Johannes 4
1 Als nun der Herr erkannte, daß die Pharisäer gehört hatten, daß Jesus mehr Jünger mache und taufe als Johannes
ಯೀಶುಃ ಸ್ವಯಂ ನಾಮಜ್ಜಯತ್ ಕೇವಲಂ ತಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾ ಅಮಜ್ಜಯತ್ ಕಿನ್ತು ಯೋಹನೋಽಧಿಕಶಿಷ್ಯಾನ್ ಸ ಕರೋತಿ ಮಜ್ಜಯತಿ ಚ,
2 (wiewohl Jesus selbst nicht taufte, sondern seine Jünger),
ಫಿರೂಶಿನ ಇಮಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಮಶೃಣ್ವನ್ ಇತಿ ಪ್ರಭುರವಗತ್ಯ
3 verließ er Judäa und zog wieder nach Galiläa.
ಯಿಹೂದೀಯದೇಶಂ ವಿಹಾಯ ಪುನ ರ್ಗಾಲೀಲಮ್ ಆಗತ್|
4 Er mußte aber durch Samaria ziehen.
ತತಃ ಶೋಮಿರೋಣಪ್ರದೇಶಸ್ಯ ಮದ್ಯೇನ ತೇನ ಗನ್ತವ್ಯೇ ಸತಿ
5 Er kommt nun in eine Stadt Samarias, genannt Sichar, nahe bei dem Felde, welches Jakob seinem Sohne Joseph gab.
ಯಾಕೂಬ್ ನಿಜಪುತ್ರಾಯ ಯೂಷಫೇ ಯಾಂ ಭೂಮಿಮ್ ಅದದಾತ್ ತತ್ಸಮೀಪಸ್ಥಾಯಿ ಶೋಮಿರೋಣಪ್ರದೇಶಸ್ಯ ಸುಖಾರ್ ನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತಸ್ಯ ನಗರಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಾವುಪಾಸ್ಥಾತ್|
6 Es war aber daselbst eine Quelle Jakobs. Jesus nun, ermüdet von der Reise, setzte sich also an die Quelle nieder. Es war um die sechste Stunde.
ತತ್ರ ಯಾಕೂಬಃ ಪ್ರಹಿರಾಸೀತ್; ತದಾ ದ್ವಿತೀಯಯಾಮವೇಲಾಯಾಂ ಜಾತಾಯಾಂ ಸ ಮಾರ್ಗೇ ಶ್ರಮಾಪನ್ನಸ್ತಸ್ಯ ಪ್ರಹೇಃ ಪಾರ್ಶ್ವೇ ಉಪಾವಿಶತ್|
7 Da kommt ein Weib aus Samaria, Wasser zu schöpfen. Jesus spricht zu ihr: Gib mir zu trinken.
ಏತರ್ಹಿ ಕಾಚಿತ್ ಶೋಮಿರೋಣೀಯಾ ಯೋಷಿತ್ ತೋಯೋತ್ತೋಲನಾರ್ಥಮ್ ತತ್ರಾಗಮತ್
8 (Denn seine Jünger waren weggegangen in die Stadt, um Speise zu kaufen.)
ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಖಾದ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕ್ರೇತುಂ ನಗರಮ್ ಅಗಚ್ಛನ್|
9 Das samaritische Weib spricht nun zu ihm: Wie bittest du, der du ein Jude bist, von mir zu trinken, die ich ein samaritisches Weib bin? (Denn die Juden verkehren nicht mit den Samaritern.)
ಯೀಶುಃ ಶೋಮಿರೋಣೀಯಾಂ ತಾಂ ಯೋಷಿತಮ್ ವ್ಯಾಹಾರ್ಷೀತ್ ಮಹ್ಯಂ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ಪಾನೀಯಂ ಪಾತುಂ ದೇಹಿ| ಕಿನ್ತು ಶೋಮಿರೋಣೀಯೈಃ ಸಾಕಂ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾ ನ ವ್ಯವಾಹರನ್ ತಸ್ಮಾದ್ಧೇತೋಃ ಸಾಕಥಯತ್ ಶೋಮಿರೋಣೀಯಾ ಯೋಷಿತದಹಂ ತ್ವಂ ಯಿಹೂದೀಯೋಸಿ ಕಥಂ ಮತ್ತಃ ಪಾನೀಯಂ ಪಾತುಮ್ ಇಚ್ಛಸಿ?
10 Jesus antwortete und sprach zu ihr: Wenn du die Gabe Gottes kenntest, und wer es ist, der zu dir spricht: Gib mir zu trinken, so würdest du ihn gebeten haben, und er hätte dir lebendiges Wasser gegeben.
ತತೋ ಯೀಶುರವದದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಯದ್ದಾನಂ ತತ್ಕೀದೃಕ್ ಪಾನೀಯಂ ಪಾತುಂ ಮಹ್ಯಂ ದೇಹಿ ಯ ಇತ್ಥಂ ತ್ವಾಂ ಯಾಚತೇ ಸ ವಾ ಕ ಇತಿ ಚೇದಜ್ಞಾಸ್ಯಥಾಸ್ತರ್ಹಿ ತಮಯಾಚಿಷ್ಯಥಾಃ ಸ ಚ ತುಭ್ಯಮಮೃತಂ ತೋಯಮದಾಸ್ಯತ್|
11 Das Weib spricht zu ihm: Herr, du hast kein Schöpfgefäß, und der Brunnen ist tief; woher hast du denn das lebendige Wasser?
ತದಾ ಸಾ ಸೀಮನ್ತಿನೀ ಭಾಷಿತವತಿ, ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛ ಪ್ರಹಿರ್ಗಮ್ಭೀರೋ ಭವತೋ ನೀರೋತ್ತೋಲನಪಾತ್ರಂ ನಾಸ್ತೀ ಚ ತಸ್ಮಾತ್ ತದಮೃತಂ ಕೀಲಾಲಂ ಕುತಃ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯಸಿ?
12 Du bist doch nicht größer als unser Vater Jakob, der uns den Brunnen gab, und er selbst trank aus demselben und seine Söhne und sein Vieh?
ಯೋಸ್ಮಭ್ಯಮ್ ಇಮಮನ್ಧೂಂ ದದೌ, ಯಸ್ಯ ಚ ಪರಿಜನಾ ಗೋಮೇಷಾದಯಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇಽಸ್ಯ ಪ್ರಹೇಃ ಪಾನೀಯಂ ಪಪುರೇತಾದೃಶೋ ಯೋಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷೋ ಯಾಕೂಬ್ ತಸ್ಮಾದಪಿ ಭವಾನ್ ಮಹಾನ್ ಕಿಂ?
13 Jesus antwortete und sprach zu ihr: Jeden, der von diesem Wasser trinkt, wird wiederum dürsten;
ತತೋ ಯೀಶುರಕಥಯದ್ ಇದಂ ಪಾನೀಯಂ ಸಃ ಪಿವತಿ ಸ ಪುನಸ್ತೃಷಾರ್ತ್ತೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ,
15 Das Weib spricht zu ihm: Herr, gib mir dieses Wasser, damit mich nicht dürste und ich nicht hierher komme, um zu schöpfen.
ತದಾ ಸಾ ವನಿತಾಕಥಯತ್ ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛ ತರ್ಹಿ ಮಮ ಪುನಃ ಪೀಪಾಸಾ ಯಥಾ ನ ಜಾಯತೇ ತೋಯೋತ್ತೋಲನಾಯ ಯಥಾತ್ರಾಗಮನಂ ನ ಭವತಿ ಚ ತದರ್ಥಂ ಮಹ್ಯಂ ತತ್ತೋಯಂ ದೇಹೀ|
16 Jesus spricht zu ihr: Gehe hin, rufe deinen Mann und komm hierher.
ತತೋ ಯೀಶೂರವದದ್ಯಾಹಿ ತವ ಪತಿಮಾಹೂಯ ಸ್ಥಾನೇಽತ್ರಾಗಚ್ಛ|
17 Das Weib antwortete und sprach: Ich habe keinen Mann. Jesus spricht zu ihr: Du hast recht gesagt: Ich habe keinen Mann;
ಸಾ ವಾಮಾವದತ್ ಮಮ ಪತಿರ್ನಾಸ್ತಿ| ಯೀಶುರವದತ್ ಮಮ ಪತಿರ್ನಾಸ್ತೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಭದ್ರಮವೋಚಃ|
18 denn fünf Männer hast du gehabt, und der, den du jetzt hast, ist nicht dein Mann; hierin hast du wahr geredet.
ಯತಸ್ತವ ಪಞ್ಚ ಪತಯೋಭವನ್ ಅಧುನಾ ತು ತ್ವಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಯಸ್ತಿಷ್ಠತಿ ಸ ತವ ಭರ್ತ್ತಾ ನ ವಾಕ್ಯಮಿದಂ ಸತ್ಯಮವಾದಿಃ|
19 Das Weib spricht zu ihm: Herr, ich sehe, daß du ein Prophet bist.
ತದಾ ಸಾ ಮಹಿಲಾ ಗದಿತವತಿ ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛ ಭವಾನ್ ಏಕೋ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀತಿ ಬುದ್ಧಂ ಮಯಾ|
20 Unsere Väter haben auf diesem Berge angebetet, und ihr saget, daß in Jerusalem der Ort sei, wo man anbeten müsse.
ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪಿತೃಲೋಕಾ ಏತಸ್ಮಿನ್ ಶಿಲೋಚ್ಚಯೇಽಭಜನ್ತ, ಕಿನ್ತು ಭವದ್ಭಿರುಚ್ಯತೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ ನಗರೇ ಭಜನಯೋಗ್ಯಂ ಸ್ಥಾನಮಾಸ್ತೇ|
21 Jesus spricht zu ihr: Weib, glaube mir, es kommt die Stunde, da ihr weder auf diesem Berge, noch in Jerusalem den Vater anbeten werdet.
ಯೀಶುರವೋಚತ್ ಹೇ ಯೋಷಿತ್ ಮಮ ವಾಕ್ಯೇ ವಿಶ್ವಸಿಹಿ ಯದಾ ಯೂಯಂ ಕೇವಲಶೈಲೇಽಸ್ಮಿನ್ ವಾ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ ನಗರೇ ಪಿತುರ್ಭಜನಂ ನ ಕರಿಷ್ಯಧ್ವೇ ಕಾಲ ಏತಾದೃಶ ಆಯಾತಿ|
22 Ihr betet an und wisset nicht, was; wir beten an und wissen, was, denn das Heil ist aus den Juden.
ಯೂಯಂ ಯಂ ಭಜಧ್ವೇ ತಂ ನ ಜಾನೀಥ, ಕಿನ್ತು ವಯಂ ಯಂ ಭಜಾಮಹೇ ತಂ ಜಾನೀಮಹೇ, ಯತೋ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯಾತ್ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಜಾಯತೇ|
23 Es kommt aber die Stunde und ist jetzt, da die wahrhaftigen Anbeter den Vater in Geist und Wahrheit anbeten werden; denn auch der Vater sucht solche als seine Anbeter.
ಕಿನ್ತು ಯದಾ ಸತ್ಯಭಕ್ತಾ ಆತ್ಮನಾ ಸತ್ಯರೂಪೇಣ ಚ ಪಿತುರ್ಭಜನಂ ಕರಿಷ್ಯನ್ತೇ ಸಮಯ ಏತಾದೃಶ ಆಯಾತಿ, ವರಮ್ ಇದಾನೀಮಪಿ ವಿದ್ಯತೇ; ಯತ ಏತಾದೃಶೋ ಭತ್ಕಾನ್ ಪಿತಾ ಚೇಷ್ಟತೇ|
24 Gott ist ein Geist, und die ihn anbeten, müssen in Geist und Wahrheit anbeten.
ಈಶ್ವರ ಆತ್ಮಾ; ತತಸ್ತಸ್ಯ ಯೇ ಭಕ್ತಾಸ್ತೈಃ ಸ ಆತ್ಮನಾ ಸತ್ಯರೂಪೇಣ ಚ ಭಜನೀಯಃ|
25 Das Weib spricht zu ihm: Ich weiß, das der Messias kommt, welcher Christus genannt wird; wenn jener kommt, wird er uns alles verkündigen.
ತದಾ ಸಾ ಮಹಿಲಾವಾದೀತ್ ಖ್ರೀಷ್ಟನಾಮ್ನಾ ವಿಖ್ಯಾತೋಽಭಿಷಿಕ್ತಃ ಪುರುಷ ಆಗಮಿಷ್ಯತೀತಿ ಜಾನಾಮಿ ಸ ಚ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕಥಾ ಅಸ್ಮಾನ್ ಜ್ಞಾಪಯಿಷ್ಯತಿ|
26 Jesus spricht zu ihr: Ich bin's, der mit dir redet.
ತತೋ ಯೀಶುರವದತ್ ತ್ವಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಕಥನಂ ಕರೋಮಿ ಯೋಽಹಮ್ ಅಹಮೇವ ಸ ಪುರುಷಃ|
27 Und über diesem kamen seine Jünger und verwunderten sich, daß er mit einem Weibe redete. Dennoch sagte niemand: Was suchst du? oder: Was redest du mit ihr?
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಶಿಷ್ಯಾ ಆಗತ್ಯ ತಥಾ ಸ್ತ್ರಿಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ತಸ್ಯ ಕಥೋಪಕಥನೇ ಮಹಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಮ್ ಅಮನ್ಯನ್ತ ತಥಾಪಿ ಭವಾನ್ ಕಿಮಿಚ್ಛತಿ? ಯದ್ವಾ ಕಿಮರ್ಥಮ್ ಏತಯಾ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯತಿ? ಇತಿ ಕೋಪಿ ನಾಪೃಚ್ಛತ್|
28 Das Weib nun ließ ihren Wasserkrug stehen und ging weg in die Stadt und sagt zu den Leuten:
ತತಃ ಪರಂ ಸಾ ನಾರೀ ಕಲಶಂ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ನಗರಮಧ್ಯಂ ಗತ್ವಾ ಲೋಕೇಭ್ಯೋಕಥಾಯದ್
29 Kommet, sehet einen Menschen, der mir alles gesagt hat, was irgend ich getan habe; dieser ist doch nicht etwa der Christus?
ಅಹಂ ಯದ್ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಕರವಂ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ಮಹ್ಯಮಕಥಯದ್ ಏತಾದೃಶಂ ಮಾನವಮೇಕಮ್ ಆಗತ್ಯ ಪಶ್ಯತ ರು ಕಿಮ್ ಅಭಿಷಿಕ್ತೋ ನ ಭವತಿ?
30 Sie gingen zu der Stadt hinaus und kamen zu ihm.
ತತಸ್ತೇ ನಗರಾದ್ ಬಹಿರಾಗತ್ಯ ತಾತಸ್ಯ ಸಮೀಪಮ್ ಆಯನ್|
31 In der Zwischenzeit [aber] baten ihn die Jünger und sprachen: Rabbi, iß.
ಏತರ್ಹಿ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಸಾಧಯಿತ್ವಾ ತಂ ವ್ಯಾಹಾರ್ಷುಃ ಹೇ ಗುರೋ ಭವಾನ್ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ಭೂಕ್ತಾಂ|
32 Er aber sprach zu ihnen: Ich habe eine Speise zu essen, die ihr nicht kennet.
ತತಃ ಸೋವದದ್ ಯುಷ್ಮಾಭಿರ್ಯನ್ನ ಜ್ಞಾಯತೇ ತಾದೃಶಂ ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಮಮಾಸ್ತೇ|
33 Da sprachen die Jünger zueinander: Hat ihm wohl jemand zu essen gebracht?
ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರಷ್ಟುಮ್ ಆರಮ್ಭನ್ತ, ಕಿಮಸ್ಮೈ ಕೋಪಿ ಕಿಮಪಿ ಭಕ್ಷ್ಯಮಾನೀಯ ದತ್ತವಾನ್?
34 Jesus spricht zu ihnen: Meine Speise ist, daß ich den Willen dessen tue, der mich gesandt hat, und sein Werk vollbringe.
ಯೀಶುರವೋಚತ್ ಮತ್ಪ್ರೇರಕಸ್ಯಾಭಿಮತಾನುರೂಪಕರಣಂ ತಸ್ಯೈವ ಕರ್ಮ್ಮಸಿದ್ಧಿಕಾರಣಞ್ಚ ಮಮ ಭಕ್ಷ್ಯಂ|
35 Saget ihr nicht: Es sind noch vier Monate, und die Ernte kommt? Siehe, ich sage euch: Hebet eure Augen auf und schauet die Felder an, denn sie sind schon weiß zur Ernte.
ಮಾಸಚತುಷ್ಟಯೇ ಜಾತೇ ಶಸ್ಯಕರ್ತ್ತನಸಮಯೋ ಭವಿಷ್ಯತೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಕಿಂ ನೋದ್ಯತೇ? ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ವದಾಮಿ, ಶಿರ ಉತ್ತೋಲ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರಾಣಿ ಪ್ರತಿ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ಪಶ್ಯತ, ಇದಾನೀಂ ಕರ್ತ್ತನಯೋಗ್ಯಾನಿ ಶುಕ್ಲವರ್ಣಾನ್ಯಭವನ್|
36 Der da erntet, empfängt Lohn und sammelt Frucht zum ewigen Leben, auf daß beide, der da sät und der da erntet, zugleich sich freuen. (aiōnios g166)
ಯಶ್ಛಿನತ್ತಿ ಸ ವೇತನಂ ಲಭತೇ ಅನನ್ತಾಯುಃಸ್ವರೂಪಂ ಶಸ್ಯಂ ಸ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಚ, ತೇನೈವ ವಪ್ತಾ ಛೇತ್ತಾ ಚ ಯುಗಪದ್ ಆನನ್ದತಃ| (aiōnios g166)
37 Denn hierin ist der Spruch wahr: Ein anderer ist es, der da sät, und ein anderer, der da erntet.
ಇತ್ಥಂ ಸತಿ ವಪತ್ಯೇಕಶ್ಛಿನತ್ಯನ್ಯ ಇತಿ ವಚನಂ ಸಿದ್ಧ್ಯತಿ|
38 Ich habe euch gesandt, zu ernten, woran ihr nicht gearbeitet habt; andere haben gearbeitet, und ihr seid in ihre Arbeit eingetreten.
ಯತ್ರ ಯೂಯಂ ನ ಪರ್ಯ್ಯಶ್ರಾಮ್ಯತ ತಾದೃಶಂ ಶಸ್ಯಂ ಛೇತ್ತುಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರೈರಯಮ್ ಅನ್ಯೇ ಜನಾಃಪರ್ಯ್ಯಶ್ರಾಮ್ಯನ್ ಯೂಯಂ ತೇಷಾಂ ಶ್ರಗಸ್ಯ ಫಲಮ್ ಅಲಭಧ್ವಮ್|
39 Aus jener Stadt aber glaubten viele von den Samaritern an ihn um des Wortes des Weibes willen, welches bezeugte: Er hat mir alles gesagt, was irgend ich getan habe.
ಯಸ್ಮಿನ್ ಕಾಲೇ ಯದ್ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಕಾರ್ಷಂ ತತ್ಸರ್ವ್ವಂ ಸ ಮಹ್ಯಮ್ ಅಕಥಯತ್ ತಸ್ಯಾ ವನಿತಾಯಾ ಇದಂ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತನ್ನಗರನಿವಾಸಿನೋ ಬಹವಃ ಶೋಮಿರೋಣೀಯಲೋಕಾ ವ್ಯಶ್ವಸನ್|
40 Als nun die Samariter zu ihm kamen, baten sie ihn, bei ihnen zu bleiben; und er blieb daselbst zwei Tage.
ತಥಾ ಚ ತಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ಸಮುಪಸ್ಥಾಯ ಸ್ವೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧೌ ಕತಿಚಿದ್ ದಿನಾನಿ ಸ್ಥಾತುಂ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿನಯಮ್ ಅಕುರ್ವ್ವಾನ ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ದಿನದ್ವಯಂ ತತ್ಸ್ಥಾನೇ ನ್ಯವಷ್ಟತ್
41 Und noch viele mehr glaubten um seines Wortes willen;
ತತಸ್ತಸ್ಯೋಪದೇಶೇನ ಬಹವೋಽಪರೇ ವಿಶ್ವಸ್ಯ
42 und sie sagten zu dem Weibe: Wir glauben nicht mehr um deines Redens willen, denn wir selbst haben gehört und wissen, daß dieser wahrhaftig der Heiland der Welt ist.
ತಾಂ ಯೋಷಾಮವದನ್ ಕೇವಲಂ ತವ ವಾಕ್ಯೇನ ಪ್ರತೀಮ ಇತಿ ನ, ಕಿನ್ತು ಸ ಜಗತೋಽಭಿಷಿಕ್ತಸ್ತ್ರಾತೇತಿ ತಸ್ಯ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ವಯಂ ಸ್ವಯಮೇವಾಜ್ಞಾಸಮಹಿ|
43 Nach den zwei Tagen aber zog er von dannen aus [und ging hin] nach Galiläa;
ಸ್ವದೇಶೇ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತುಃ ಸತ್ಕಾರೋ ನಾಸ್ತೀತಿ ಯದ್ಯಪಿ ಯೀಶುಃ ಪ್ರಮಾಣಂ ದತ್ವಾಕಥಯತ್
44 denn Jesus selbst bezeugte, daß ein Prophet in dem eigenen Vaterlande keine Ehre hat.
ತಥಾಪಿ ದಿವಸದ್ವಯಾತ್ ಪರಂ ಸ ತಸ್ಮಾತ್ ಸ್ಥಾನಾದ್ ಗಾಲೀಲಂ ಗತವಾನ್|
45 Als er nun nach Galiläa kam, nahmen die Galiläer ihn auf, da sie alles gesehen, was er in Jerusalem auf dem Feste getan hatte; denn auch sie kamen zu dem Fest.
ಅನನ್ತರಂ ಯೇ ಗಾಲೀಲೀ ಲಿಯಲೋಕಾ ಉತ್ಸವೇ ಗತಾ ಉತ್ಸವಸಮಯೇ ಯಿರೂಶಲಮ್ ನಗರೇ ತಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕ್ರಿಯಾ ಅಪಶ್ಯನ್ ತೇ ಗಾಲೀಲಮ್ ಆಗತಂ ತಮ್ ಆಗೃಹ್ಲನ್|
46 Er kam nun wiederum nach Kana in Galiläa, wo er das Wasser zu Wein gemacht hatte. Und es war ein gewisser königlicher Beamter, dessen Sohn krank war, in Kapernaum.
ತತಃ ಪರಮ್ ಯೀಶು ರ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಕಾನ್ನಾನಗರೇ ಜಲಂ ದ್ರಾಕ್ಷಾರಸಮ್ ಆಕರೋತ್ ತತ್ ಸ್ಥಾನಂ ಪುನರಗಾತ್| ತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ಸಮಯೇ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ರಾಜಸಭಾಸ್ತಾರಸ್ಯ ಪುತ್ರಃ ಕಫರ್ನಾಹೂಮಪುರೀ ರೋಗಗ್ರಸ್ತ ಆಸೀತ್|
47 Als dieser gehört hatte, daß Jesus aus Judäa nach Galiläa gekommen sei, ging er zu ihm hin und bat [ihn], daß er herabkomme und seinen Sohn heile; denn er lag im Sterben.
ಸ ಯೇಹೂದೀಯದೇಶಾದ್ ಯೀಶೋ ರ್ಗಾಲೀಲಾಗಮನವಾರ್ತ್ತಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ಗತ್ವಾ ಪ್ರಾರ್ಥ್ಯ ವ್ಯಾಹೃತವಾನ್ ಮಮ ಪುತ್ರಸ್ಯ ಪ್ರಾಯೇಣ ಕಾಲ ಆಸನ್ನಃ ಭವಾನ್ ಆಗತ್ಯ ತಂ ಸ್ವಸ್ಥಂ ಕರೋತು|
48 Jesus sprach nun zu ihm: Wenn ihr nicht Zeichen und Wunder sehet, so werdet ihr nicht glauben.
ತದಾ ಯೀಶುರಕಥಯದ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಚಿತ್ರಂ ಚಿಹ್ನಂ ಚ ನ ದೃಷ್ಟಾ ಯೂಯಂ ನ ಪ್ರತ್ಯೇಷ್ಯಥ|
49 Der königliche Beamte spricht zu ihm: Herr, komm herab, ehe mein Kind stirbt!
ತತಃ ಸ ಸಭಾಸದವದತ್ ಹೇ ಮಹೇಚ್ಛ ಮಮ ಪುತ್ರೇ ನ ಮೃತೇ ಭವಾನಾಗಚ್ಛತು|
50 Jesus spricht zu ihm: Gehe hin, dein Sohn lebt. Und der Mensch glaubte dem Worte, das Jesus zu ihm sagte, und ging hin.
ಯೀಶುಸ್ತಮವದದ್ ಗಚ್ಛ ತವ ಪುತ್ರೋಽಜೀವೀತ್ ತದಾ ಯೀಶುನೋಕ್ತವಾಕ್ಯೇ ಸ ವಿಶ್ವಸ್ಯ ಗತವಾನ್|
51 Aber schon während er hinabging, begegneten ihm seine Knechte und berichteten, daß sein Knabe lebe.
ಗಮನಕಾಲೇ ಮಾರ್ಗಮಧ್ಯೇ ದಾಸಾಸ್ತಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಪ್ರಾಪ್ಯಾವದನ್ ಭವತಃ ಪುತ್ರೋಽಜೀವೀತ್|
52 Er erforschte nun von ihnen die Stunde, in welcher es besser mit ihm geworden sei; und sie sagten zu ihm: Gestern zur siebten Stunde verließ ihn das Fieber.
ತತಃ ಕಂ ಕಾಲಮಾರಭ್ಯ ರೋಗಪ್ರತೀಕಾರಾರಮ್ಭೋ ಜಾತಾ ಇತಿ ಪೃಷ್ಟೇ ತೈರುಕ್ತಂ ಹ್ಯಃ ಸಾರ್ದ್ಧದಣ್ಡದ್ವಯಾಧಿಕದ್ವಿತೀಯಯಾಮೇ ತಸ್ಯ ಜ್ವರತ್ಯಾಗೋಽಭವತ್|
53 Da erkannte der Vater, daß es in jener Stunde war, in welcher Jesus zu ihm sagte: Dein Sohn lebt. Und er glaubte, er und sein ganzes Haus.
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಕ್ಷಣೇ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್ ತವ ಪುತ್ರೋಽಜೀವೀತ್ ಪಿತಾ ತದ್ಬುದ್ಧ್ವಾ ಸಪರಿವಾರೋ ವ್ಯಶ್ವಸೀತ್|
54 Dies tat Jesus wiederum als zweites Zeichen, als er aus Judäa nach Galiläa gekommen war.
ಯಿಹೂದೀಯದೇಶಾದ್ ಆಗತ್ಯ ಗಾಲೀಲಿ ಯೀಶುರೇತದ್ ದ್ವಿತೀಯಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮಾಕರೋತ್|
