2 Samuel 3

1 Lange währte der Krieg zwischen Sauls Haus und dem Hause Davids. David aber wurde immer stärker, Sauls Haus immer schwächer.

Рэзбоюл а цинут мулт ынтре каса луй Саул ши каса луй Давид. Давид ера тот май таре, ши каса луй Саул мерӂя слэбинд.

2 Zu Hebron wurden David Söhne geboren. Sein Erstgeborener war Amnon, der Jezreelitin Achinoam Sohn.

Луй Давид и с-ау нэскут фий ла Хеброн. Ынтыюл луй нэскут а фост Амнон, дин Ахиноам дин Изреел;

3 Sein nächster war Kilab, der Sohn der Karmelitin Abigail, der Witwe des Nabal. Der dritte war Absalom, der Sohn Maakas, der Tochter Talmais, des Königs von Gesur.

ал дойля, Килеаб, дин Абигаил дин Кармел, неваста луй Набал; ал трейля, Абсалом, фиул Маакей, фата луй Талмай, ымпэратул Гешурулуй;

4 Der vierte war Adonia, Chaggits Sohn. Der fünfte war Sephatia, Abitals Sohn.

ал патруля, Адония, фиул Хагитей; ал чинчиля, Шефатия, фиул Абиталей,

5 Der sechste war Jitream, der Sohn von Davids Weib Egla. Diese wurden David zu Hebron geboren.

ши ал шаселя, Итреам, дин Егла, неваста луй Давид. Ачештя и с-ау нэскут луй Давид ла Хеброн.

6 Solange der Krieg zwischen Sauls Haus und dem Davidshause währte, hielt Abner fest zum Hause Sauls.

Ын тимпул рэзбоюлуй динтре каса луй Саул ши каса луй Давид, Абнер а цинут ку тэрие ла каса луй Саул.

7 Saul aber hatte ein Nebenweib gehabt, Ajas Tochter namens Nispa. Da sprach Isboset zu Abner: "Warum hast du meines Vaters Nebenweib geheiratet?"

Дар Саул авусесе о циитоаре, нумитэ Рицпа, фата луй Аия. Ши Иш-Бошет а зис луй Абнер: „Пентру че ай интрат ла циитоаря татэлуй меу?”

8 Da zürnte Abner ob der Worte des Isboset und sprach: "Bin ich ein Hundskopf, der es mit Juda hält? Heute noch erweise ich Gunst dem Hause deines Vaters Saul, seinen Brüdern und Freunden. Ich habe dich nicht in Davids Hand fallen lassen. Und du wirfst mir heute dieses Weib vor?

Абнер с-а мыният фоарте рэу де кувинтеле луй Иш-Бошет ши а рэспунс: „Оаре кап де кыне сунт еу ши цин ку Иуда? Еу дау астэзь довадэ де бунэвоинцэ фацэ де каса татэлуй тэу Саул, фацэ де фраций ши приетений луй, ну те-ам дат ын мыниле луй Давид, ши астэзь ымь баӂь винэ пентру ун пэкат фэкут ку фемея ачаста?

9 So tue Gott dem Abner, und so mache er es ihm! Was der Herr dem David zugeschworen, das tue ich für ihn.

Думнезеу сэ педепсяскэ ку тоатэ аспримя пе Абнер, дакэ ну вой фаче кум а журат Домнул луй Давид,

10 Ich entreiße das Königtum dem Hause des Saul und errichte Davids Thron über Israel und Juda von Dan bis Beerseba."

кынд й-а спус кэ ымпэрэция ва фи луатэ де ла каса луй Саул ши кэ скаунул де домние ал луй Давид ва фи ридикат песте Исраел ши песте Иуда, де ла Дан пынэ ла Беер-Шеба.”

11 Da konnte er Abner kein Wort mehr erwidern, aus Furcht vor ihm.

Иш-Бошет н-а ындрэзнит сэ май рэспундэ о ворбэ луй Абнер, пентру кэ се темя де ел.

12 Abner schickte aber auf der Stelle Boten an David mit der Botschaft: "Wes ist das Land?" Damit sagte er: "Verbünde dich mit mir! Dann ist meine Hand mit dir, und ich führe dir ganz Israel zu."

Абнер а тримис соль ла Давид сэ-й спунэ дин партя луй: „А куй есте цара? Фэ легэмынт ку мине, ши мына мя те ва ажута сэ ынторчь ла тине пе тот Исраелул.”

13 Jener sprach: "Gut! Ich verbünde mich mit dir. Nur das eine fordere ich von dir: Du siehst nicht mein Antlitz, außer du bringst Sauls Tochter Mikal mit, wenn du herkommst, mein Antlitz zu sehen."

Ел а рэспунс: „Бине, вой фаче легэмынт ку тине, дар ыць чер ун лукру: сэ ну-мь везь фаца декыт дакэ-мь вей адуче май ынтый пе Микал, фата луй Саул, кынд вей вени ла мине.”

14 David sandte auch Boten an Sauls Sohn Isboset und ließ sagen: "Gib mir mein Weib Mikal heraus, die ich mir um hundert Philisterglieder gefreit habe!"

Ши Давид а тримис соль луй Иш-Бошет, фиул луй Саул, сэ-й спунэ: „Дэ-мь пе невастэ-мя Микал, ку каре м-ам логодит пентру о сутэ де препуцурь де ла филистень.”

15 Isboset schickte nun hin und ließ sie von ihrem Manne Paltiel, dem Sohn des Lais, holen.

Иш-Бошет а тримис с-о я де ла бэрбатул ей, Палтиел, фиул луй Лаиш.

16 Ihr Mann aber ging mit ihr und folgte ihr beständig weinend bis Bachurim. Da sprach Abner zu ihm: "Auf! Kehre um!" Da kehrte er um.

Ши бэрбатул ей а мерс дупэ еа плынгынд пынэ ла Бахурим. Атунч, Абнер й-а зис: „Плякэ ши ынтоарче-те!” Ши ел с-а ынторс.

17 Abners Wort aber erging an die Ältesten Israels: "Früher schon habt ihr David zum König über euch begehrt.

Абнер а стат де ворбэ ку бэтрыний луй Исраел ши ле-а зис: „Одиниоарэ вой доряць сэ авець ымпэрат пе Давид;

18 Nun führt es aus! Denn der Herr hat von David gesprochen: 'Durch David, meinen Knecht, rette ich mein Volk Israel aus der Philister Hand und aus der Hand all seiner anderen Feinde.'"

пунеци-л акум, кэч Домнул а зис деспре ел: ‘Прин робул Меу Давид вой избэви пе попорул Меу Исраел дин мына филистенилор ши дин мына тутурор врэжмашилор луй.’”

19 Ebenso sprach Abner zu Benjamin. Dann ging Abner, um es auch David in Hebron zu melden, was Israel und das ganze Benjaminhaus wünschten.

Абнер а ворбит ши луй Бениамин ши с-а дус сэ спунэ ын аузул луй Давид ла Хеброн че хотэрысе Исраел ши тоатэ каса луй Бениамин.

20 So kam Abner zu David nach Hebron mit zwanzig Mann. Da gab David dem Abner und den Mannen bei ihm ein Gastmahl.

А ажунс ла Давид, ын Хеброн, ынсоцит де доуэзечь де оамень, ши Давид а дат ун оспэц ын чинстя луй Абнер ши а челор каре ерау ку ел.

21 Abner sprach nun zu David: "Ich will mich aufmachen und hingehen zu meinem Herrn, dem König, und ganz Israel entbieten, daß sie sich mit dir verbünden. Dann kannst du König sein, wie du nur wünschest." Da entließ David den Abner. Und er ging in Frieden.

Абнер а зис луй Давид: „Мэ вой скула ши вой плека сэ стрынг тот Исраелул ла домнул меу, ымпэратул, ка сэ факэ легэмынт ку тине ши сэ домнешть ын тотул дупэ доринца та.” Давид а дат друмул луй Абнер, каре а плекат ын паче.

22 Da kamen Davids Leute mit Joab von einem Streifzug und brachten reiche Beute mit. Abner aber war nicht mehr bei David in Hebron. Denn er hatte ihn entlassen, und er war in Frieden gegangen.

Иоаб ши оамений луй Давид с-ау ынторс де ла урмэриря уней чете ши ау адус ку ей о маре прадэ. Абнер ну май ера ла Давид, ын Хеброн, кэч Давид ый дэдусе друмул ши плекасе ын паче.

23 Joab und die ganze Schar bei ihm war nun heimgekommen. Da meldete man Joab: "Ners Sohn Abner ist zum König gekommen; er aber ließ ihn ziehen, und so ging er in Frieden."

Кынд а венит Иоаб ку тоатэ чата луй, и с-а спус: „Абнер, фиул луй Нер, а венит ла ымпэрат, каре й-а дат друмул ши с-а дус ын паче.”

24 Da kam Joab zum König und sprach: "Was hast du getan? Abner ist ja zu dir gekommen. Warum hast du ihn fortziehen lassen, daß er gehen konnte?

Иоаб с-а дус ла ымпэрат ши а зис: „Че ай фэкут? Абнер а венит ла тине. Пентру че й-ай дат друмул ши л-ай лэсат сэ плече?

25 Du kennst doch Abner, Ners Sohn. Er ist nur gekommen, dich zu hintergehen, dein Tun und Lassen zu erkunden und alles, was du tust, auszuspähen."

Ту куношть пе Абнер, фиул луй Нер! А венит сэ те ыншеле, ка сэ-ць пындяскэ паший ши сэ штие тот че фачь.”

26 Und Joab ging von David weg und sandte Boten hinter Abner her. Sie holten ihn vom Brunnen der Herberge zurück. David aber hatte nichts davon gewußt.

Ши Иоаб, дупэ че а плекат де ла Давид, а тримис пе урмеле луй Абнер ниште соль каре л-ау адус ынапой де ла фынтына фэрэ апэ Сира: Давид ну штия нимик.

27 So kam Abner wieder nach Hebron. Da nahm ihn Joab inmitten des Tores beiseite, mit ihm ungestört zu reden. Er stach ihn aber dort in den Leib. So starb er für das Blut seines Bruders Asahel.

Кынд с-а ынторс Абнер ла Хеброн, Иоаб л-а трас деопарте ын мижлокул порций ка сэ-й ворбяскэ ын тайнэ ши л-а ловит аколо ын пынтече ши л-а оморыт, ка сэ рэзбуне моартя фрателуй сэу Асаел.

28 David hörte es nachher und sprach: "Ich und mein Königtum sind vor dem Herrn allzeit unschuldig am Blute Abners, des Nersohnes.

Давид а афлат апой ши а зис: „Невиноват сунт еу ши ымпэрэция мя пе вечие ынаинтя Домнулуй де сынӂеле луй Абнер, фиул луй Нер.

29 Es falle auf Joabs Haupt und auf sein ganzes Vaterhaus! Niemals fehle es im Hause Joabs an Flüssigen und Aussätzigen, an Spindelführenden, Schwertverfallenen und an Bettlern!"

Сынӂеле ачеста сэ кадэ асупра луй Иоаб ши асупра ынтреӂий касе а татэлуй сэу! Тотдяуна сэ фие ын каса луй Иоаб чинева атинс де о скурӂере де сэмынцэ сау де лепрэ, сау каре сэ се реземе ын кыржэ, сау сэ кадэ учис де сабие, сау сэ дукэ липсэ де пыне!”

30 Joab und sein Bruder Abisai aber hatten Abner ermordet, weil er ihren Bruder Asahel zu Gibeon im Kampf getötet hatte.

Астфел, Иоаб ши фрателе сэу Абишай ау оморыт пе Абнер пентру кэ оморысе пе фрателе лор Асаел ын лупта де ла Габаон.

31 David aber sprach zu Joab und allem Volke bei ihm: "Zerreißt eure Kleider, umgürtet euch mit Bußgewändern und klagt vor Abner her!" Und der König David ging hinter der Bahre.

Давид а зис луй Иоаб ши ынтрегулуй попор каре ера ку ел: „Рупеци-вэ хайнеле, ынчинӂеци-вэ ку сачь ши бочици-вэ ынаинтя луй Абнер!” Ши ымпэратул Давид мерӂя ын урма сикриулуй.

32 Sie begruben Abner zu Hebron, und der König weinte laut an Abners Grab. Und alles Volk weinte mit.

Ау ынгропат пе Абнер ла Хеброн. Ымпэратул а ридикат гласул ши а плынс ла мормынтул луй Абнер, ши тот попорул плынӂя.

33 Der König aber dichtete auf Abner einen Sang und sprach: "Sollt' Abner enden, so wie Aberwitzige enden?

Ымпэратул а фэкут урмэтоаря кынтаре де жале пентру Абнер ши а зис: „Сэ моарэ Абнер кум моаре ун мишел?

34 Die Arme dein, sie waren nicht zu fesseln und deine Füße nicht zu ketten. Du bist gefallen so, wie man vor Meuchelmördern fällt." - Da weinte alles Volk noch mehr.

Н-авяй нич мыниле легате, Нич пичоареле пусе ын ланцурь Ай кэзут кум каде чинева ынаинтя челор рэй!” Ши тот попорул а плынс ши май мулт дупэ Абнер.

35 Dann kam das ganze Volk, David zum Essen zu nötigen, solange es noch Tag war. Aber David schwur: "Gott tue mir dies und das, wenn ich vor Sonnenuntergang Brot oder sonst etwas koste!"

Тот попорул с-а апропият де Давид ка сэ-л факэ сэ мэнынче чева кыт ера ынкэ зиуэ, дар Давид а журат зикынд: „Сэ мэ педепсяскэ Думнезеу ку тоатэ аспримя дакэ вой густа пыне сау алтчева ынаинте де апусул соарелуй!”

36 Dies hatte das ganze Volk wahrgenommen, und es gefiel ihm, wie alles, was der König getan, dem Volke gefiel.

Лукрул ачеста а фост куноскут ши плэкут ла тот попорул; тоць ау гэсит кэ ера бине че фэкусе ымпэратул.

37 Das ganze Volk aber und ganz Israel sahen an jenem Tage klar, daß es nicht vom König ausgegangen war, Abner, den Nersohn, zu töten.

Тот попорул ши тот Исраелул ау ынцелес ын зиуа ачея кэ Абнер, фиул луй Нер, ну фусесе учис дин порунка ымпэратулуй.

38 Auch sprach der König zu seinen Dienern: "Wißt ihr nicht, daß heute ein Fürst und Großer in Israel gefallen ist?

Ымпэратул а зис служиторилор сэй: „Ну штиць кэ о кэпетение, ун ом маре, а кэзут астэзь ын Исраел?

39 Ich aber bin heute nur ein schwacher und unnützer König. Aber diese Männer, die Serujasöhne, sind für mich zu stark. Vergelte der Herr dem, der den Frevel tat, nach seiner Missetat!"

Еу сунт ынкэ слаб, мэкар кэ ам примит унӂеря ымпэрэтяскэ, ши оамений ачештя, фиий Церуей, сунт пря путерничь пентру мине. Домнул сэ рэсплэтяскэ дупэ рэутатя луй челуй че а фэкут рэул!”