Psalm 147

1 Lobet Jehova! Denn es ist gut, unseren Gott zu besingen; denn es ist lieblich, es geziemt sich Lobgesang.

۱ هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2 Jehova baut Jerusalem, die Vertriebenen Israels sammelt er.

۲ خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Der da heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und ihre Wunden verbindet;

۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

4 der da zählt die Zahl der Sterne, sie alle nennt mit Namen.

۴ عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

5 Groß ist unser Herr, und groß an Macht; seiner Einsicht ist kein Maß.

۵ خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6 Jehova hält aufrecht die Elenden; er erniedrigt bis zur Erde die Gesetzlosen.

۶ خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

7 Stimmet Jehova einen Lobgesang an, singet Psalmen unserem Gott mit der Laute!

۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8 Ihm, der die Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde, der Gras sprossen läßt auf den Bergen;

۸ که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die da rufen.

۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Beinen des Mannes;

۱۰ در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

11 Jehova hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Güte harren.

۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

12 Rühme, Jerusalem, Jehova! Lobe, Zion, deinen Gott!

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13 Denn er hat befestigt die Riegel deiner Tore, hat deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;

۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14 Er, der Frieden stellt in deine Grenzen, dich sättigt mit dem Fette des Weizens;

۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

15 der seinen Befehl auf die Erde sendet: sehr schnell läuft sein Wort;

۱۵ که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

16 der Schnee gibt wie Wolle, Reif wie Asche streut;

۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

17 der sein Eis wirft wie Brocken: wer kann bestehen vor seinem Frost?

۱۷ که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18 Er sendet sein Wort und schmelzt sie; er läßt seinen Wind wehen: es rieseln die Wasser.

۱۸ کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

19 Er verkündet Jakob sein Wort, Israel seine Satzungen und seine Rechte.

۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20 Keiner Nation hat er also getan; und die Rechte, sie haben sie nicht gekannt. Lobet Jehova!

۲۰ با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!