< 2 Mose 33 >

1 Und der Herr sprach zu Moses: "Geh, zieh hinauf von hier, du und das Volk, das du aus Ägypterland geführt, in das Land, das ich Abraham, Isaak und Jakob zugeschworen mit den Worten: 'Deinem Stamme gebe ich es!'
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻAlu, pea hiki ʻi heni, ʻa koe mo e kakai ʻaia kuo ke ʻomi mei he fonua ko ʻIsipite, ki he fonua ʻaia naʻaku fuakava ai kia ʻEpalahame, mo ʻAisake, pea kia Sēkope, ʻo pehē, Te u foaki ia ki ho hako:
2 Ich sende aber einen Engel vor dir her und vertreibe die Kanaaniter und die Amoriter, Chittiter, Periziter, Chiwiter und Jebusiter.
Pea te u fekau ha ʻāngelo ke muʻomuʻa ʻiate koe: pea te u kapusi ʻae kakai Kēnani, mo e kau ʻAmoli, mo e kau Heti, mo e kau Pelesi, ko e kau Hevi, pea mo e kau Sepusi:
3 Denn in das Land, von Milch und Honig fließend, ziehe ich nicht in deiner Mitte hinauf; weil du ein widerspenstiges Volk bist. Ich müßte dich sonst unterwegs vernichten."
[Mou ʻalu ]ki he fonua mahu tāfea ʻi he huʻahuhu mo e honi: ka ʻe ʻikai te u ʻalu hake ʻi homou lotolotonga; he ko e kakai kia kekeva koe: telia naʻaku fakaʻauha koe ʻi he hala.”
4 Als das Volk diese schlimme Botschaft vernahm, trauerte es, und niemand legte seinen Schmuck an.
Pea ʻi he fanongo ʻae kakai ki he ongoongo kovi ni, naʻa nau tangi: pea naʻe ʻikai ʻai ʻe ha tangata haʻa ne teunga.
5 Und der Herr sprach zu Moses: "Sprich zu den Söhnen Israels: 'Ihr seid ein widerspenstiges Volk. Zöge ich nur einen Augenblick in deiner Mitte mit, so müßte ich dich vertilgen. Lege keinen Schmuck mehr an, sonst wüßte ich, was ich dir täte!'"
He naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “Tala ki he fānau ʻa ʻIsileli, koe kakai kia kekeva ʻakimoutolu: Te u ʻalu atu ki loto ʻiate koe ʻi he kemo pe taha, ʻo fakaʻauha koe; ko ia ke ke tukuange ai ʻae ngaahi teunga ʻiate koe, kaeʻoua ke u ʻilo ai ha meʻa ke fai kiate koe.”
6 Da ließen die Israeliten vom Berge Horeb an ihren Schmuck weg.
Pea naʻe vete ʻe he fānau ʻa ʻIsileli ʻenau ngaahi teunga ʻiate kinautolu ʻi he moʻunga ko Holepi.
7 Moses aber nahm das Zelt; dann schlug er es dort außerhalb des Lagers auf, entfernt vom Lager. Er nannte es Festgezelt. Wer den Herrn suchte, ging zum Festgezelt außerhalb des Lagers.
Pea naʻe hiki ʻe Mōsese ʻae fale fehikitaki, ʻo fokotuʻu ia ʻi tuaʻā mei he ʻapitanga, ʻo mamaʻo atu mei he ʻapitanga, ʻo ne ui ia ko e Fale fehikitaki ʻoe kakai. Pea naʻe pehē, ko ia kotoa pē naʻe kumi kia Sihova naʻe ʻalu ia kituaʻā ki he fale fehikitaki ʻoe kakai, ʻaia naʻe ʻi tuaʻā mei he ʻapitanga.
8 Sooft Moses zum Zelte hinausging, erhob sich alles Volk. Jeder stellte sich unter seine Zelttür, und so schauten sie Moses nach, bis er zum Zelte gekommen war.
Pea naʻe pehē, ʻi he ʻalu kituaʻā ʻa Mōsese ki he fale fehikitaki, naʻe tuʻu hake leva ʻae kakai kotoa pē, ʻo tuʻu ʻae tangata taki taha ʻi he matapā ʻo hono fale fehikitaki, ke sio atu kia Mōsese, ke ʻoua ke hū ia ki he fale fehikitaki.
9 Sooft Moses zum Zelte kam, senkte sich die Wolkensäule herab und stand an der Zelttür und redete mit Moses.
Pea ʻi he hū ʻa Mōsese ki he fale fehikitaki, naʻe ʻalu hifo ʻae pou ʻao, pea tuʻu ia ʻi he matapā ʻoe fale fehikitaki, pea alea[ʻa Sihova ]mo Mōsese.
10 Sah nun das ganze Volk die Wolkensäule am Zelteingang stehen, dann begann es, jeder an seinem Zelteingang, sich niederzuwerfen.
Pea naʻe mamata ʻe he kakai kotoa pē ki he pou ʻao ʻoku tuʻu ʻi he matapā ʻoe fale fehikitaki: pea naʻe tuʻu hake ʻae kakai kotoa pē ʻo hū, ʻo taki taha ʻae tangata ʻi he matapā ʻo hono fale fehikitaki.
11 Der Herr aber redete mit Moses von Angesicht zu Angesicht, wie jemand mit seinem Freunde spricht. Kehrte er ins Lager zurück, so wich sein Diener Josue, Nuns Sohn, als Lediger, nicht aus dem Zelte.
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ko e mata ki he mata, ʻo hangē ko e lea ʻae tangata ki hono kāinga. Pea naʻe liu mai ia ki he ʻapitanga; he ko hono tauhi, ʻa Siosiua ko e foha ʻo Nuni, ko e tangata talavou, naʻe ʻikai ʻalu ia mei he fale fehikitaki.
12 Moses sprach zum Herrn: "Du sagst zu mir: 'Führe dieses Volk hinauf!' Aber du tust mir nicht kund, wen du mit mir senden willst. Und doch sagst du: 'Ich kenne dich mit Namen. In meinen Augen hast du Gnade gefunden.'
Pea naʻe pehē ʻe Mōsese kia Sihova, “Vakai, ʻoku ke pehē mai kiate au, Ke ke ʻohake ʻae kakai ni: pea ʻoku ʻikai te ke fakahā kiate au, pe ko hai ia te ke fekau ke ma ō mo au. Ka kuo ke tala mai, ʻOku ou ʻilo koe ʻi ho hingoa, pea kuo ʻofeina koe ʻi hoku ʻao.
13 Nun, habe ich in deinen Augen Gnade gefunden, dann laß mich deine Art erkennen, daß ich dich recht verstehe und mich deiner Gnade würdig zeige! Bedenke! Dein Volk ist dies Volk."
Pea ko ʻeni, ʻoku ou kole kiate koe, kapau kuo u maʻu ʻae ʻofa ʻi ho ʻao, ke ke fakahā ni kiate au ho hala, koeʻuhi ke u ʻilo koe, pea te u ʻilo ai ʻae ʻofa ʻi ho ʻao: pea ke ʻafioʻi ko e puleʻanga ni ko ho kakai.”
14 Er sprach: "Ginge mein Angesicht mit, beruhigte ich dich damit?"
Pea pehē ʻe ia, “Te u ʻalu mo koe, pea te u tuku kiate koe ʻae fiemālie.”
15 Da sprach er zu ihm: "Zieht nicht dein Angesicht mit, dann führe uns nicht von hier hinauf!
Pea pehē ʻe ia kiate ia, “Kapau ʻe ʻikai ʻalu ʻa hoʻo ʻafio mo au, ʻoua naʻa ke fetuku hake ʻakimautolu ʻi heni.
16 Woran denn würde sonst erkannt, daß ich mit deinem Volk in deinen Augen Gnade gefunden, wenn nicht daran, daß Du mit uns ziehst? Dadurch sind wir ja, ich und dein Volk, vor allen Erdenvölkern ausgezeichnet."
He koeʻuhi ʻe ʻilo ni ʻi he ha kuo ʻofeina au mo hoʻo kakai ʻi ho ʻao? ʻIkai ʻi he meʻa ni, ʻi hoʻo ʻalu mo kimautolu? Ko ia te mau mavahe ai, ʻa au mo hoʻo kakai, mei he kakai kotoa pē ʻoku ʻi he funga ʻo māmani.”
17 Da sprach der Herr zu Moses: "Auch dies, was du erbittest, will ich tun. Du hast ja Gnade in meinen Augen gefunden. Ich kenne dich mit Namen."
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “Te u fai ʻae meʻa ni foki ʻaia kuo ke lea ki ai: he kuo ke maʻu ʻae ʻofa ʻi hoku ʻao, pea ʻoku ou ʻilo koe ʻi ho hingoa.’
18 Er sprach: "Laß mich deine Herrlichkeit schauen!"
Pea pehē ʻe ia, “ʻOku ou kole kiate koe, fakahā kiate au ho nāunau.’
19 Da sprach er: "Ich führe an dir vorüber all meine Herrlichkeit und nenne vor dir des Herrn Namen: Wem ich gnädig bin, dem bin ich gnädig, wem barmherzig, dem barmherzig."
Pea naʻa ne pehē, “Te u fai ke hā atu ʻeku angalelei kotoa pē ʻi ho ʻao, pea te u fakahā ʻae huafa ʻo Sihova ʻi ho ʻao; pea te u ʻofa mataʻatā pe kiate ia ʻoku ou loto ke ʻofa mataʻatā pe ki ai, pea te u ʻaloʻofa kiate ia ʻoku ou loto ke ʻaloʻofa ki ai.
20 Dann sprach er: "Mein Angesicht kannst du nicht schauen. Kein Mensch schaut mich und lebt."
Pea pehē ʻe ia, ʻOku ʻikai te ke mafai ke mamata ki hoku fofonga: he ʻoku ʻikai ha tangata te ne mamata kiate au, pea moʻui.
21 Und der Herr sprach: "Hier bei mir ist Platz. Stell dich auf diesen Felsen!
Pea pehē ʻe Sihova, Vakai, ʻoku ai ʻae potu ʻoku ofi kiate au, pea te ke tuʻu koe ki he funga maka:
22 Fährt meine Herrlichkeit vorüber, dann stelle ich dich in die Felsenritze und lege meine Hand auf dich, bis ich vorüber bin.
Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻi he ʻalu atu ʻa hoku nāunau, te u ai koe ki he mafahi ʻoe maka, pea teu ʻufiʻufi koe ʻaki hoku nima lolotonga ʻeku ʻalu atu:
23 Ziehe ich dann meine Hand weg, dann schaust du meine Rückseite. Aber mein Angesicht bleibt unsichtbar."
Pea te u toʻo hoku nima, pea te ke mamata ki hoku tuʻa; ka ko hoku fofonga ʻe ʻikai hā ia.”

< 2 Mose 33 >