Job 16

1 Darauf erwidert Job und spricht:

Ijob respondis kaj diris:

2 "Desgleichen hörte ich schon viel; ihr alle seid mir leidige Tröster.

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

3 Sind zweckvoll windige Worte? Oder, was zwingt dich, daß du Rede stehst?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

4 Wie ihr, so könnte ich auch reden, wärt ihr an meiner Stelle. Ich übertrumpfte euch durch Worte, und schüttelte bloß mit dem Kopfe über euch.

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

5 Mit meinem Munde tröstete ich euch, doch Mitleid hielte meine Lippen an.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

6 Wenn aber ich jetzt rede, so wird mein Schmerz doch nicht gelindert. Und unterlaß ich es, was nur verliere ich?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

7 So hat man also mich besiegt. Du hast mir das verwirrt, was für mich zeugt,

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

8 hast wehrlos mich gemacht. - Zum Kläger ward er mir und trat mir gegenüber; er sagte mir ins Angesicht, ich löge.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

9 Er rümpft die Nase und befeindet mich und knirscht mit seinen Zähnen wider mich, und als mein Feind rollt er die Augen gegen mich.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

10 Sie sperren gegen mich den Mund weit auf und schlagen mich gar schmählich auf die Wangen; dabei ergänzen sie sich gegenseitig wider mich.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

11 Dem Bösewicht gibt Gott mich preis; durch Frevler Hände macht er meine Wunde aufbrechen.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

12 Ich lebte ruhig. Da kam im Sturm er gegen mich, ergriff mich an dem Nacken, warf mich hin und machte mich für sich zur Zielscheibe.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

13 Die Pfeile schwirren um mich her. Er spaltet meine Nieren schonungslos und schüttet meine Galle auf den Boden.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

14 Er bricht mir Bresche ein um Bresche und rennt gleich einem Kriegsheld wider mich.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

15 Da habe ich das Trauerkleid mir angenäht und in den Staub mein Horn gebohrt.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

16 Vom Weinen rot ist mein Gesicht, und meine Augen sind umflort.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

17 Und doch war schuldlos meine Hand, aufrichtig immer mein Gebet.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

18 Du, Erde, decke nicht mein Blut, und meinem Klageruf sei keine Schranke!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

19 Im Himmel gibt's für mich noch Zeugen und Eideshelfer in den Höhen.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

20 Fürsprecher sind mir meine Sitten. Mein Auge weint zu Gott,

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

21 daß er dem Manne Recht verschaffe gegen Gott, so, wie man's bei den Menschen macht und seinesgleichen.

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

22 Denn wenig Jahre noch, dann walle ich auf einem Pfade ohne Wiederkehr."

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.