Jesaja 24
1 Der Herr reißt auf die Erde, bricht sie um und macht das Oberste auf ihr zum Untersten, zerstreut, die sie bewohnen.
Ятэ, Домнул дешартэ цара ши о пустиеште, ый рэстоарнэ фаца ши рисипеште локуиторий;
2 Dem Priester geht es wie dem Volk, dem Herrn wie seinem Knechte, der Frau wie ihrer Magd, und dem Verkäufer wie dem Käufer, dem Borger wie dem Ausleiher, dem Schuldner wie dem Gläubiger.
кум се ынтымплэ преотулуй, се ынтымплэ ши попорулуй; стэпынулуй, ка ши слуӂий; стэпыней, ка ши служничей; вынзэторулуй, ка ши кумпэрэторулуй; челуй че дэ ку ымпрумут, ка ши челуй че я ку ымпрумут; даторникулуй, ка ши челуй кэруя ый есте датор.
3 Geleert, geplündert wird die Erde. Der Herr hat dies ihr angedroht.
Цара есте пустиитэ де тот ши прэдатэ; кэч Домнул а хотэрыт аша.
4 Hintrauernd stirbt die Erde ab; hinwelkend stirbt die Welt. Hinwelken wird in hohem Maß der Erde Volk.
Цара есте тристэ, слеитэ де путерь; локуиторий сунт мыхниць ши тынжеск; кэпетенииле попорулуй сунт фэрэ путере,
5 Entartet ist die Erde deretwegen, die sie bewohnen: Sie übertreten die Gesetze und überschreiten die Verordnungen. Sie brechen einen ewigen Bund.
кэч цара а фост спуркатэ де локуиторий ей; ей кэлкау леӂиле, ну циняу порунчиле ши рупяу легэмынтул чел вешник!
6 Drum frißt ein Fluch die Erde, wer sie bewohnt, der muß es büßen. Drum nehmen ab die Erdensiedler; von Sterblichen bleibt nur ein winziger Rest.
Де ачея мэнынкэ блестемул цара ши суферэ локуиторий ей педяпса нелеӂюирилор лор; де ачея сунт прэпэдиць локуиторий цэрий ши ну май рэмыне декыт ун мик нумэр дин ей.
7 Hintrauert auch der Wein, der neue; die Rebe welkt. Wer frohen Muts gewesen, seufzt.
Мустул стэ трист, вия есте вештежитэ; тоць чей че ерау ку инима веселэ суспинэ.
8 Der der Pauken froher Schall verhallt; der Lärm der Jubelnden hört auf, der Zitherklang verhallt.
А ынчетат десфэтаря тимпанелор, с-а сфыршит веселия гэлэӂиоасэ, с-а дус букурия харпей.
9 Man trinkt nicht Wein mehr bei Gesang; den Zechern schmeckt das Bier gar bitter.
Ну се май кынтэ кынд се бя вин ши бэутуриле тарь ли се пар амаре челор че ле бяу.
10 In Trümmern liegt die Neue Stadt, ein jedes Haus wird für den Zugang abgesperrt.
Четатя пустие есте дэрыматэ; тоате каселе сунт ынкисе, ну май интрэ нимень ын еле.
11 Und um den Wein Gejammer auf den Straßen! Versiegt ist jeder Freudenquell und aller Frohsinn aus dem Land gezogen.
Пе улице се стригэ дупэ вин; с-а дус орьче десфэтаре, ну май есте ничо веселие ын царэ.
12 Nur öde Plätze sind der Stadt verblieben; in Stücke wird das Tor geschlagen.
Нумай пустиире а май рэмас ын четате ши порциле стау дэрымате.
13 So geht es nämlich auf der Erde bei den Völkern wie beim Olivenschlagen, wie nach der Ernte bei der Nachlese.
Да, ын царэ, ын мижлокул попоарелор, есте ка атунч кынд се скутурэ мэслинул сау ка ла кулесул чоркинелор рэмасе дупэ кулесул вией.
14 Die einen jubeln laut, und ob des Herren Größe jauchzen sie im Westen.
Чейлалць ынсэ, каре вор май рэмыне, ышь ынэлцэ гласул, скот стригэте де веселие; де пе цэрмуриле мэрий, лаудэ мэреция Домнулуй.
15 Sie singen in den Binnenländern darob dem Herrn, das Lob des Herrn, des Gottes Israels, auf Meeresinseln.
„Прослэвиць дар пе Домнул ын локуриле унде стрэлучеште луминэ, лэудаць Нумеле Домнулуй Думнезеулуй луй Исраел ын остроавеле мэрий!”
16 Vom Saum der Erde her vernehmen wir Gesang: "Der Frommen Teil ist Herrlichkeit." Die andere aber sprechen: "Unsagbar ist's für mich, unsagbar. Wehe mir! Die Räuber rauben; die Räuber rauben Raub." -
Де ла марӂиниле пэмынтулуй аузим кынтынд: „Славэ челуй неприхэнит!” Дар еу зик: „Сунт пердут! Сунт пердут! Вай де мине!” Жефуиторий жефуеск, жефуиторий се ынвершунязэ ла жаф.
17 Du Erdensiedler! Dich überkommen Grauen, Grube, Garn.
Гроаза, гроапа ши лацул вин песте тине, локуитор ал цэрий!
18 Wer flieht vor greulichem Geschrei, der fällt in eine Grube, und wer nicht in die Grube fällt, verfängt sich in dem Garn. Der Höhe Gitter öffnen sich; der Erde Gründe schüttern.
Чел че фуӂе динаинтя стригэтелор де гроазэ каде ын гроапэ ши чел че се ридикэ дин гроапэ се принде ын лац, кэч се дескид стэвилареле де сус ши се клатинэ темелииле пэмынтулуй!
19 Die Welt zerbricht, zerkracht; die Welt zerspringt, zerreißt; die Erde wankt und schwankt.
Пэмынтул се рупе, пэмынтул се сфэрымэ, пэмынтул се крапэ,
20 Die Erde wankt wie ein Betrunkener; sie schwankt wie eine Hängematte. Ihr Frevel wuchtet schwer auf ihr; sie stürzt und steht nicht wieder auf.
пэмынтул се клатинэ ка ун ом бят, тремурэ ка о колибэ; пэкатул луй ыл апасэ, каде ши ну се май ридикэ.
21 An jenem Tage straft der Herr das Heer der Feste in der Feste wie schon die Könige des Binnenlandes in dem Binnenland.
Ын зиуа ачея, Домнул ва педепси ын чер оштиря де сус, яр пе пэмынт, пе ымпэраций пэмынтулуй.
22 In Haufen wirft man sie gebunden ins Verließ und schließt sie in den Kerker ein und zieht sie für die lange Frist zur Rechenschaft.
Ачештя вор фи стрыншь ка приншь де рэзбой ши пушь ынтр-о темницэ, вор фи ынкишь ын герле ши, дупэ ун маре нумэр де зиле, вор фи педепсиць.
23 Der Mond verbleicht; die Sonne staunt, weil wiederum der Heeresscharen Herr die Königsherrschaft antritt auf dem Sionsberg und zu Jerusalem mit einem Himmelsglanz vor seinen Ältesten.
Луна ва фи акоперитэ де рушине ши соареле, де гроазэ, кэч Домнул оштирилор ва ымпэрэци пе Мунтеле Сионулуй ши ла Иерусалим, стрэлучинд де славэ ын фаца бэтрынилор Луй.
