Job 20

1 Da antwortete Sophar von Naama und sprach:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 "Mich bringen die Gedanken wieder auf den gleichen Punkt; mein Eifer wählt in mir.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Ich höre schmähliche Belehrung; mir antwortet ein Geist, für den ich kein Verständnis habe.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Du weißt das nicht, daß schon von altersher, seit Menschen auf der Erde sind,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 der Frevler Jubel gar nicht lange währt, die Freude des Verruchten höchstens einen Augenblick?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Erhebt er sich bis in den Himmel und streckt sein Haupt bis in die Wolken,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 mit seinem Unterschlupf verschwindet er für alle Zeit. Die eben ihn gesehen, fragen, wo er sei.

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Traumgleich zerfließt er, ohne Spuren, verschwindet wie ein Nachtgesicht.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 Das Auge, das ihn sah, wird ihn nicht wieder schauen, und seine Heimat sieht ihn nimmer.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Ersatz den Armen seine Kinder leisten; die eignen Hände liefern seine Kinder ab.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Er stand in voller Lebenskraft; nun muß sie mit ihm in den Staub.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 Wenn ihm das Böse noch so süß im Munde schmeckt, und birgt er's unter seiner Zunge,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 und spart er's auf und läßt's nicht los, behält es recht in seinem Gaumen,

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 dann ändert seine Speise sich in seinem Innern, wird Otterngift in seinem Leibe.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Er speit das Gut, das er verschlang; aus seinem Leibe treibt es Gott. -

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Er saugt der Nattern Gift; der Viper Zunge tötet ihn. -

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Er labt sich nicht an Strömen, an Bächen voll von Honig und von Milch.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Er führt zwar sein Erworbenes zum Munde, verschluckt es aber nicht; so, wie's ihm sein Gewinn erlaubt, genießt er's nicht.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Weil er der Armen Hütten eingerissen, so darf er nichts auf dem geraubten Baugrund bauen.

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 Er kannte nie für seinen Bauch Zufriedenheit; in seiner Lust bekam er nie genug.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Wen zu verzehren er sich vorgenommen, der ist ihm nicht entgangen; drum ist sein Wohlstand nicht von Dauer.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 In vollem Glück befällt ihn Angst; was Elende an Leid bedrückt, kommt über ihn.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Wenn er sich anschickt, seinen Leib zu füllen, entsendet gegen ihn er seines Zornes Glut, und macht er sich ans Essen, beschießt er ihn von oben.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 Vom eisernen Geschoß wird er durchbohrt; ihn trifft der eherne Bogen.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Hinein dringt es und kommt heraus aus seinem Rücken. Ein Strahl von Galle fährt heraus; ein Schrecken lagert sich auf ihn.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Den Seinigen, die er geborgen glaubt, ist alles Unheil aufgespart. Sie frißt ein Feuer, das von selber brennt. Wer noch in seinem Zelte übrig ist, dem geht es schlimm.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Die Himmel offenbaren seine Schuld; die Erde selbst erhebt sich wider ihn.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 Hinschwinden seines Hauses Einkünfte und Ausgaben an seinem Zornestag.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Das ist des Frevlers Los vor Gott, des Widerspenstigen Geschick vom Höchsten."

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.