Hebraeer 12
1 So wollen denn auch wir, da wir von einer solchen Wolke von Glaubenszeugen uns umgeben sehen, jede Last ablegen, zumal die Sünde, die uns so leicht bestrickt. Dann wollen wir mit Ausdauer im Wettkampf laufen, der uns obliegt,
అతో హేతోరేతావత్సాక్షిమేఘై ర్వేష్టితాః సన్తో వయమపి సర్వ్వభారమ్ ఆశుబాధకం పాపఞ్చ నిక్షిప్యాస్మాకం గమనాయ నిరూపితే మార్గే ధైర్య్యేణ ధావామ|
2 dabei auf Jesus blickend, den Begründer und Vollender unseres Glaubens. Freude lag für ihn bereit; aber er erduldete anstatt ihrer das Kreuz, der Schmach nicht achtend. Jetzt sitzt er zur Rechten des Thrones Gottes.
యశ్చాస్మాకం విశ్వాసస్యాగ్రేసరః సిద్ధికర్త్తా చాస్తి తం యీశుం వీక్షామహై యతః స స్వసమ్ముఖస్థితానన్దస్య ప్రాప్త్యర్థమ్ అపమానం తుచ్ఛీకృత్య క్రుశస్య యాతనాం సోఢవాన్ ఈశ్వరీయసింహాసనస్య దక్షిణపార్శ్వే సముపవిష్టవాంశ్చ|
3 O, lebt euch in den hinein, der solchen Widerspruch der Sünder gegen sich erduldet hat, damit ihr nicht ermattet und an eurer Seele schlaff werdet.
యః పాపిభిః స్వవిరుద్ధమ్ ఏతాదృశం వైపరీత్యం సోఢవాన్ తమ్ ఆలోచయత తేన యూయం స్వమనఃసు శ్రాన్తాః క్లాన్తాశ్చ న భవిష్యథ|
4 Noch widerstandet ihr im Kampfe mit der Sünde nicht bis aufs Blut.
యూయం పాపేన సహ యుధ్యన్తోఽద్యాపి శోణితవ్యయపర్య్యన్తం ప్రతిరోధం నాకురుత|
5 Dagegen habt ihr die Mahnung vergessen, die euch wie Söhnen zuredet: "Mein Sohn, achte die Züchtigung des Herrn nicht gering, verzage nicht, wenn du von ihm zurechtgewiesen wirst.
తథా చ పుత్రాన్ ప్రతీవ యుష్మాన్ ప్రతి య ఉపదేశ ఉక్తస్తం కిం విస్మృతవన్తః? "పరేశేన కృతాం శాస్తిం హే మత్పుత్ర న తుచ్ఛయ| తేన సంభర్త్సితశ్చాపి నైవ క్లామ్య కదాచన|
6 Denn wen der Herr liebhat, den züchtigt er; er schlägt jeden Sohn, zu dem er als Vater sich bekennt."
పరేశః ప్రీయతే యస్మిన్ తస్మై శాస్తిం దదాతి యత్| యన్తు పుత్రం స గృహ్లాతి తమేవ ప్రహరత్యపి| "
7 Ihr duldet der Erziehung wegen; wie mit Söhnen verkehrt Gott mit euch. Wo wäre je ein Sohn, den der Vater nicht züchtigte?
యది యూయం శాస్తిం సహధ్వం తర్హీశ్వరః పుత్రైరివ యుష్మాభిః సార్ద్ధం వ్యవహరతి యతః పితా యస్మై శాస్తిం న దదాతి తాదృశః పుత్రః కః?
8 Und wenn ihr ohne Züchtigung, unter der alle stehen, bliebet, so wäret ihr Bastarde und nicht echte Söhne.
సర్వ్వే యస్యాః శాస్తేరంశినో భవన్తి సా యది యుష్మాకం న భవతి తర్హి యూయమ్ ఆత్మజా న కిన్తు జారజా ఆధ్వే|
9 Wenn wir unter der strengen Zucht unserer leiblichen Väter gestanden haben und Ehrfurcht vor ihnen hatten, sollten wir uns nicht noch mehr dem Vater der Geister unterwerfen, um zu leben?
అపరమ్ అస్మాకం శారీరికజన్మదాతారోఽస్మాకం శాస్తికారిణోఽభవన్ తే చాస్మాభిః సమ్మానితాస్తస్మాద్ య ఆత్మనాం జనయితా వయం కిం తతోఽధికం తస్య వశీభూయ న జీవిష్యామః?
10 Jene hielten uns nur kurze Zeit nach ihrem Gutdünken in Zucht; er aber tut's zu unserem Besten, auf daß wir an seiner Heiligkeit teilnehmen.
తే త్వల్పదినాని యావత్ స్వమనోఽమతానుసారేణ శాస్తిం కృతవన్తః కిన్త్వేషోఽస్మాకం హితాయ తస్య పవిత్రతాయా అంశిత్వాయ చాస్మాన్ శాస్తి|
11 Jede Züchtigung scheint für den Augenblick nicht Freude, vielmehr Betrübnis einzutragen, doch nachher trägt sie denen, die in ihr geschult sind, als heilsame Frucht Gerechtigkeit.
శాస్తిశ్చ వర్త్తమానసమయే కేనాపి నానన్దజనికా కిన్తు శోకజనికైవ మన్యతే తథాపి యే తయా వినీయన్తే తేభ్యః సా పశ్చాత్ శాన్తియుక్తం ధర్మ్మఫలం దదాతి|
12 So richtet denn die schlaffen Hände und die müden Knie wieder auf,
అతఏవ యూయం శిథిలాన్ హస్తాన్ దుర్బ్బలాని జానూని చ సబలాని కురుధ్వం|
13 und wandelt zielsichere Wege, damit, was lahm ist, sich nicht ganz ausrenke, vielmehr geheilt werde.
యథా చ దుర్బ్బలస్య సన్ధిస్థానం న భజ్యేత స్వస్థం తిష్ఠేత్ తథా స్వచరణార్థం సరలం మార్గం నిర్మ్మాత|
14 Trachtet nach Frieden mit allen und nach Heiligung; denn ohne sie wird niemand je den Herrn schauen.
అపరఞ్చ సర్వ్వైః సార్థమ్ ఏక్యభావం యచ్చ వినా పరమేశ్వరస్య దర్శనం కేనాపి న లప్స్యతే తత్ పవిత్రత్వం చేష్టధ్వం|
15 Sorgt, daß keiner der Gnade Gottes sich entziehe, daß nicht ein giftiges Gewächs emporwachse und um sich greife und viele dadurch befleckt werden,
యథా కశ్చిద్ ఈశ్వరస్యానుగ్రహాత్ న పతేత్, యథా చ తిక్తతాయా మూలం ప్రరుహ్య బాధాజనకం న భవేత్ తేన చ బహవోఽపవిత్రా న భవేయుః,
16 daß keiner ein Ehebrecher sei oder ein so gemeiner Mensch wie Esau, der sein Erstgeburtsrecht wegen einer einzigen Speise preisgab.
యథా చ కశ్చిత్ లమ్పటో వా ఏకకృత్వ ఆహారార్థం స్వీయజ్యేష్ఠాధికారవిక్రేతా య ఏషౌస్తద్వద్ అధర్మ్మాచారీ న భవేత్ తథా సావధానా భవత|
17 Ihr wisset ja, daß er den Segen nachher noch empfangen wollte und daß er abgewiesen wurde; er fand keine Möglichkeit für eine Sinnesänderung, obwohl er unter Tränen sie herbeizuführen suchte.
యతః స ఏషౌః పశ్చాద్ ఆశీర్వ్వాదాధికారీ భవితుమ్ ఇచ్ఛన్నపి నానుగృహీత ఇతి యూయం జానీథ, స చాశ్రుపాతేన మత్యన్తరం ప్రార్థయమానోఽపి తదుపాయం న లేభే|
18 Ihr seid nicht zu einem Berge, den man berühren kann, hinzugetreten, zu einer Feuerflamme, zu Dunkel, Finsternis, Gewittersturm
అపరఞ్చ స్పృశ్యః పర్వ్వతః ప్రజ్వలితో వహ్నిః కృష్ణావర్ణో మేఘో ఽన్ధకారో ఝఞ్భ్శ తూరీవాద్యం వాక్యానాం శబ్దశ్చ నైతేషాం సన్నిధౌ యూయమ్ ఆగతాః|
19 und zu Posaunenschall und laut erdröhnenden Worten; bei ihnen baten ja die Zuhörer, es möchte nicht mehr weiterhin so zu ihnen gesprochen werden.
తం శబ్దం శ్రుత్వా శ్రోతారస్తాదృశం సమ్భాషణం యత్ పున ర్న జాయతే తత్ ప్రార్థితవన్తః|
20 Denn sie vermochten nicht, die Verordnung zu ertragen: "Wenn nur ein Tier den Berg berührt, so soll es gesteinigt werden."
యతః పశురపి యది ధరాధరం స్పృశతి తర్హి స పాషాణాఘాతై ర్హన్తవ్య ఇత్యాదేశం సోఢుం తే నాశక్నువన్|
21 Und die Erscheinung war so furchtbar, daß Moses selber sprach: "Ich bin voll Furcht und Zittern."
తచ్చ దర్శనమ్ ఏవం భయానకం యత్ మూససోక్తం భీతస్త్రాసయుక్తశ్చాస్మీతి|
22 Nein, ihr seid zum Berge Sion, zu der Stadt des lebendigen Gottes hinzugetreten, zum himmlischen Jerusalem und zu den Myriaden Engeln, zu der festlichen Gemeinde
కిన్తు సీయోన్పర్వ్వతో ఽమరేశ్వరస్య నగరం స్వర్గస్థయిరూశాలమమ్ అయుతాని దివ్యదూతాః
23 der Erstgeborenen, die in den Himmeln aufgeschrieben sind, zu Gott, dem Richter aller, und zu den Seelen der vollendeten Gerechten
స్వర్గే లిఖితానాం ప్రథమజాతానామ్ ఉత్సవః సమితిశ్చ సర్వ్వేషాం విచారాధిపతిరీశ్వరః సిద్ధీకృతధార్మ్మికానామ్ ఆత్మానో
24 und zu dem Bürgen des Neuen Bundes, Jesus, und zum Besprengtwerden mit seinem Blute, das eindringlicher redet als das Blut Abels.
నూతననియమస్య మధ్యస్థో యీశుః, అపరం హాబిలో రక్తాత్ శ్రేయః ప్రచారకం ప్రోక్షణస్య రక్తఞ్చైతేషాం సన్నిధౌ యూయమ్ ఆగతాః|
25 So seht denn zu, daß ihr den, der redet, nicht ablehnt. Denn wenn jene schon der Strafe nicht entgingen, die ihn, als er sich auf Erden offenbarte, abgewiesen haben, um wieviel weniger dann wir, wenn wir den abweisen, der aus dem Himmel zu uns redet.
సావధానా భవత తం వక్తారం నావజానీత యతో హేతోః పృథివీస్థితః స వక్తా యైరవజ్ఞాతస్తై ర్యది రక్షా నాప్రాపి తర్హి స్వర్గీయవక్తుః పరాఙ్ముఖీభూయాస్మాభిః కథం రక్షా ప్రాప్స్యతే?
26 Damals erschütterte seine Stimme die Erde, jetzt aber gab er die Verheißung: "Noch einmal will ich nicht bloß die Erde erschüttern, sondern auch den Himmel."
తదా తస్య రవాత్ పృథివీ కమ్పితా కిన్త్విదానీం తేనేదం ప్రతిజ్ఞాతం యథా, "అహం పునరేకకృత్వః పృథివీం కమ్పయిష్యామి కేవలం తన్నహి గగనమపి కమ్పయిష్యామి| "
27 Das "Noch einmal" weist darauf hin, daß das, was erschüttert wird, als ein Geschaffenes eine Umwandlung erfahren wird, damit das bleibe, was sich nicht erschüttern läßt.
స ఏకకృత్వః శబ్దో నిశ్చలవిషయాణాం స్థితయే నిర్మ్మితానామివ చఞ్చలవస్తూనాం స్థానాన్తరీకరణం ప్రకాశయతి|
28 So laßt uns denn, weil wir ein unerschütterliches Reich in Aussicht haben, jetzt unsere Dankbarkeit dadurch bezeugen, daß wir in Scheu und Ehrfurcht Gott wohlgefällig dienen;
అతఏవ నిశ్చలరాజ్యప్రాప్తైరస్మాభిః సోఽనుగ్రహ ఆలమ్బితవ్యో యేన వయం సాదరం సభయఞ్చ తుష్టిజనకరూపేణేశ్వరం సేవితుం శక్నుయామ|
29 denn "unser Gott ist ein verzehrendes Feuer."
యతోఽస్మాకమ్ ఈశ్వరః సంహారకో వహ్నిః|
