Job 6

1 Und Hiob antwortete und sprach:

۱ و ایوب جواب داده، گفت:

2 O daß mein Gram doch gewogen würde, und man mein Mißgeschick auf die Waagschale legte allzumal!

۲ «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

3 Denn dann würde es schwerer sein als der Sand der Meere; darum sind unbesonnen meine Worte.

۳ زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

4 Denn die Pfeile des Allmächtigen sind in mir, ihr Gift trinkt mein Geist; die Schrecken Gottes stellen sich in Schlachtordnung wider mich auf.

۴ زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

5 Schreit ein Wildesel beim Grase, oder brüllt ein Rind bei seinem Futter?

۵ آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

6 Wird Fades, Salzloses gegessen? Oder ist Geschmack im Eiweiß?

۶ آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

7 Was meine Seele sich weigerte anzurühren, das ist wie meine ekle Speise.

۷ جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

8 O daß doch meine Bitte einträfe, und Gott mein Verlangen gewährte,

۸ «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

9 daß es Gott gefiele, mich zu zermalmen, daß er seine Hand losmachte und mich vernichtete!

۹ و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

10 So würde noch mein Trost sein, und ich würde frohlocken in schonungsloser Pein, daß ich die Worte des Heiligen nicht verleugnet habe.

۱۰ آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

11 Was ist meine Kraft, daß ich ausharren, und was mein Ende, daß ich mich gedulden sollte?

۱۱ من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

12 Ist Kraft der Steine meine Kraft, oder ist mein Fleisch von Erz?

۱۲ آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

13 Ist es nicht also, daß keine Hilfe in mir, und jede Kraft aus mir vertrieben ist?

۱۳ آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

14 Dem Verzagten gebührt Milde von seinem Freunde, sonst wird er die Furcht des Allmächtigen verlassen.

۱۴ حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

15 Meine Brüder haben sich trügerisch erwiesen wie ein Wildbach, wie das Bett der Wildbäche, welche hinschwinden,

۱۵ اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

16 welche trübe sind von Eis, in die der Schnee sich birgt.

۱۶ که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

17 Zur Zeit, wenn sie erwärmt werden, versiegen sie; wenn es heiß wird, sind sie von ihrer Stelle verschwunden.

۱۷ وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

18 Es schlängeln sich die Pfade ihres Laufes, ziehen hinauf in die Öde und verlieren sich.

۱۸ کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

19 Es blickten hin die Karawanen Temas, die Reisezüge Schebas hofften auf sie:

۱۹ کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

20 sie wurden beschämt, weil sie auf sie vertraut hatten, sie kamen hin und wurden zu Schanden.

۲۰ از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

21 Denn jetzt seid ihr zu nichts geworden; ihr sehet einen Schrecken und fürchtet euch.

۲۱ زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

22 Habe ich etwa gesagt: Gebet mir, und machet mir ein Geschenk von eurem Vermögen;

۲۲ آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

23 und befreiet mich aus der Hand des Bedrängers, und erlöset mich aus der Hand der Gewalttätigen?

۲۳ یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

24 Belehret mich, und ich will schweigen; und gebet mir zu erkennen, worin ich geirrt habe.

۲۴ «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

25 Wie eindringlich sind richtige Worte! Aber was tadelt der Tadel, der von euch kommt?

۲۵ سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

26 Gedenket ihr Reden zu tadeln? Für den Wind sind ja die Worte eines Verzweifelnden!

۲۶ آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

27 Sogar den Verwaisten würdet ihr verlosen, und über euren Freund einen Handel abschließen.

۲۷ یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

28 Und nun, laßt es euch gefallen, auf mich hinzublicken: euch ins Angesicht werde ich doch wahrlich nicht lügen.

۲۸ پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

29 Kehret doch um, es geschehe kein Unrecht; ja, kehret noch um, um meine Gerechtigkeit handelt es sich!

۲۹ برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

30 Ist Unrecht auf meiner Zunge? Oder sollte mein Gaumen Frevelhaftes nicht unterscheiden?

۳۰ آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟