< Job 22 >

1 Darauf erwidert Eliphaz von Teman mit den Worten:
Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,
2 "Hat Gott von einem Manne Nutzen? Nein, nur zum eigenen Nutzen ist man fromm.
E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.
3 Hat der Allmächtige etwas von deiner Tugend, Gewinn von deiner Lauterkeit?
He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?
4 Zeiht er dich etwa deiner Frömmigkeit und zieht dich deshalb vor Gericht?
He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?
5 Kann nicht dein Frevel mannigfaltig sein und deine Sünden ohne Maß?
He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.
6 Gewiß hast du den Bruder ohne Grund gepfändet und Nackten ihre Kleider ausgezogen.
I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.
7 Dem Müden hast du keinen Trunk gespendet und Hungrigen das Brot versagt.
Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.
8 'Dem Mann der Faust gehört das Land, und nur der Stolze darf drin wohnen', so dachtest du.
Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.
9 So hast du Witwen hilflos ziehen lassen; die Waisen hat dein Arm bedrückt.
Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.
10 Deshalb sind Schlingen rings um dich und ängstigt jählings dich der Schrecken.
Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;
11 Ist's nicht so, daß du gar nichts siehst, wenn Finsternis und Wasserwolken dich bedecken?
I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.
12 Nun, ist nicht Gott so hoch in Himmelshöhen? Schau nur empor, wie hoch der Sterne Haupt!
He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!
13 Da denkst du wohl: Wie kann denn Gott etwas bemerken? Kann er denn hinterm Wolkendunkel etwas unterscheiden?
A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?
14 Umschleiern ihn doch Wolken, daß er nichts sehen kann, und auch der Himmelskreis ist in Bewegung.'
Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.
15 Willst du denn von der Vorzeit Pfaden den betreten, den jene alten Sünder gingen?
Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?
16 Sie, die gepackt zur Unzeit wurden, und deren Sein die Wasserflut verschlang,
I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:
17 die einst zu Gott gesprochen: 'Bleib uns fern!' - Was tat doch ihnen der Allmächtige?
I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?
18 Er, der mit Segen ihre Häuser füllte. Der Plan mit diesen Frevlern ist mir unbegreiflich. -
Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.
19 Die Frommen sehen es noch heut und freuen sich; der Schuldlose verspottet sie!
E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:
20 'Ist unser Widersacher nicht vernichtet? Und seinen Rest verzehrte noch das Feuer.'
Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.
21 Vertrau allein auf ihn, so hast du Frieden! Durch jene wird dir reichlicher Gewinn.
Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.
22 Laß dich von seinem Mund belehren! Zu Herzen nimm dir seine Worte!
Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.
23 Wenn du gebessert zum Allmächtigen dich kehrst, entfernst aus deinem Zelte unrecht Gut,
Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.
24 Golderz für Staub erachtend und für der Bäche Kiesel Ophirgold,
A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;
25 daß dir so der Allmächtige zum Goldberg wird, zu einem Silberhaufen,
A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.
26 dann kannst du vorm Allmächtigen dich dem verwöhnten Kinde gleich gebärden und kannst dein Angesicht zu Gott erheben.
Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.
27 Du bittest ihn, er hört auf dich; was du gelobt, kannst du erfüllen.
Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.
28 Was du dir vornimmst, wird dir glücken, und hell vor dir liegt deine Straße.
Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.
29 Wenn du in Demut Hochmut eingestanden, dann hilft er auch dem Demutsvollen.
Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.
30 So rettet er den Nichtschuldlosen; doch wird er nur gerettet durch deiner Hände Reinigung."
Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.

< Job 22 >