Job 41
1 Ziehst du den Leviathan herbei mit der Angel, und senkst du seine Zunge in die Angelschnur?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Kannst du einen Binsenstrick durch seine Nase ziehen, und seinen Kinnbacken mit einem Ringe durchbohren?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Wird er viel Flehens an dich richten, oder dir sanfte Worte geben?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Wird er einen Bund mit dir machen, daß du ihn zum ewigen Knechte nehmest?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel, und ihn anbinden für deine Mädchen?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Werden die Fischergenossen ihn verhandeln, ihn verteilen unter Kaufleute?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Kannst du seine Haut mit Spießen füllen, und seinen Kopf mit Fischharpunen?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Lege deine Hand an ihn, gedenke des Kampfes, tue es nicht wieder!
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Siehe, eines jeden Hoffnung wird betrogen: wird man nicht schon bei seinem Anblick niedergeworfen?
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Niemand ist so kühn, daß er ihn aufreize. Und wer ist es, der sich vor mein Angesicht stellen dürfte?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Wer hat mir zuvor gegeben? Und ich werde ihm vergelten. Was unter dem ganzen Himmel ist, ist mein.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Nicht schweigen will ich von seinen Gliedern und von seiner Kraftfülle und von der Schönheit seines Baues.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Wer deckte die Oberfläche seines Gewandes auf? In sein Doppelgebiß, wer dringt da hinein?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Wer tat die Pforte seines Angesichts auf? Der Kreis seiner Zähne ist ein Schrecken.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Ein Stolz sind seine starken Schilder, jedes einzelne verschlossen mit festem Siegel.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Eines fügt sich ans andere, und keine Luft dringt dazwischen;
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Stück an Stück hangen sie fest zusammen, greifen ineinander und trennen sich nicht.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Sein Niesen strahlt Licht aus, und seine Augen sind gleich den Wimpern der Morgenröte.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Aus seinem Rachen gehen Fackeln, sprühen feurige Funken hervor.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Aus seinen Nüstern fährt Rauch, wie aus einem siedenden Topfe und Kessel.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Sein Hauch entzündet Kohlen, und eine Flamme fährt aus seinem Rachen.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 In seinem Halse wohnt Stärke, und die Angst hüpft vor ihm her.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Die Wampen seines Fleisches schließen an, sind ihm fest angegossen, unbeweglich.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Sein Herz ist hart wie Stein, und hart wie ein unterer Mühlstein.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Vor seinem Erheben fürchten sich Starke, vor Verzagtheit geraten sie außer sich.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Trifft man ihn mit dem Schwerte, es hält nicht stand, noch Speer, noch Wurfspieß, noch Harpune.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Das Eisen achtet er für Stroh, das Erz für faules Holz.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Der Pfeil jagt ihn nicht in die Flucht, Schleudersteine verwandeln sich ihm in Stoppeln.
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 Wie Stoppeln gilt ihm die Keule, und er verlacht das Sausen des Wurfspießes.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Unter ihm sind scharfe Scherben; einen Dreschschlitten breitet er hin auf den Schlamm.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Er macht die Tiefe sieden wie einen Topf, macht das Meer wie einen Salbenkessel.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Hinter ihm leuchtet der Pfad, man könnte die Tiefe für graues Haar halten.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Auf Erden ist keiner ihm gleich, der geschaffen ist ohne Furcht.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Alles Hohe sieht er an; er ist König über alle wilden Tiere.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
