflich. -
Nanso ɛyɛ ɔno na ɔde nnepa hyɛɛ wɔn afi mu, nti metwe me ho fi amumɔyɛfo afotu ho.
19 Die Frommen sehen es noch heut und freuen sich; der Schuldlose verspottet sie!
Atreneefo hu wɔn asehwe ma wɔn ani gye; na wɔn a wɔn ho nni asɛm serew wɔn ka se,
20 'Ist unser Widersacher nicht vernichtet? Und seinen Rest verzehrte noch das Feuer.'
‘Wɔasɛe yɛn atamfo, na ogya ahyew wɔn agyapade.’
21 Vertrau allein auf ihn, so hast du Frieden! Durch jene wird dir reichlicher Gewinn.
“Fa wo ho ma Onyankopɔn na nya asomdwoe wɔ ne mu; saa ɔkwan yi so na yiyedi bɛfa ayɛ wo kyɛfa.
22 Laß dich von seinem Mund belehren! Zu Herzen nimm dir seine Worte!
Tie akwankyerɛ a efi nʼanom, na fa ne nsɛm sie wo koma mu.
23 Wenn du gebessert zum Allmächtigen dich kehrst, entfernst aus deinem Zelte unrecht Gut,
Sɛ wosan kɔ Otumfo no nkyɛn a obegye wo ato mu bio: sɛ wuyi amumɔyɛsɛm fi wo ntamadan mu
24 Golderz für Staub erachtend und für der Bäche Kiesel Ophirgold,
na wotow wo sika mpɔw gu mfutuma mu ne Ofir sikakɔkɔɔ gu abotan a ɛwɔ abon mu no so a,
25 daß dir so der Allmächtige zum Goldberg wird, zu einem Silberhaufen,
ɛno de Otumfo bɛyɛ wo sikakɔkɔɔ ɔbɛyɛ dwetɛ ankasa ama wo.
26 dann kannst du vorm Allmächtigen dich dem verwöhnten Kinde gleich gebärden und kannst dein Angesicht zu Gott erheben.
Afei nokware wubenya anigye wɔ Otumfo mu na wobɛpagyaw wʼani akyerɛ Onyankopɔn.
27 Du bittest ihn, er hört auf dich; was du gelobt, kannst du erfüllen.
Wobɛbɔ no mpae, na obetie wo, na wubedi wo bɔhyɛ so.
28 Was du dir vornimmst, wird dir glücken, und hell vor dir liegt deine Straße.
Nea woyɛ wʼadwene sɛ wobɛyɛ no bɛba mu, na hann bɛtɔ wʼakwan so.
29 Wenn du in Demut Hochmut eingestanden, dann hilft er auch dem Demutsvollen.
Sɛ nnipa hwe ase na woka se, ‘Ma wɔn so!’ a, obegye wɔn a wɔahwe ase no nkwa.
30 So rettet er den Nichtschuldlosen; doch wird er nur gerettet durch deiner Hände Reinigung."
Obegye abɔnefo mpo, ɔnam wo nsa a ɛho nni fi so begye wɔn.”

< Job 22 >