Offenbarung 14
1 Und ich sah: und siehe, das Lamm stand auf dem Berge Zion und mit ihm hundertvierundvierzigtausend, welche seinen Namen und den Namen seines Vaters an ihren Stirnen geschrieben trugen.
ತತಃ ಪರಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣೇನ ಮಯಾ ಮೇಷಶಾವಕೋ ದೃಷ್ಟಃ ಸ ಸಿಯೋನಪರ್ವ್ವತಸ್ಯೋಪರ್ಯ್ಯತಿಷ್ಠತ್, ಅಪರಂ ಯೇಷಾಂ ಭಾಲೇಷು ತಸ್ಯ ನಾಮ ತತ್ಪಿತುಶ್ಚ ನಾಮ ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ ತಾದೃಶಾಶ್ಚತುಶ್ಚತ್ವಾರಿಂಶತ್ಸಹಸ್ರಾಧಿಕಾ ಲಕ್ಷಲೋಕಾಸ್ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಆಸನ್|
2 Und ich hörte eine Stimme aus dem Himmel wie das Rauschen vieler Wasser und wie das Rollen eines lauten Donners; und die Stimme, welche ich hörte, war wie von Harfensängern, die auf ihren Harfen spielen.
ಅನನ್ತರಂ ಬಹುತೋಯಾನಾಂ ರವ ಇವ ಗುರುತರಸ್ತನಿತಸ್ಯ ಚ ರವ ಇವ ಏಕೋ ರವಃ ಸ್ವರ್ಗಾತ್ ಮಯಾಶ್ರಾವಿ| ಮಯಾ ಶ್ರುತಃ ಸ ರವೋ ವೀಣಾವಾದಕಾನಾಂ ವೀಣಾವಾದನಸ್ಯ ಸದೃಶಃ|
3 Und sie singen ein neues Lied vor dem Throne und vor den vier lebendigen Wesen und den Ältesten; und niemand konnte das Lied lernen, als nur die hundertvierundvierzigtausend, die von der Erde erkauft waren.
ಸಿಂಹಸನಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ಪ್ರಾಣಿಚತುಷ್ಟಯಸ್ಯ ಪ್ರಾಚೀನವರ್ಗಸ್ಯ ಚಾನ್ತಿಕೇ ಽಪಿ ತೇ ನವೀನಮೇಕಂ ಗೀತಮ್ ಅಗಾಯನ್ ಕಿನ್ತು ಧರಣೀತಃ ಪರಿಕ್ರೀತಾನ್ ತಾನ್ ಚತುಶ್ಚತ್ವಾರಿಂಶತ್ಯಹಸ್ರಾಧಿಕಲಕ್ಷಲೋಕಾನ್ ವಿನಾ ನಾಪರೇಣ ಕೇನಾಪಿ ತದ್ ಗೀತಂ ಶಿಕ್ಷಿತುಂ ಶಕ್ಯತೇ|
4 Diese sind es, die sich mit Weibern nicht befleckt haben, denn sie sind Jungfrauen; diese sind es, die dem Lamme folgen, wohin irgend es geht. Diese sind aus den Menschen erkauft worden als Erstlinge Gott und dem Lamme.
ಇಮೇ ಯೋಷಿತಾಂ ಸಙ್ಗೇನ ನ ಕಲಙ್ಕಿತಾ ಯತಸ್ತೇ ಽಮೈಥುನಾ ಮೇಷಶಾವಕೋ ಯತ್ ಕಿಮಪಿ ಸ್ಥಾನಂ ಗಚ್ಛೇತ್ ತತ್ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಾನೇ ತಮ್ ಅನುಗಚ್ಛನ್ತಿ ಯತಸ್ತೇ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಮಧ್ಯತಃ ಪ್ರಥಮಫಲಾನೀವೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮೇಷಶಾವಕಸ್ಯ ಚ ಕೃತೇ ಪರಿಕ್ರೀತಾಃ|
5 Und in ihrem Munde wurde kein Falsch gefunden; [denn] sie sind tadellos.
ತೇಷಾಂ ವದನೇಷು ಚಾನೃತಂ ಕಿಮಪಿ ನ ವಿದ್ಯತೇ ಯತಸ್ತೇ ನಿರ್ದ್ದೋಷಾ ಈಶ್ವರಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ|
6 Und ich sah einen anderen Engel inmitten des Himmels fliegen, der das ewige Evangelium hatte, um es denen zu verkündigen, die auf der Erde ansässig sind, und jeder Nation und Stamm und Sprache und Volk, (aiōnios g166)
ಅನನ್ತರಮ್ ಆಕಾಶಮಧ್ಯೇನೋಡ್ಡೀಯಮಾನೋ ಽಪರ ಏಕೋ ದೂತೋ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಃ ಸೋ ಽನನ್ತಕಾಲೀಯಂ ಸುಸಂವಾದಂ ಧಾರಯತಿ ಸ ಚ ಸುಸಂವಾದಃ ಸರ್ವ್ವಜಾತೀಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವವಂಶೀಯಾನ್ ಸರ್ವ್ವಭಾಷಾವಾದಿನಃ ಸರ್ವ್ವದೇಶೀಯಾಂಶ್ಚ ಪೃಥಿವೀನಿವಾಸಿನಃ ಪ್ರತಿ ತೇನ ಘೋಷಿತವ್ಯಃ| (aiōnios g166)
7 indem er mit lauter Stimme sprach: Fürchtet Gott und gebet ihm Ehre, denn die Stunde seines Gerichts ist gekommen; und betet den an, der den Himmel und die Erde gemacht hat und das Meer und die Wasserquellen.
ಸ ಉಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣೇದಂ ಗದತಿ ಯೂಯಮೀಶ್ವರಾದ್ ಬಿಭೀತ ತಸ್ಯ ಸ್ತವಂ ಕುರುತ ಚ ಯತಸ್ತದೀಯವಿಚಾರಸ್ಯ ದಣ್ಡ ಉಪಾತಿಷ್ಠತ್ ತಸ್ಮಾದ್ ಆಕಾಶಮಣ್ಡಲಸ್ಯ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಸಮುದ್ರಸ್ಯ ತೋಯಪ್ರಸ್ರವಣಾನಾಞ್ಚ ಸ್ರಷ್ಟಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪ್ರಣಮ್ಯತಾಂ|
8 Und ein anderer, zweiter Engel folgte und sprach: Gefallen, gefallen ist Babylon, die große, die mit dem Weine der Wut ihrer Hurerei alle Nationen getränkt hat.
ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ದ್ವಿತೀಯ ಏಕೋ ದೂತ ಉಪಸ್ಥಾಯಾವದತ್ ಪತಿತಾ ಪತಿತಾ ಸಾ ಮಹಾಬಾಬಿಲ್ ಯಾ ಸರ್ವ್ವಜಾತೀಯಾನ್ ಸ್ವಕೀಯಂ ವ್ಯಭಿಚಾರರೂಪಂ ಕ್ರೋಧಮದಮ್ ಅಪಾಯಯತ್|
9 Und ein anderer, dritter Engel folgte ihnen und sprach mit lauter Stimme: Wenn jemand das Tier und sein Bild anbetet und ein Malzeichen annimmt an seine Stirn oder an seine Hand,
ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ತೃತೀಯೋ ದೂತ ಉಪಸ್ಥಾಯೋಚ್ಚೈರವದತ್, ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ ತಂ ಶಶುಂ ತಸ್ಯ ಪ್ರತಿಮಾಞ್ಚ ಪ್ರಣಮತಿ ಸ್ವಭಾಲೇ ಸ್ವಕರೇ ವಾ ಕಲಙ್ಕಂ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಚ
10 so wird auch er trinken von dem Weine des Grimmes Gottes, der unvermischt in dem Kelche seines Zornes bereitet ist; und er wird mit Feuer und Schwefel gequält werden vor den heiligen Engeln und vor dem Lamme.
ಸೋ ಽಪೀಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಪಾತ್ರೇ ಸ್ಥಿತಮ್ ಅಮಿಶ್ರಿತಂ ಮದತ್ ಅರ್ಥತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಮದಂ ಪಾಸ್ಯತಿ ಪವಿತ್ರದೂತಾನಾಂ ಮೇಷಶಾವಕಸ್ಯ ಚ ಸಾಕ್ಷಾದ್ ವಹ್ನಿಗನ್ಧಕಯೋ ರ್ಯಾತನಾಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ ಚ|
11 Und der Rauch ihrer Qual steigt auf von Ewigkeit zu Ewigkeit; und sie haben keine Ruhe Tag und Nacht, die das Tier und sein Bild anbeten, und wenn jemand das Malzeichen seines Namens annimmt. (aiōn g165)
ತೇಷಾಂ ಯಾತನಾಯಾ ಧೂಮೋ ಽನನ್ತಕಾಲಂ ಯಾವದ್ ಉದ್ಗಮಿಷ್ಯತಿ ಯೇ ಚ ಪಶುಂ ತಸ್ಯ ಪ್ರತಿಮಾಞ್ಚ ಪೂಜಯನ್ತಿ ತಸ್ಯ ನಾಮ್ನೋ ಽಙ್ಕಂ ವಾ ಗೃಹ್ಲನ್ತಿ ತೇ ದಿವಾನಿಶಂ ಕಞ್ಚನ ವಿರಾಮಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ| (aiōn g165)
12 Hier ist das Ausharren der Heiligen, welche die Gebote Gottes halten und den Glauben Jesu.
ಯೇ ಮಾನವಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾಜ್ಞಾ ಯೀಶೌ ವಿಶ್ವಾಸಞ್ಚ ಪಾಲಯನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಪವಿತ್ರಲೋಕಾನಾಂ ಸಹಿಷ್ಣುತಯಾತ್ರ ಪ್ರಕಾಶಿತವ್ಯಂ|
13 Und ich hörte eine Stimme aus dem Himmel sagen: Schreibe: Glückselig die Toten, die im Herrn sterben, von nun an! Ja, spricht der Geist, auf daß sie ruhen von ihren Arbeiten, denn ihre Werke folgen ihnen nach.
ಅಪರಂ ಸ್ವರ್ಗಾತ್ ಮಯಾ ಸಹ ಸಮ್ಭಾಷಮಾಣ ಏಕೋ ರವೋ ಮಯಾಶ್ರಾವಿ ತೇನೋಕ್ತಂ ತ್ವಂ ಲಿಖ, ಇದಾನೀಮಾರಭ್ಯ ಯೇ ಪ್ರಭೌ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ತೇ ಮೃತಾ ಧನ್ಯಾ ಇತಿ; ಆತ್ಮಾ ಭಾಷತೇ ಸತ್ಯಂ ಸ್ವಶ್ರಮೇಭ್ಯಸ್ತೈ ರ್ವಿರಾಮಃ ಪ್ರಾಪ್ತವ್ಯಃ ತೇಷಾಂ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಚ ತಾನ್ ಅನುಗಚ್ಛನ್ತಿ|
14 Und ich sah: und siehe, eine weiße Wolke, und auf der Wolke saß einer gleich dem Sohne des Menschen, welcher auf seinem Haupte eine goldene Krone und in seiner Hand eine scharfe Sichel hatte.
ತದನನ್ತರಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣೇನ ಮಯಾ ಶ್ವೇತವರ್ಣ ಏಕೋ ಮೇಘೋ ದೃಷ್ಟಸ್ತನ್ಮೇಘಾರೂಢೋ ಜನೋ ಮಾನವಪುತ್ರಾಕೃತಿರಸ್ತಿ ತಸ್ಯ ಶಿರಸಿ ಸುವರ್ಣಕಿರೀಟಂ ಕರೇ ಚ ತೀಕ್ಷ್ಣಂ ದಾತ್ರಂ ತಿಷ್ಠತಿ|
15 Und ein anderer Engel kam aus dem Tempel hervor und rief dem, der auf der Wolke saß, mit lauter Stimme zu: Schicke deine Sichel und ernte; denn die Stunde des Erntens ist gekommen, denn die Ernte der Erde ist überreif geworden.
ತತಃ ಪರಮ್ ಅನ್ಯ ಏಕೋ ದೂತೋ ಮನ್ದಿರಾತ್ ನಿರ್ಗತ್ಯೋಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣ ತಂ ಮೇಘಾರೂಢಂ ಸಮ್ಭಾಷ್ಯಾವದತ್ ತ್ವಯಾ ದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಂ ಕ್ರಿಯತಾಂ ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಸ್ಯ ಸಮಯ ಉಪಸ್ಥಿತೋ ಯತೋ ಮೇದಿನ್ಯಾಃ ಶಸ್ಯಾನಿ ಪರಿಪಕ್ಕಾನಿ|
16 Und der auf der Wolke saß, legte seine Sichel an die Erde, und die Erde wurde geerntet.
ತತಸ್ತೇನ ಮೇಘಾರೂಢೇನ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಶಸ್ಯಚ್ಛೇದನಂ ಕೃತಂ|
17 Und ein anderer Engel kam aus dem Tempel hervor, der in dem Himmel ist, und auch er hatte eine scharfe Sichel.
ಅನನ್ತರಮ್ ಅಪರ ಏಕೋ ದೂತಃ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಮನ್ದಿರಾತ್ ನಿರ್ಗತಃ ಸೋ ಽಪಿ ತೀಕ್ಷ್ಣಂ ದಾತ್ರಂ ಧಾರಯತಿ|
18 Und ein anderer Engel, der Gewalt über das Feuer hatte, kam aus dem Altar hervor, und er rief dem, der die scharfe Sichel hatte, mit lautem Schrei zu und sprach: Schicke deine scharfe Sichel und lies die Trauben des Weinstocks der Erde, denn seine Beeren sind reif geworden.
ಅಪರಮ್ ಅನ್ಯ ಏಕೋ ದೂತೋ ವೇದಿತೋ ನಿರ್ಗತಃ ಸ ವಹ್ನೇರಧಿಪತಿಃ ಸ ಉಚ್ಚೈಃಸ್ವರೇಣ ತಂ ತೀಕ್ಷ್ಣದಾತ್ರಧಾರಿಣಂ ಸಮ್ಭಾಷ್ಯಾವದತ್ ತ್ವಯಾ ಸ್ವಂ ತೀಕ್ಷ್ಣಂ ದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಮೇದಿನ್ಯಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾಗುಚ್ಛಚ್ಛೇದನಂ ಕ್ರಿಯತಾಂ ಯತಸ್ತತ್ಫಲಾನಿ ಪರಿಣತಾನಿ|
19 Und der Engel legte seine Sichel an die Erde und las die Trauben des Weinstocks der Erde und warf sie in die große Kelter des Grimmes Gottes.
ತತಃ ಸ ದೂತಃ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಸ್ವದಾತ್ರಂ ಪ್ರಸಾರ್ಯ್ಯ ಪೃಥಿವ್ಯಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾಫಲಚ್ಛೇದನಮ್ ಅಕರೋತ್ ತತ್ಫಲಾನಿ ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಸ್ವರೂಪಸ್ಯ ಮಹಾಕುಣ್ಡಸ್ಯ ಮಧ್ಯಂ ನಿರಕ್ಷಿಪತ್|
20 Und die Kelter wurde außerhalb der Stadt getreten, und Blut ging aus der Kelter hervor bis an die Gebisse der Pferde, tausendsechshundert Stadien weit.
ತತ್ಕುಣ್ಡಸ್ಥಫಲಾನಿ ಚ ಬಹಿ ರ್ಮರ್ದ್ದಿತಾನಿ ತತಃ ಕುಣ್ಡಮಧ್ಯಾತ್ ನಿರ್ಗತಂ ರಕ್ತಂ ಕ್ರೋಶಶತಪರ್ಯ್ಯನ್ತಮ್ ಅಶ್ವಾನಾಂ ಖಲೀನಾನ್ ಯಾವದ್ ವ್ಯಾಪ್ನೋತ್|
