1 Korinther 3
1 Meine lieben Brüder! Auch ich konnte zu euch nicht reden wie zu Geisterfüllten, sondern nur wie zu Fleischesmenschen, zu solchen, die noch nicht mündig sind in Christus.
ஹே ப்⁴ராதர: , அஹமாத்மிகைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸமம்’ ஸம்பா⁴ஷிதும்’ நாஸ²க்நவம்’ கிந்து ஸா²ரீரிகாசாரிபி⁴: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே ஸி²ஸு²துல்யைஸ்²ச ஜநைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ஸமபா⁴ஷே|
2 Mit Milch ernährte ich euch und nicht mit fester Speise; denn diese konntet ihr noch nicht ertragen. Allein auch jetzt könnt ihr es noch nicht.
யுஷ்மாந் கடி²நப⁴க்ஷ்யம்’ ந போ⁴ஜயந் து³க்³த⁴ம் அபாயயம்’ யதோ யூயம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ க்³ரஹீதும்’ ததா³ நாஸ²க்நுத இதா³நீமபி ந ஸ²க்நுத², யதோ ஹேதோரது⁴நாபி ஸா²ரீரிகாசாரிண ஆத்⁴வே|
3 Denn ihr seid noch fleischlich. Solange nämlich Eifersucht und Streit sich bei euch finden, seid ihr da nicht noch fleischlich und lebt nach der Art der anderen Menschen?
யுஷ்மந்மத்⁴யே மாத்ஸர்ய்யவிவாத³பே⁴தா³ ப⁴வந்தி தத: கிம்’ ஸா²ரீரிகாசாரிணோ நாத்⁴வே மாநுஷிகமார்கே³ண ச ந சரத²?
4 Denn wenn der eine sagt: "Ich halte mich an Paulus", ein anderer: "Ich gehöre zu Apollos", seid ihr da nicht so recht noch Menschen?
பௌலஸ்யாஹமித்யாபல்லோரஹமிதி வா யத்³வாக்யம்’ யுஷ்மாகம்’ கைஸ்²சித் கைஸ்²சித் கத்²யதே தஸ்மாத்³ யூயம்’ ஸா²ரீரிகாசாரிண ந ப⁴வத²?
5 Was ist denn Apollos? Was ist denn Paulus? Diener sind sie, die euch zum Glauben verholfen haben, und dies ein jeder so, wie es ihm der Herr verliehen hat.
பௌல: க: ? ஆபல்லோ ர்வா க: ? தௌ பரிசாரகமாத்ரௌ தயோரேகைகஸ்மை ச ப்ரபு⁴ ர்யாத்³ரு’க் ப²லமத³தா³த் தத்³வத் தயோர்த்³வாரா யூயம்’ விஸ்²வாஸிநோ ஜாதா: |
6 Ich habe gepflanzt, Apollos hat es begossen; Gott aber hat das Wachstum gegeben.
அஹம்’ ரோபிதவாந் ஆபல்லோஸ்²ச நிஷிக்தவாந் ஈஸ்²வரஸ்²சாவர்த்³த⁴யத்|
7 So kommt es denn nicht auf den an, der pflanzt, und nicht auf den, der begießt, sondern auf den, der das Gedeihen gibt, auf Gott.
அதோ ரோபயித்ரு’ஸேக்தாராவஸாரௌ வர்த்³த⁴யிதேஸ்²வர ஏவ ஸார: |
8 Wer pflanzt und wer begießt, gehört zusammen; ein jeder wird je nach seiner Arbeit seinen Lohn erhalten.
ரோபயித்ரு’ஸேக்தாரௌ ச ஸமௌ தயோரேகைகஸ்²ச ஸ்வஸ்²ரமயோக்³யம்’ ஸ்வவேதநம்’ லப்ஸ்யதே|
9 Sind wir doch Gottes Mitarbeiter, ihr aber Gottes Ackerland und Gottes Bauwerk.
ஆவாமீஸ்²வரேண ஸஹ கர்ம்மகாரிணௌ, ஈஸ்²வரஸ்ய யத் க்ஷேத்ரம் ஈஸ்²வரஸ்ய யா நிர்ம்மிதி: ஸா யூயமேவ|
10 Entsprechend der Gnade Gottes, die mir verliehen ward, legte ich den Grund als kluger Baumeister; ein anderer baut darauf weiter; jeder aber sehe zu, wie er weiterbaue.
ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸாதா³த் மயா யத் பத³ம்’ லப்³த⁴ம்’ தஸ்மாத் ஜ்ஞாநிநா க்³ரு’ஹகாரிணேவ மயா பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தது³பரி சாந்யேந நிசீயதே| கிந்து யேந யந்நிசீயதே தத் தேந விவிச்யதாம்’|
11 Doch einen anderen Grund, als den bereits gelegten, kann niemand legen: Jesus Christus.
யதோ யீஸு²க்²ரீஷ்டரூபம்’ யத்³ பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தத³ந்யத் கிமபி பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பயிதும்’ கேநாபி ந ஸ²க்யதே|
12 Ob einer nun auf diesem Grunde mit Gold und Silber oder Edelstein weiterbaut oder mit Holz und Heu und Stroh,
ஏதத்³பி⁴த்திமூலஸ்யோபரி யதி³ கேசித் ஸ்வர்ணரூப்யமணிகாஷ்ட²த்ரு’ணநலாந் நிசிந்வந்தி,
13 das wird sich bei dem Bauwerk eines jeden zeigen. Der "Tag" wird es offenbaren, weil er sich im Feuer kundgibt. Wie das Bauwerk eines jeden ist, das wird das Feuer erweisen.
தர்ஹ்யேகைகஸ்ய கர்ம்ம ப்ரகாஸி²ஷ்யதே யத: ஸ தி³வஸஸ்தத் ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி| யதோ ஹதோஸ்தந தி³வஸேந வஹ்நிமயேநோதே³தவ்யம்’ தத ஏகைகஸ்ய கர்ம்ம கீத்³ரு’ஸ²மேதஸ்ய பரீக்ஷா ப³ஹ்நிநா ப⁴விஷ்யதி|
14 Ist das Bauwerk, das einer auferbaute, von Bestand, alsdann empfängt er Lohn;
யஸ்ய நிசயநரூபம்’ கர்ம்ம ஸ்தா²ஸ்நு ப⁴விஷ்யதி ஸ வேதநம்’ லப்ஸ்யதே|
15 doch brennt sein Bauwerk nieder, wird er zu Schaden kommen. Er selbst wird zwar gerettet werden, jedoch so wie durch Feuer.
யஸ்ய ச கர்ம்ம த⁴க்ஷ்யதே தஸ்ய க்ஷதி ர்ப⁴விஷ்யதி கிந்து வஹ்நே ர்நிர்க³தஜந இவ ஸ ஸ்வயம்’ பரித்ராணம்’ ப்ராப்ஸ்யதி|
16 Wißt ihr denn nicht, daß ihr Tempel Gottes seid, daß der Geist Gottes in euerm Innern wohnt?
யூயம் ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ யுஷ்மந்மத்⁴யே சேஸ்²வரஸ்யாத்மா நிவஸதீதி கிம்’ ந ஜாநீத²?
17 Wer den Tempel Gottes zugrunde richtet, den wird Gott auch zugrunde richten; denn heilig ist der Tempel Gottes, und der seid ihr.
ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ யேந விநாஸ்²யதே ஸோ(அ)பீஸ்²வரேண விநாஸ²யிஷ்யதே யத ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ பவித்ரமேவ யூயம்’ து தந்மந்தி³ரம் ஆத்⁴வே|
18 Daß sich doch keiner täusche! Wer unter euch für diese Welt sich weise dünkt, der werde doch zuerst ein Tor und so erst weise. (aiōn g165)
கோபி ஸ்வம்’ ந வஞ்சயதாம்’| யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சந சேதி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநேந ஜ்ஞாநவாநஹமிதி பு³த்⁴யதே தர்ஹி ஸ யத் ஜ்ஞாநீ ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ மூடோ⁴ ப⁴வது| (aiōn g165)
19 Die Weisheit dieser Welt gilt ja vor Gott als Torheit; so steht geschrieben: "Er fängt die Weisen mit ihrer eigenen Schlauheit."
யஸ்மாதி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் மூட⁴த்வமேவ| ஏதஸ்மிந் லிகி²தமப்யாஸ்தே, தீக்ஷ்ணா யா ஜ்ஞாநிநாம்’ பு³த்³தி⁴ஸ்தயா தாந் த⁴ரதீஸ்²வர: |
20 Und wieder heißt es: "Der Herr weiß, daß der Weisen Denken eitel ist."
புநஸ்²ச| ஜ்ஞாநிநாம்’ கல்பநா வேத்தி பரமேஸோ² நிரர்த²கா: |
21 So soll sich also niemand über Menschen rühmen; alles ist ja euer:
அதஏவ கோ(அ)பி மநுஜைராத்மாநம்’ ந ஸ்²லாக⁴தாம்’ யத: ஸர்வ்வாணி யுஷ்மாகமேவ,
22 Sei es Paulus, sei es Apollos oder Kephas; sei es Welt, sei es Leben oder Tod; sei es Gegenwart oder Zukunft; all das ist euer.
பௌல வா ஆபல்லோ ர்வா கைபா² வா ஜக³த்³ வா ஜீவநம்’ வா மரணம்’ வா வர்த்தமாநம்’ வா ப⁴விஷ்யத்³வா ஸர்வ்வாண்யேவ யுஷ்மாகம்’,
23 Ihr aber gehört Christus an und Christus Gott.
யூயஞ்ச க்²ரீஷ்டஸ்ய, க்²ரீஷ்டஸ்²சேஸ்²வரஸ்ய|
