Sprueche 5
1 Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige dein Ohr zu meiner Einsicht,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 um Besonnenheit zu beobachten, und damit deine Lippen Erkenntnis bewahren.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Denn Honigseim träufeln die Lippen der Fremden, und glatter als Öl ist ihr Gaumen;
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 aber ihr Letztes ist bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 Damit sie nicht den Weg des Lebens einschlage, schweifen ihre Bahnen, ohne daß sie es weiß.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Nun denn, ihr Söhne, höret auf mich, und weichet nicht ab von den Worten meines Mundes!
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Halte fern von ihr deinen Weg, und nahe nicht zu der Tür ihres Hauses:
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 damit du nicht anderen deine Blüte gebest, und deine Jahre dem Grausamen;
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 damit nicht Fremde sich sättigen an deinem Vermögen, und dein mühsam Erworbenes nicht komme in eines Ausländers Haus;
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 und du nicht stöhnest bei deinem Ende, wenn dein Fleisch und dein Leib dahinschwinden, und sagest:
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 Wie habe ich die Unterweisung gehaßt, und mein Herz hat die Zucht verschmäht!
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 Und ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Unterweiser, und mein Ohr nicht zugeneigt meinen Lehrern.
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Wenig fehlte, so wäre ich in allem Bösen gewesen, inmitten der Versammlung und der Gemeinde.
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Trinke Wasser aus deiner Zisterne und Fließendes aus deinem Brunnen.
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 Mögen nach außen sich ergießen deine Quellen, deine Wasserbäche auf die Straßen.
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Dir allein sollen sie gehören, und nicht Fremden mit dir.
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Deine Quelle sei gesegnet, und erfreue dich an dem Weibe deiner Jugend;
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 die liebliche Hindin und anmutige Gemse, ihre Brüste mögen dich berauschen zu aller Zeit, taumle stets in ihrer Liebe.
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Und warum solltest du, mein Sohn, an einer Fremden taumeln, und den Busen einer Fremden umarmen? -
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Denn vor den Augen Jehovas sind eines jeden Wege, und alle seine Geleise wägt er ab.
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 Die eigenen Missetaten werden ihn, den Gesetzlosen, fangen, und in seiner Sünde Banden wird er festgehalten werden.
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 Sterben wird er, weil ihm Zucht mangelt, und in der Größe seiner Torheit wird er dahintaumeln.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
