1 Chronik 17

1 David wohnte nun in seinem Hause. Da sprach David zum Propheten Natan: "Ich wohne in einem Zedernhause, des Herrn Bundeslade aber unter Zelttüchern."

Пе кынд локуя Давид ын каса луй, а зис пророкулуй Натан: „Ятэ, еу локуеск ынтр-о касэ де чедру, ши кивотул легэмынтулуй Домнулуй есте ынтр-ун корт.”

2 Da sprach Natan zu David: "Tu alles, was du im Sinne hast! Denn Gott ist mit dir."

Натан а рэспунс луй Давид: „Фэ тот че-ць спуне инима, кэч Думнезеу есте ку тине.”

3 Aber noch in derselben Nacht erging Gottes Wort an Natan also:

Ын ноаптя урмэтоаре, Кувынтул Домнулуй а ворбит луй Натан:

4 "Geh und sage meinem Knechte David: So spricht der Herr: Nicht du sollst mir das Haus zum Wohnen bauen!

„Ду-те ши спуне робулуй Меу Давид: Аша ворбеште Домнул: ‘Ну ту Ымь вей зиди о касэ де локуит.

5 Ich habe nie in einem Haus gewohnt seit jener Zeit, wo ich einst Israel heraufgeführt, bis hin zu diesem Tag. Ich zog von einem Wohngezelt zum anderen.

Кэч Еу н-ам локуит ынтр-о касэ дин зиуа кынд ам скос пе Исраел дин Еӂипт пынэ ын зиуа де азь, чи ам мерс дин корт ын корт ши дин локаш ын локаш.

6 So lange bin ich in ganz Israel herumgezogen. Habe ich ein Wort zu einem Richter Israels gesagt, die ich bestellt, mein Volk zu weiden: 'Warum baut ihr mir nicht ein Zedernhaus?'

Претутиндень пе унде ам мерс ку тот Исраелул, ам спус Еу о ворбэ вреунуя дин жудекэторий луй Исраел, кэрора ле порунчисем сэ паскэ пе попорул Меу, ам зис Еу: «Пентру че ну-Мь зидиць о касэ де чедру?»’

7 So sage nunmehr meinem Knechte David: So spricht der Herr der Heeresscharen: Ich habe dich von der Weide aus der Herde hinweggeholt, auf daß du meines Volkes Israel Gebieter seiest.

Акум сэ спуй робулуй Меу Давид: Аша ворбеште Домнул оштирилор: ‘Те-ам луат де ла пэшуне, динапоя оилор, ка сэ фий кэпетения попорулуй Меу Исраел,

8 Ich war mit dir allüberall, wohin du gingst, und tilgte vor dir alle deine Feinde. Ich habe einen Namen dir geschaffen, gleich dem der Großen auf der Erde.

ам фост ку тине претутиндень пе унде ай мерс, ам нимичит пе тоць врэжмаший тэй динаинтя та ши ць-ам фэкут нуме ка нумеле челор марь де пе пэмынт;

9 Ich habe eine Stätte meinem Volke Israel bestimmt und es dann eingepflanzt, daß es, an seiner Stätte wohnend, nicht mehr zittere, und Ruchlose es nimmer drücken so wie früher.

ам дат о локуинцэ попорулуй Меу Исраел ши л-ам сэдит ка сэ фие статорник аколо ши сэ ну май фие тулбурат, пентру ка чей рэй сэ ну-л май нимичяскэ аша кум ыл нимичяу май ынаинте

10 Seit jenen Zeiten, da ich Richter meinem Volke Israel bestellt, demütigte ich alle deine Feinde. Nun künde ich dir an: "Der Herr baut dir ein Haus."

ши пе время кынд пусесем жудекэторь песте попорул Меу Исраел. Ам смерит пе тоць врэжмаший тэй. Ши ыць вестеск кэ Домнул ыць ва зиди о касэ.

11 Sind deine Tage voll geworden, daß du zu deinen Vätern gehst, alsdann bestimme ich aus deinen Söhnen deinen Nachfolger und festige sein Königtum.

Кынд ци се вор ымплини зилеле ши кынд те вей дуче ла пэринций тэй, вой ридика сэмынца та дупэ тине, ши ануме пе унул дин фиий тэй, ши-й вой ынтэри домния.

12 Mir baut er dann ein Haus, und ich befestige für alle Zeiten deinen Thron.

Ел Ымь ва зиди о касэ ши-й вой ынтэри пе вечие скаунул луй де домние.

13 Ich will ihm Vater sein, er wird mir Sohn. Und ich entziehe nie ihm meine Huld, wie ich sie dem entzog, der vor dir war.

Еу ый вой фи Татэ, ши ел Ымь ва фи фиу; ши ну вой ындепэрта бунэтатя Мя де ла ел, кум ам ындепэртат-о де ла чел динаинтя та.

14 Und ich bestelle ihn für mein Haus und für mein Reich auf alle Zeit. Sein Thron hat immerdar Bestand."

Ыл вой ашеза пентру тотдяуна ын Каса Мя, ши ын Ымпэрэция Мя скаунул луй де домние ва фи ынтэрит пе вечие.’”

15 Genau nach diesen Worten und nach diesem Gesicht redete Natan zu David.

Натан а спус луй Давид тоате ачесте кувинте ши тоатэ ведения ачаста.

16 Da ging der König David, setzte sich vor den Herrn und sprach: "Wer bin ich, Herr, Gott? Was ist mein Haus, daß Du mich bis hierher geführt?

Ши ымпэратул Давид с-а дус ши с-а ынфэцишат ынаинтя Домнулуй ши а зис: „Чине сунт еу, Доамне Думнезеуле, ши че есте каса мя, де м-ай фэкут сэ ажунг унде сунт?

17 Dies war Dir noch zuwenig, Gott. Du gabst dem Hause Deines Sklaven Verheißungen auf weit hinaus. Du siehst auf mich, Herr, Gott, als wäre ich gar eine hehre menschliche Gestalt.

Ши атыта есте пуцин лукру ынаинтя Та, Думнезеуле! Ту ворбешть ши де каса робулуй Тэу пентру времуриле виитоаре. Ши биневоешть сэ-Ць ындрепць привириле асупра мя ын фелул оаменилор, Ту каре ешть ынэлцат, Доамне Думнезеуле!

18 Was soll denn David Dir noch weiter sagen von Deines Knechtes Ruhm? Du kennst ja selber Deinen Sklaven.

Че ар путя сэ-Ць май спунэ Давид фацэ де слава датэ робулуй Тэу? Ту куношть пе робул Тэу.

19 Für Deinen Sklaven, Herr, für Deinen Hund, hast Du das Große all getan und alle diese Herrlichkeiten angekündigt.

Доамне, дин причина робулуй Тэу ши дупэ инима Та ай фэкут ачесте лукрурь марь ши и ле-ай дескоперит.

20 Herr! Dir ist keiner gleich. Kein Gott ist außer Dir nach alledem, was wir vernommen.

Доамне, нимень ну есте ка Тине ши ну есте алт Думнезеу афарэ де Тине, дупэ тот че ам аузит ку урекиле ноастре.

21 Wo ist ein Volk wie Dein Volk Israel, ein einzig Volk auf Erden, das sich zum Volke zu erkaufen ein Gott gegangen wäre, Dir einen Namen, groß und furchtbar, zu erwerben; daß Heiden Du vertriebst vor Deinem Volke, das Du aus dem Ägypterland erlöst?

Есте оаре пе пэмынт ун сингур попор каре сэ фие ка попорул Тэу Исраел, пе каре Думнезеу а венит сэ-л рэскумпере, ка сэ факэ дин ел попорул Луй, ка сэ-Ць фачь ун нуме ши сэ сэвыршешть минунь ши семне марь, изгонинд нямурь динаинтя попорулуй Тэу, пе каре л-ай рэскумпэрат дин Еӂипт?

22 Doch Du hast Israel, Dein Volk, für immer Dir zum Volk bestellt, und Du bist ihnen, Herr, zum Gott geworden.

Ту ай пус пе попорул Тэу Исраел ка сэ фие попорул Тэу пе вечие ши Ту, Доамне, Те-ай фэкут Думнезеул луй.

23 Nun aber, Herr! Verwirkliche das Wort für immer, das über Deinen Sklaven und sein Haus Du hast gesprochen! Und tu jetzt, wie Du es gesagt!

Акум, Доамне, кувынтул пе каре л-ай ростит асупра робулуй Тэу ши асупра касей луй сэ рэмынэ ын вяк ши фэ дупэ кувынтул Тэу!

24 Dann ist Dein Name wohlbewährt und groß für immer, und er lautet: 'Der Herr der Heerscharen, Gott Israels, der Schutzgott Israels.' Und Deines Sklaven David Haus steht fest vor Dir.

Сэ рэмынэ, пентру ка Нумеле Тэу сэ фие слэвит пе вечие ши сэ се спунэ: ‘Домнул оштирилор, Думнезеул луй Исраел, есте ун Думнезеу пентру Исраел!’ Ши каса робулуй Тэу Давид сэ фие ынтэритэ ынаинтя Та!

25 Denn Du, mein Gott, hast Deinem Sklaven selbst geoffenbart, ein Haus ihm zu erbauen. Drum faßt Dein Sklave sich ein Herz, um dies Gebet Dir vorzutragen.

Кэч Ту Ынсуць, Думнезеуле, ай дескоперит робулуй Тэу кэ ый вей зиди о касэ. Де ачея а ындрэзнит робул Тэу сэ се роаӂе ынаинтя Та.

26 Nun, Herr, Du selbst bist Gott. Du gabst dies herrliche Versprechen Deinem Sklaven.

Акум, Доамне, Ту ешть адевэратул Думнезеу ши Ту ай вестит харул ачеста робулуй Тэу.

27 Nun laß es Dir gefallen und segne Deines Sklaven Haus, daß es für alle Zeit vor Dir bestehe! Denn was Du segnest, Herr, das ist für alle Zeit gesegnet."

Бинекувынтязэ дар каса робулуй Тэу, ка сэ рэмынэ пе вечие ынаинтя Та! Кэч че бинекувынтезь Ту, Доамне, есте бинекувынтат пентру вешничие!”