Job 15

1 Darauf erwidert Eliphaz von Teman also:

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 "Kann denn ein Weiser so unsinnige Beweise bringen und sich in solcher Hohlheit blähen?

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

3 Kann er Beweis mit Reden führen, die nichts taugen, mit Sprüchen, die nichts nütze sind?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

4 Du machst die Gottesfurcht zunichte, zerstörst die Andacht vor der Gottheit,

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

5 wenn deine Schuld dich lehrt, also zu reden, und du Verschmitzter Redeweise wählst.

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

6 Dein eigener Mund verdammt dich und nicht ich; die eigenen Lippen strafen dich.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

7 Warst du als Erstlingsmensch geboren und kamst du vor den Hügeln auf die Welt,

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

8 und hörtest du im Rate Gottes zu und holtest Weisheit dir allein?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

9 Was weißt du, und wir wüßten's nicht, verstehst, was unbekannt uns wäre?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

10 Sind unter uns doch graue Häupter, mehr als betagt genug, um Vater dir zu sein.

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

11 Ist dir die Gotteströstung zu gering, das Wort, das sanft an dich ergeht?

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

12 Warum reißt dich ein Unmut fort? Was blicken deine Augen finster,

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

13 daß deinen Geist du Gott zurückzugeben trachtest? Nur mit dem Munde freilich hast du das gesagt.

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

14 Was ist der Mensch, daß rein er wäre, gerecht der Weibgeborene?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

15 Selbst seinen Heiligen traut er nicht; der Himmel ist nicht rein in seinen Augen,

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

16 geschweige der Abscheuliche, Verdorbene, der Mensch, der Sünde wie das Wasser trinkt.

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

17 Ich will dich lehren; hör mir zu. Was ich geschaut, will ich dir sagen,

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

18 was Weise einst verkündet, was ihre Väter ihnen nicht verhehlt,

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

19 die noch allein im Lande saßen, zu denen noch kein Fremder kam.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

20 Des Bösen Leben ist voll Angst; nur wenig Jahre sind für den Gewaltmenschen bestimmt.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

21 Der Schrecken hallt in seinem Ohr; wiewohl in Sicherheit, wird er vom Räuber überfallen schon.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

22 Er gibt den Glauben auf, dem Dunkel zu entrinnen; er ist bestimmt für blutigen Tod

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

23 und wird ein Fraß der Geier. Er weiß, ihm ist ein finsterer Tag von ihm bestimmt.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

24 Ihn schreckt die Not; ihn überfällt die Drangsalszeit gleich einem kampfbereiten Hahn.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

25 Weil gegen Gott die Hand er ausgestreckt und dem Allmächtigen er Trotz geboten,

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

26 so stürmt er gegen ihn, mit seines rauhen Schildes Wölbung.

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

27 Er deckt mit dem Visier sein Angesicht, legt einen Panzerschurz um seine Lenden.

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

28 Nur in verfemten Städten noch kann jener siedeln, in unbewohnbaren Gebäuden, die schon dem Abbruch sind verfallen.

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

29 Er wird nicht wieder reich, noch hat Bestand je seine Habe; er schlägt im Boden nimmer Wurzel.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

30 Der Finsternis entgeht er nicht, es dörrt die Hitze seine Zweige, und seine Blüten fallen durch den Sturmwind ab.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

31 Zu denen, die auf Nichtiges vertrauen, irrt er hin; sein Entgelt ist das Nichts.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

32 Noch vor der Zeit verwelken sie, und seine Zweige grünen nimmer.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

33 Er wirft gleich einem Weinstock seine Früchte ab, wirft wie der Ölbaum seine Blüte hin.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

34 Des Frevlers Rotte ist ja unfruchtbar, und Feuer frißt des Unrechts Zelte.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

35 Sie brüten Unheil, hecken Ungemach, und ihres Leibes Frucht ist Trug."

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.