Psalm 147
1 Lobet Jehova! Denn es ist gut, unseren Gott zu besingen; denn es ist lieblich, es geziemt sich Lobgesang.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 Jehova baut Jerusalem, die Vertriebenen Israels sammelt er.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 Der da heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und ihre Wunden verbindet;
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 der da zählt die Zahl der Sterne, sie alle nennt mit Namen.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Groß ist unser Herr, und groß an Macht; seiner Einsicht ist kein Maß.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 Jehova hält aufrecht die Elenden; er erniedrigt bis zur Erde die Gesetzlosen.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Stimmet Jehova einen Lobgesang an, singet Psalmen unserem Gott mit der Laute!
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 Ihm, der die Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde, der Gras sprossen läßt auf den Bergen;
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die da rufen.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Beinen des Mannes;
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 Jehova hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Güte harren.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Rühme, Jerusalem, Jehova! Lobe, Zion, deinen Gott!
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 Denn er hat befestigt die Riegel deiner Tore, hat deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Er, der Frieden stellt in deine Grenzen, dich sättigt mit dem Fette des Weizens;
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 der seinen Befehl auf die Erde sendet: sehr schnell läuft sein Wort;
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 der Schnee gibt wie Wolle, Reif wie Asche streut;
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 der sein Eis wirft wie Brocken: wer kann bestehen vor seinem Frost?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Er sendet sein Wort und schmelzt sie; er läßt seinen Wind wehen: es rieseln die Wasser.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Er verkündet Jakob sein Wort, Israel seine Satzungen und seine Rechte.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 Keiner Nation hat er also getan; und die Rechte, sie haben sie nicht gekannt. Lobet Jehova!
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
