Apostelgeschichte 21
1 Als wir uns von ihnen losgerissen hatten, fuhren wir ab. In gerader Richtung kamen wir nach Kos; tags darauf nach Rhodos und von da nach Patara.
| تَے رْوِسرِشْٹاح سَنْتو وَیَں پوتَں باہَیِتْوا رِجُمارْگینَ کوشَمْ اُپَدْوِیپَمْ آگَتْیَ پَرےہَنِ رودِیوپَدْوِیپَمْ آگَچّھامَ تَتَسْتَسْماتْ پاتارایامْ اُپاتِشْٹھامَ۔ |
2 Wir fanden ein Schiff, das nach Phönizien fuhr, bestiegen es und fuhren ab.
| تَتْرَ پھَینِیکِیادیشَگامِنَمْ پوتَمیکَں پْراپْیَ تَمارُہْیَ گَتَوَنْتَح۔ |
3 Wir bekamen Cypern in Sicht, ließen es links liegen, steuerten auf Syrien zu und gelangten nach Tyrus. Dort sollte das Schiff seine Fracht löschen.
| کُپْروپَدْوِیپَں درِشْٹْوا تَں سَوْیَدِشِ سْتھاپَیِتْوا سُرِیادیشَں گَتْوا پوتَسْتھَدْرَوْیانْیَوَروہَیِتُں سورَنَگَرے لاگِتَوَنْتَح۔ |
4 Wir suchten die Jünger auf und blieben daselbst sieben Tage. Auf Eingebung des Geistes rieten sie dem Paulus, er solle nicht nach Jerusalem hinaufgehen.
| تَتْرَ شِشْیَگَنَسْیَ ساکْشاتْکَرَنایَ وَیَں تَتْرَ سَپْتَدِنانِ سْتھِتَوَنْتَح پَشْچاتّے پَوِتْریناتْمَنا پَولَں وْیاہَرَنْ تْوَں یِرُوشالَمْنَگَرَں ما گَمَح۔ |
5 Dennoch machten wir uns nach Ablauf dieser Tage auf den Weg, wobei uns alle mit Weib und Kind das Geleit gaben bis vor die Stadt hinaus. Am Strande knieten wir nieder und beteten.
| تَتَسْتیشُ سَپْتَسُ دِنیشُ یاپِتیشُ سَتْسُ وَیَں تَسْماتْ سْتھاناتْ نِجَوَرْتْمَنا گَتَوَنْتَح، تَسْماتْ تے سَبالَورِدّھَوَنِتا اَسْمابھِح سَہَ نَگَرَسْیَ پَرِسَرَپَرْیَّنْتَمْ آگَتاح پَشْچادْوَیَں جَلَدھِتَٹے جانُپاتَں پْرارْتھَیامَہِ۔ |
6 So nahmen wir Abschied voneinander. Wir bestiegen das Schiff, jene aber kehrten nach Hause zurück.
| تَتَح پَرَسْپَرَں وِسرِشْٹاح سَنْتو وَیَں پوتَں گَتاسْتے تُ سْوَسْوَگرِہَں پْرَتْیاگَتَوَنْتَح۔ |
7 Wir legten den letzten Teil unserer Seefahrt zurück und kamen von Tyrus nach Ptolemais. Dort begrüßten wir die Brüder und blieben einen Tag bei ihnen.
| وَیَں سورَنَگَراتْ ناوا پْرَسْتھایَ تَلِمایِنَگَرَمْ اُپاتِشْٹھامَ تَتْراسْماکَں سَمُدْرِییَمارْگَسْیانْتوبھَوَتْ تَتْرَ بھْراترِگَنَں نَمَسْکرِتْیَ دِنَمیکَں تَیح سارْدّھَمْ اُشَتَوَنْتَح۔ |
8 Am folgenden Tage reisten wir nach Cäsarea weiter. Wir gingen in das Haus des Evangelisten Philippus, eines der Sieben, und blieben bei ihm.
| پَرے ہَنِ پَولَسْتَسْیَ سَنْگِنو وَیَنْچَ پْرَتِشْٹھَماناح کَیسَرِیانَگَرَمْ آگَتْیَ سُسَںوادَپْرَچارَکاناں سَپْتَجَناناں پھِلِپَنامْنَ ایکَسْیَ گرِہَں پْرَوِشْیاوَتِشْٹھامَ۔ |
9 Dieser hatte vier Töchter, Jungfrauen, die weissagten.
| تَسْیَ چَتَسْرو دُہِتَرونُوڈھا بھَوِشْیَدْوادِنْیَ آسَنْ۔ |
10 Als wir einige Tage dort waren, kam ein Prophet namens Agabus von Judäa herab.
| تَتْراسْماسُ بَہُدِنانِ پْروشِتیشُ یِہُودِییَدیشادْ آگَتْیاگابَناما بھَوِشْیَدْوادِی سَمُپَسْتھِتَوانْ۔ |
11 Dieser fand sich bei uns ein, nahm den Gürtel des Paulus, band sich damit Füße und Hände und sagte. "Also spricht der Heilige Geist: 'Den Mann, dem dieser Gürtel gehört, werden die Juden in Jerusalem auf solche Weise binden und den Heiden überliefern.'"
| سوسْماکَں سَمِیپَمیتْیَ پَولَسْیَ کَٹِبَنْدھَنَں گرِہِیتْوا نِجَہَسْتاپادانْ بَدّھوا بھاشِتَوانْ یَسْییدَں کَٹِبَنْدھَنَں تَں یِہُودِییَلوکا یِرُوشالَمَنَگَرَ اِتّھَں بَدّھوا بھِنَّدیشِییاناں کَریشُ سَمَرْپَیِشْیَنْتِیتِ واکْیَں پَوِتْرَ آتْما کَتھَیَتِ۔ |
12 Als wir das vernahmen, baten wir und die Einheimischen ihn inständig, er möge doch nicht nach Jerusalem hinaufgehen.
| ایتادرِشِیں کَتھاں شْرُتْوا وَیَں تَنَّگَرَواسِنو بھْراتَرَشْچَ یِرُوشالَمَں نَ یاتُں پَولَں وْیَنَیامَہِ؛ |
13 Paulus erwiderte: "Warum weint ihr und macht mir das Herz schwer? Ich bin bereit, mich nicht allein fesseln zu lassen, vielmehr auch in Jerusalem zu sterben für den Namen des Herrn Jesus."
| کِنْتُ سَ پْرَتْیاوادِیتْ، یُویَں کِں کُرُتھَ؟ کِں کْرَنْدَنینَ مَمانْتَحکَرَنَں وِدِیرْنَں کَرِشْیَتھَ؟ پْرَبھو رْیِیشو رْنامْنو نِمِتَّں یِرُوشالَمِ بَدّھو بھَوِتُں کیوَلَ تَنَّ پْرانانْ داتُمَپِ سَسَجّوسْمِ۔ |
14 Da er sich nicht überreden ließ, gaben wir nach und sprachen: "Der Wille des Herrn geschehe."
| تیناسْماکَں کَتھایامْ اَگرِہِیتایامْ اِیشْوَرَسْیَ یَتھیچّھا تَتھَیوَ بھَوَتْوِتْیُکْتْوا وَیَں نِرَسْیامَ۔ |
15 Nach Ablauf dieser Tage machten wir uns reisefertig und zogen nach Jerusalem hinauf.
| پَرےہَنِ پاتھییَدْرَوْیانِ گرِہِیتْوا یِرُوشالَمَں پْرَتِ یاتْرامْ اَکُرْمَّ۔ |
16 Auch einige Jünger aus Cäsarea gingen mit uns und brachten uns zu einem gewissen Mnason aus Cypern, einem Jünger aus der ersten Zeit, bei dem wir gastliche Aufnahme finden sollten.
| تَتَح کَیسَرِیانَگَرَنِواسِنَح کَتِپَیاح شِشْیا اَسْمابھِح سارْدّھَمْ اِتْوا کرِپْرِییینَ مْناسَنّامْنا یینَ پْراچِینَشِشْیینَ سارْدّھَمْ اَسْمابھِ رْوَسْتَوْیَں تَسْیَ سَمِیپَمْ اَسْمانْ نِیتَوَنْتَح۔ |
17 Als wir in Jerusalem angelangt waren, nahmen uns die Brüder mit Freuden auf.
| اَسْماسُ یِرُوشالَمْیُپَسْتھِتیشُ تَتْرَسْتھَبھْراترِگَنوسْمانْ آہْلادینَ گرِہِیتَوانْ۔ |
18 Am folgenden Tage ging Paulus mit uns zu Jakobus; alle Presbyter fanden sich ein.
| پَرَسْمِنْ دِوَسے پَولےسْمابھِح سَہَ یاکُوبو گرِہَں پْرَوِشْٹے لوکَپْراچِیناح سَرْوّے تَتْرَ پَرِشَدِ سَںسْتھِتاح۔ |
19 Er begrüßte sie und erzählte im einzelnen, was Gott durch seinen Dienst unter den Heiden gewirkt hatte.
| اَنَنْتَرَں سَ تانْ نَتْوا سْوِییَپْرَچارَنینَ بھِنَّدیشِییانْ پْرَتِیشْوَرو یانِ کَرْمّانِ سادھِتَوانْ تَدِییاں کَتھامْ اَنُکْرَماتْ کَتھِتَوانْ۔ |
20 Als sie das vernommen hatten, priesen sie Gott. Dann aber sprachen sie zu ihm: "Du siehst, lieber Bruder, wie viele Tausende bei den Juden gläubig geworden sind, und doch sind alle noch eifrige Anhänger des Gesetzes.
| اِتِ شْرُتْوا تے پْرَبھُں دھَنْیَں پْروچْیَ واکْیَمِدَمْ اَبھاشَنْتَ، ہے بھْراتَ رْیِہُودِییاناں مَدھْیے بَہُسَہَسْرانِ لوکا وِشْواسِنَ آسَتے کِنْتُ تے سَرْوّے وْیَوَسْتھامَتاچارِنَ ایتَتْ پْرَتْیَکْشَں پَشْیَسِ۔ |
21 Nun haben sie von dir gehört, du lehrest alle Juden in der Heidenwelt, von Moses abzufallen, und weisest sie an, ihre Kinder nicht zu beschneiden und überhaupt nicht nach den Gesetzesbräuchen zu leben.
| شِشُوناں تْوَکْچھیدَنادْیاچَرَنَں پْرَتِشِدھْیَ تْوَں بھِنَّدیشَنِواسِنو یِہُودِییَلوکانْ مُوساواکْیَمْ اَشْرَدّھاتُمْ اُپَدِشَسِیتِ تَیح شْرُتَمَسْتِ۔ |
22 Was ist da nun zu machen? Sie werden jedenfalls in großer Zahl zusammenströmen. Sie werden ja erfahren, daß du angekommen bist.
| تْوَمَتْراگَتوسِیتِ وارْتّاں سَماکَرْنْیَ جَنَنِوَہو مِلِتْواوَشْیَمیواگَمِشْیَتِ؛ اَتَایوَ کِں کَرَنِییَمْ؟ اَتْرَ وَیَں مَنْتْرَیِتْوا سَمُپایَں تْواں وَدامَسْتَں تْوَماچَرَ۔ |
23 So tu denn, was wir dir anraten. Bei uns sind jetzt vier Männer, die ein Gelübde auf sich haben.
| وْرَتَں کَرْتُّں کرِتَسَنْکَلْپا یےسْماںکَ چَتْوارو مانَواح سَنْتِ |
24 Nimm sie zu dir, laß dich mit ihnen weihen und zahle für sie, damit sie sich das Haupt scheren lassen können. Dann werden alle einsehen, daß nichts an den Gerüchten ist, die über dich verbreitet worden sind, daß du vielmehr getreulich das Gesetz beachtest.
| تانْ گرِہِیتْوا تَیح سَہِتَح سْوَں شُچِں کُرُ تَتھا تیشاں شِرومُنْڈَنے یو وْیَیو بھَوَتِ تَں تْوَں دیہِ۔ تَتھا کرِتے تْوَدِییاچارے یا جَنَشْرُتِ رْجایَتے سالِیکا کِنْتُ تْوَں وِدھِں پالَیَنْ وْیَوَسْتھانُسارینیواچَرَسِیتِ تے بھوتْسَنْتے۔ |
25 Was aber die Gläubigen aus der Heidenwelt betrifft, so haben wir den schriftlichen Bescheid gegeben, sie sollen sich enthalten von Götzenopferfleisch, von Blut, Ersticktem und von Unzucht."
| بھِنَّدیشِییاناں وِشْواسِلوکاناں نِکَٹے وَیَں پَتْرَں لِکھِتْویتّھَں سْتھِرِیکرِتَوَنْتَح، دیوَپْرَسادَبھوجَنَں رَکْتَں گَلَپِیڈَنَمارِتَپْرانِبھوجَنَں وْیَبھِچارَشْچَیتیبھْیَح سْوَرَکْشَنَوْیَتِریکینَ تیشامَنْیَوِدھِپالَنَں کَرَنِییَں نَ۔ |
26 Paulus nahm darauf die Männer zu sich, ließ sich am folgenden Tage mit ihnen weihen und ging in den Tempel. Dort meldete er den Ablauf der Weihezeit an, damit für jeden aus ihnen das Opfer dargebracht werde.
| تَتَح پَولَسْتانْ مانُشانادایَ پَرَسْمِنْ دِوَسے تَیح سَہَ شُچِ رْبھُوتْوا مَنْدِرَں گَتْوا شَوچَکَرْمَّنو دِنیشُ سَمْپُورْنیشُ تیشامْ ایکَیکارْتھَں نَیویدْیادْیُتْسَرْگو بھَوِشْیَتِیتِ جْناپِتَوانْ۔ |
27 Als die sieben Tage zu Ende gingen, erblickten ihn Juden aus Asien im Tempel. Sie brachten das ganze Volk in Aufruhr, legten Hand an ihn und schrien:
| تیشُ سَپْتَسُ دِنیشُ سَماپْتَکَلْپیشُ آشِیادیشَنِواسِنو یِہُودِییاسْتَں مَدھْییمَنْدِرَں وِلوکْیَ جَنَنِوَہَسْیَ مَنَحسُ کُپْرَورِتِّں جَنَیِتْوا تَں دھرِتْوا |
28 "Ihr Männer von Israel! Zu Hilfe! Das ist der Mensch, der überall und bei allen gegen das Gesetz und gegen diesen Ort lehrt, der sogar Heiden in den Tempel eingeführt und dadurch diese heilige Stätte entweiht hat."
| پْروچَّیح پْراووچَنْ، ہے اِسْراییلّوکاح سَرْوّے ساہایَّں کُرُتَ۔ یو مَنُجَ ایتیشاں لوکاناں مُوساوْیَوَسْتھایا ایتَسْیَ سْتھانَسْیاپِ وِپَرِیتَں سَرْوَّتْرَ سَرْوّانْ شِکْشَیَتِ سَ ایشَح؛ وِشیشَتَح سَ بھِنَّدیشِییَلوکانْ مَنْدِرَمْ آنِییَ پَوِتْرَسْتھانَمیتَدْ اَپَوِتْرَمَکَروتْ۔ |
29 Sie hatten nämlich vorher den Trophimus aus Ephesus mit ihm zusammen in der Stadt gesehen und meinten nun, Paulus habe ihn auch mit in den Tempel genommen.
| پُورْوَّں تے مَدھْیینَگَرَمْ اِپھِشَنَگَرِییَں تْرَپھِمَں پَولینَ سَہِتَں درِشْٹَوَنْتَ ایتَسْماتْ پَولَسْتَں مَنْدِرَمَدھْیَمْ آنَیَدْ اِتْیَنْوَمِمَتَ۔ |
30 Die ganze Stadt geriet in Aufruhr, und es entstand ein Volksauflauf. Sie ergriffen den Paulus und schleppten ihn aus dem Tempel, und sogleich wurden die Tore geschlossen.
| اَتَایوَ سَرْوَّسْمِنْ نَگَرے کَلَہوتْپَنَّتْواتْ دھاوَنْتو لوکا آگَتْیَ پَولَں دھرِتْوا مَنْدِرَسْیَ بَہِراکرِشْیانَیَنْ تَتْکْشَنادْ دْوارانِ سَرْوّانِ چَ رُدّھانِ۔ |
31 Schon wollten sie ihn töten, da wurde dem Befehlshaber der Besatzung gemeldet, ganz Jerusalem sei in Aufruhr.
| تیشُ تَں ہَنْتُمُدْیَتےشُ یِرُوشالَمْنَگَرے مَہانُپَدْرَوو جاتَ اِتِ وارْتّایاں سَہَسْرَسیناپَتیح کَرْنَگوچَرِیبھُوتایاں سَتْیاں سَ تَتْکْشَناتْ سَینْیانِ سیناپَتِگَنَنْچَ گرِہِیتْوا جَویناگَتَوانْ۔ |
32 Dieser zog eiligst Soldaten und Hauptleute heran und eilte zu ihnen hinab. Als sie aber den Befehlshaber und die Soldaten sahen, hörten sie auf, den Paulus zu mißhandeln.
| تَتو لوکاح سیناگَنینَ سَہَ سَہَسْرَسیناپَتِمْ آگَچّھَنْتَں درِشْٹْوا پَولَتاڈَناتو نْیَوَرْتَّنْتَ۔ |
33 Der Befehlshaber trat hinzu, ließ ihn ergreifen und mit zwei Ketten fesseln. Er fragte, wer er sei und was er verbrochen habe.
| سَ سَہَسْرَسیناپَتِح سَنِّدھاواگَمْیَ پَولَں دھرِتْوا شرِنْکھَلَدْوَیینَ بَدّھَمْ آدِشْیَ تانْ پرِشْٹَوانْ ایشَ کَح؟ کِں کَرْمَّ چایَں کرِتَوانْ؟ |
34 Es rief aber in der Volksmenge alles durcheinander. Weil er vor lauter Lärm nichts Sicheres erfahren konnte, ließ er ihn auf die Burg bringen.
| تَتو جَنَسَمُوہَسْیَ کَشْچِدْ ایکَپْرَکارَں کَشْچِدْ اَنْیَپْرَکارَں واکْیَمْ اَرَوتْ سَ تَتْرَ سَتْیَں جْناتُمْ کَلَہَکارَنادْ اَشَکْتَح سَنْ تَں دُرْگَں نیتُمْ آجْناپَیَتْ۔ |
35 Als er an die Treppe kam, mußte er von den Soldaten getragen werden wegen des Ungestüms der Menge.
| تیشُ سوپانَسْیوپَرِ پْراپْتیشُ لوکاناں ساہَسَکارَناتْ سیناگَنَح پَولَمُتّولْیَ نِیتَوانْ۔ |
36 Denn die Volksmenge drängte nach und schrie: "Nieder mit ihm!"
| تَتَح سَرْوّے لوکاح پَشْچادْگامِنَح سَنْتَ اینَں دُرِیکُرُتیتِ واکْیَمْ اُچَّیرَوَدَنْ۔ |
37 Als Paulus eben in die Burg hinaufgeführt werden sollte, fragte Paulus den Befehlshaber: "Darf ich etwas zu dir sagen?" Jener entgegnete: "Du verstehst Griechisch?
| پَولَسْیَ دُرْگانَیَنَسَمَیے سَ تَسْمَے سَہَسْرَسیناپَتَیے کَتھِتَوانْ، بھَوَتَح پُرَسْتاتْ کَتھاں کَتھَیِتُں کِمْ اَنُمَنْیَتے؟ سَ تَمَپرِچّھَتْ تْوَں کِں یُونانِییاں بھاشاں جاناسِ؟ |
38 So bist du also nicht der Ägypter, der neulich die viertausend Meuchelmörder aufgewiegelt und in die Wüste hinausgeführt hat?"
| یو مِسَرِییو جَنَح پُورْوَّں وِرودھَں کرِتْوا چَتْوارِ سَہَسْرانِ گھاتَکانْ سَنْگِنَح کرِتْوا وِپِنَں گَتَوانْ تْوَں کِں سَایوَ نَ بھَوَسِ؟ |
39 Paulus erwiderte: "Ich bin ein Jude aus Tarsus, ein Bürger dieser nicht unberühmten Stadt Ciliziens. Ich bitte dich also, gestatte mir, zum Volke zu reden."
| تَدا پَولوکَتھَیَتْ اَہَں کِلِکِیادیشَسْیَ تارْشَنَگَرِییو یِہُودِییو، ناہَں سامانْیَنَگَرِییو مانَوَح؛ اَتَایوَ وِنَیےہَں لاکاناں سَمَکْشَں کَتھاں کَتھَیِتُں مامَنُجانِیشْوَ۔ |
40 Er erlaubte es. Paulus trat auf die Stufen und winkte dem Volke mit der Hand. Da trat tiefe Stille ein, und er hielt auf hebräisch folgende Ansprache:
| تینانُجْناتَح پَولَح سوپانوپَرِ تِشْٹھَنْ ہَسْتینینْگِتَں کرِتَوانْ، تَسْماتْ سَرْوّے سُسْتھِرا اَبھَوَنْ۔ تَدا پَولَ اِبْرِییَبھاشَیا کَتھَیِتُمْ آرَبھَتَ، |
