Psalm 147

1 Lobet Jehova! Denn es ist gut, unseren Gott zu besingen; denn es ist lieblich, es geziemt sich Lobgesang.

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

2 Jehova baut Jerusalem, die Vertriebenen Israels sammelt er.

خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Der da heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und ihre Wunden verbindet;

او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

4 der da zählt die Zahl der Sterne, sie alle nennt mit Namen.

خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

5 Groß ist unser Herr, und groß an Macht; seiner Einsicht ist kein Maß.

خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

6 Jehova hält aufrecht die Elenden; er erniedrigt bis zur Erde die Gesetzlosen.

او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

7 Stimmet Jehova einen Lobgesang an, singet Psalmen unserem Gott mit der Laute!

خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

8 Ihm, der die Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde, der Gras sprossen läßt auf den Bergen;

او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die da rufen.

به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Beinen des Mannes;

خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

11 Jehova hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Güte harren.

خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

12 Rühme, Jerusalem, Jehova! Lobe, Zion, deinen Gott!

ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

13 Denn er hat befestigt die Riegel deiner Tore, hat deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;

زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

14 Er, der Frieden stellt in deine Grenzen, dich sättigt mit dem Fette des Weizens;

او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

15 der seinen Befehl auf die Erde sendet: sehr schnell läuft sein Wort;

خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

16 der Schnee gibt wie Wolle, Reif wie Asche streut;

او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

17 der sein Eis wirft wie Brocken: wer kann bestehen vor seinem Frost?

خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

18 Er sendet sein Wort und schmelzt sie; er läßt seinen Wind wehen: es rieseln die Wasser.

سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

19 Er verkündet Jakob sein Wort, Israel seine Satzungen und seine Rechte.

او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

20 Keiner Nation hat er also getan; und die Rechte, sie haben sie nicht gekannt. Lobet Jehova!

این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!